Քաջահավ

Մարմնի երկարությունը 55-65 սմ է, թևերի բացվածքը՝ 80-95 սմ, կենդանի զանգվածը՝ 1-1, 5 կգ։ Ջրաճահճային թռչուն է։ Փետրածածկը մուգ շիկակարմիր-դարչնագույն է՝ կանաչ-մանուշակագույն մետաղական փայլով։ Կտուցը (աղեղնանման) և ոտքերը երկար են։ Երիտասարդը խամրած է, գլխին, պարանոցին կան բաց գույնի մանր պտեր։ Թռչում է վիզն առաջ ձգած, ոտքերը հետ տարածած, հաճախ՝ խմբերով, երամներով և առանձին զույգերով։ Կեր է որոնում տիղմում և ծանծաղուտում։ Բնակվում է արհեստական ու բնական լճերում, ջրավազաններում (եղեգնուտներով)։

Սնվում է որդերով, միջատներով և խեցգետնակերպերով։

Բույնը գաղութային է՝ մի շարք տառեղների, փոքր ձկնկուլի, ճահճային մկնաճուռակի և տարգալակտուցի համակեցությամբ (թվաքանակով գերազանցում է նշված տեսակներին՝ բացառությամբ փոքր ձկնկուլի)։ Բույնը հարթակ է՝ եղեգնուտում կամ ծառերի վրա. կառուցում են էգը և արուն։ Առաջին ձվերը բներում հայտնվում են մայիսի առաջին կեսից հունիսի վերջը։

Դնում է 52 մմ տրամագծով մուգ կապտականաչավուն 4-5 ձու։ Թխսակալում է մայիսից՝ 21 օր։ Ձագերը բնից դուրս են գալիս 30 օրականում։

Քաջահավը տարածված էր և բնադրում էր Արարատյան դաշտի ձկնաբուծական տնտեսություններում, 2003-2004 թվականներին գաղութային բնադրման օջախներ են հայտնաբերվել նաև Արմաշի ձկնաբուծական տնտեսություններում։

Տարածված է Հյուսիսային և Հարավային Ամերիկայում, Աֆրիկայի հյուսիսային շրջաններում, Եվրոպայում և Կովկասում, Փոքր և Միջին Ասիայում, Հարավարևմտյան Ասիայի երկրներում և Ավստրալիայում^[1]։

Անհետացող տեսակ է, որը քիչ մտահոգող կարգավիճակով ընդգրկված է ԲՊՄՄ Կարմիր ցուցակում և գնահատվում է որպես խոցելի տեսակ։

Սպառնացող վտանգներից է Գիլլի լճի և Սևանա լիճը շրջապատող ջրաճահճային տեղամասերի չորացումը, բնադրավայրերում եղեգնուտների այրումը և որսագողությունը։

Պահպանվում է «Սևան» և «Արփի լիճ» ազգային պարկերում^[1]։