Մերկասերմեր
| Մերկասերմեր | ||||
|---|---|---|---|---|
 Լեյլանդի ցեղի նոճի | ||||
| Գիտական դասակարգում | ||||
| ||||
| Լատիներեն անվանում | ||||
| Pinóphyta կամ Coníferae Pinophyta Cronquist, Takht. & Zimmerm. ex Reveal, 1996 | ||||
| Հոմանիշներ | ||||
Coniferae Bartl., 1830 | ||||
| Եզակի դաս | ||||
Burnett, 1835 | ||||
Մերկասերմեր (լատին․՝ Pinóphyta կամ Coníferae), բույսերի թագավորության 13—14 բաժիններից մեկը։ Սերմերը զարգանում են կոներում։ Ժամանակակից բոլոր տեսակները փայտատու բույսեր են, որի գերակշռող մասը ծառերն են, թեև կան նաև թփեր։ Տիպիկ ներկայացուցիչներն են՝ մայրի, նոճի, փշատերևազգիներ, գիհի, խեժափիճի, եղևնի, սոճի, սեքվոյա, Կենի և Agathis australis։ Մերկասերմերը վայրի ձևով աճում են աշխարհի գրեթե բոլոր տեղերում։ Հաճախ այս բույսերն աճում են այլ բուսատեսակների կողքին, օրինակ՝ այնպիսի բիոմներում, ինչպիսին է տայգան։ Մերկասերմերի փայտը ներառվում է «փափուկ» տեսակի մեջ։ Տրիասի և յուրայի դարաշրջանում որոշ մերկասերմ բույսեր աստիճանաբար ձեռք են բերել ծաղկավոր բույսերին բնորոշ բոլոր կարևոր հատկանիշները՝ սերմնարան, սպի, կրկնակի բեղմնավորում և այլն, իսկ ավելի ուշ վերափոխվել են (ասեղնատերևների հետ միասին) բուսական աշխարհի գերիշխող խմբի[1]։
Բազմազանությունը խմբագրել
Անտառում, մեզ հայտնի լայնատերև ծառերից բացի,հանդիպում են նաև ասեղնատերև , իսկ երբեմն էլ թեփուկավոր տերևներ ունեցող բույսեր;Մերկասերմերը բազմազան են։ Սոճին, եղևնին,Սեքվոյան ,խեժափիճին ,մերկասերմեր են։ Երկրի վրա կա մոտ 600տեսակ, որոնցից 200-ը բաժին է ընկնում սոճիներին։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ «Բույսեր». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ դեկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2015 թ․ սեպտեմբերի 7-ին.
 | Վիքիցեղերն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Մերկասերմեր» հոդվածին։ |
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Մերկասերմեր» հոդվածին։ |