Հեմանգիոմա

«Հեմանգիոմա» տերմինն առաջարկել է գերմանացի գիտնական Ռուդոլֆ Վիրխովը 1863 թվականին, ով միևնույն ժամանակ նաև առաջին անգամ համակարգել է այդ գոյացությունները՝ դրանք բաժանելով ըստ իրենց մակրոսկոպիկ կառուցվածքի պարզ, կավերնոզ և ճյուղավորված հեմանգիոմաների^[17]։ Այդ տերմինն ի սկզբանե օգտագործվել է ցանկացած անոթային ուռուցքանման գոյացություն նկարագրելու համար՝ անկախ այն բանից՝ այն ներկա է եղել ի ծնե, թե ի հայտ է եկել ավելի ուշ։ 1982 թվականին Մալիկենն ու Գլովացկին առաջարկել են անոթային անոմալիաների դասակարգման նոր համակարգ^[18], ինչը լայնորեն ընդունվել է Անոթային անոմալիաների ուսումնասիրման միջազգային միության (ISSVA) կողմից և թարմացվել է 2015 թվականին^[19]։ Այն հիմնված է գոյացության բջջային առանձնահատկությունների, բնական ընթացքի և կլինիկական վարքագծի վրա։ Անոթային անոմալիաները բաժանվում են անոթային ուռուցքների/նորագոյացությունների, որոնց թվին են դասվում ինֆանտիլ հեմանգիոմաները և անոթային մալֆորմացիաների, որոնք ներառում են մեծացած կամ աննորմալ անոթները, ինչպիսին են մազանոթային մալֆորմացիաները (գինու բծեր կամ պորտվեյնի բծեր), երակային մալֆորմացիաները և ավշային մալֆորմացիաները։ 2000 թվականին պարզվել է, որ GLUT-1 սպեցիֆիկ իմունահիստոքիմիական մարկերն առկա է լինում միայն ինֆանտիլ հեմանգիոմաներում և բացակայում այլ անոթային ուռուցքներում ու մալֆորմացիաներում^[20][21]։ Այս մարկերը հեղափոխություն գործեց ինֆանտիլ հեմանգիոման այլ անոթային անոմալիաներից տարբերակելու ասպարեզում^[22]։

Ինֆանտիլ հեմանգիոմաները սովորաբար ի հայտ են գալիս կյանքի առաջին շաբաթներին կամ ամիսներին^[1]։ Ավելի հաճախ հանդիպում են եվրոպեոիդ ռասայում, թերհաս երեխաների մոտ, որոնց քաշը ծնվելիս կազմում է մինչև 1.4կգ, աղջիկների և երկվորյակների մոտ^[5]։ Վաղ շրջանում կարող են նմանվել կարմիր քերծվածքի կամ բծի, սպիտակ բծի կամ կապտուկի։ Հեմանգիոմաների մեծ մասն ի հայտ է գալիս գլխին կամ պարանոցին, բայց կարող են հայտնաբերվել գրեթե ամենուր։ Հեմանգիոմայի տեսքն ու գույնը կախված են մաշկում դրա տեղադրությունից ու խորությունից^[1]։

Ըստ մաշկում տեղակայման խորության տարբերում են մակերեսային, խորանիստ և խառը հեմանգիոմաներ։

Մակերեսային հեմանգիոմաները տեղակայվում են մաշկի վերին շերտերում և ունենում են բաց կարմիր, էրիթեմատոզից մինչև բոսորագույն գունավորում։ Մակերեսային գոյացությունները կարող են լինել տափակ և տելեանգիէկտատիկ՝ կազմված ճյուղավորված մանր մազանոթների խրձից։ Դրանք կարող են լինել նաև ուռուցիկ և մաշկից բարձրացած՝ ձևավորելով պապուլաներ և միաձուլվող կղզյակներ հիշեցնող վառ կարմիր բծեր։ Նմանատիպ տեսքի համար նախկինում ինֆանտիլ հեմանգիոմաներն անվանում էին նաև «ելականման հեմանգիոմաներ»։ Որոշ տեղակայումներում (հետին գլխամաշկ, ծոծրակ, պարանոցային ծալքեր, աճուկային/հարհետանցքային շրջաններ) մակերեսային հեմանգիոմաները ենթակա են խոցոտման վտանգի։ Խոցոտված հեմանգիոմաները կարող են հանդես գալ որպես սև կեղևակալած պապուլաներ կամ վահանիկներ, ցավոտ էրոզիաներ կամ խոցեր։ Խոցոտումները հակված են երկրորդային ինֆեկցման, ինչը կարող է դրսևորվել դեղին կեղևակալմամբ, արտադրությամբ, ցավով կամ հոտով։ Խոցոտումները, մասնավորապես խորը ախտահարումները կամ հարվող տեղերը կարող են նաև արյունահոսել։ Բազմակի (որպես կանոն ավելի քան 5) մակերեսային հեմանգիոմաները կարող են զուգակցվել արտամաշկային հեմանգիոմաներով՝ ամենից հաճախ լյարդի (հեպատիկ) հեմանգիոմայով, և նման երեխաները պետք է անցնեն ՈւՁՀ (սոնոգրաֆիա)^[1]։

Խորանիստ հեմանգիոմաները հանդես են գալիս որպես վատ սահմանազատված, կապտավուն բծեր, որոնք կարող են վերաճել պապուլաների, հանգուցիկների կամ ավելի մեծ ուռուցքների։ Աճող գոյացությունները հաճախ սեղմելի, բայց բավականին կոշտ են լինում։ Խորանիստ շատ հեմանգիոմաներ կարող են ունենալ մի քանի տեսանելի մակերեսային մազանոթներ կամ հարակից երակային ուռուցիկություն։ Խորանիստ հեմանգիոմաները հակված են զարգանալ մի փոքր ավելի ուշ, քան մակերեսայինները և կարող են ունենալ ավելի երկար ու ավելի ուշ աճման փուլեր։ Դրանք հազվադեպ են խոցոտվում, բայց կարող են խնդիրներ հարուցել՝ կախված տեղակայումից, չափից և աճից։ Զգայարանների մոտակայքում տեղակայված խորանիստ հեմանգիոմաները պրոլիֆերատիվ փուլում կարող են ճզմել ու խցանել հարակից փափուկ հյուսվածքային այնպիսի կառույցներ, ինչպիսիք են լսողական անցուղին կամ ակնաճեղքը^[1]։

Խառը հեմանգիոմաները մակերեսային և խորանիստ հեմանգիոմաների համակցությունն են և կարող են մի քանի ամիս տեսանելի չլինել։

Ըստ տարածվածության ինֆանտիլ հեմանգիոմաները դասակարգվում են նաև որպես օջախային/տեղայնացված, սեգմենտար և անորոշ։ Օջախային ինֆանտիլ հեմանգիոմաները  տեղայնացված են լինում որոշակի տեղում և զարգանում են միայնակ բծից։ Սեգմենտար հեմանգիոմաները ավելի մեծ չափի են լինում, ներգրավում են մարմնի որոշակի շրջան։ Որոշ դեպքերում դրանք կարող են հիմքում ունենալ խորքային անոմալիաներ, ինչի կապակցությամբ երբեմն անհրաժեշտ է լինում կատարել լրացուցիչ հետազոտություններ, հատկապես, երբ դրանք գտնվում են դեմքի, սրբանի կամ կոնքի շրջանում։

Մինչև խոցոտվելը հեմանգիոմաները հակված չեն լինում արնահոսել և ցավոտ չեն։ Անհանգստություն և դիսկոմֆորտ կարող է առաջանալ այն դեպքում, երբ հեմանգիոման մեծածավալ է լինում և արգելափակում է կենսական բացվածքները (ակնաճեղք, քթանցք, լսողական ուղի և այլն)^{[1][5][23][24][25]}։

• 
  Վաղ հետընթաց նշաններով ճակատային հեմանգիոմա 6 տարեկան տղայի մոտ
• 
  Երկու տարեկան երեխայի մոտ գլխամաշկի հեմանգիոմա «հանգստի փուլում»
• 
  Լյարդի հեմանգիոմայի տեսքը սոնոգրաֆիայով (ՈւՁՀ)
• 
  Լյարդի հեմանգիոմայի տեսքը համակարգչային տոմոգրաֆիայով (ՀՏ)

Հեմանգիոմայի պատճառը ներկայումս անհայտ է։ Այնուամենայնիվ, մի շարք հետազոտություններ ցույց են տվել էստրոգենային ազդանշանման դերը հեմանգիոմայի պրոլիֆերացիայի գործում։ 2007 թվականին պարզվել է, որ խթան կարող է հանդիսանալ ծննդաբերությունից հետո շրջանառվող էստրոգենի հետ զուգորդված փափուկ հյուսվածքների տեղայնացված հիպօքսիան^[26]։ Կա նաև վարկած, որ հղիության ընթացքում մայրական ընկերքը էմբոլացվում է պտղի բուն մաշկին (դերմային)՝ հանգեցնելով հեմանգիոմագենեզի^[27][28]։ Սակայն գիտնականների մեկ այլ խումբ կատարել է հեմանգիոմայի հյուսվածքի միանուկլեոտիդ պոլիմորֆիզմի գենետիկական անալիզներ, համեմատելով մոր ԴՆԹ-ի հետ, և հերքել վերջին վարկածը^[29]։ Այլ ուսումնասիրություններ ցույց են տվել ուժեղացած անգիոգենեզի և վասկուլոգենեզի դերը հեմանգիոմաների էթիոլոգիայում^[30]։ Ուսումնասիրությունները շարունակվում են։

Ինֆանտիլ հեմանգիոմաների մեծամասնությունը կարելի է ախտորոշել անամնեզի և արտաքին զննման միջոցով։ Հազվագյուտ դեպքերում ախտորոշումը հաստատելու համար անհրաժեշտ է լինում կատարել ռադիոլոգիական քննություն՝ Դոպլեր-ՈՒՁՀ, մագնիսա-ռեզոնանսային տոմոգրաֆիա (ՄՌՏ) և/կամ բջջաբանական կամ հյուսվածաբանական քննություն^[31]։ Ինֆանտիլ հեմանգիոմաները, որպես կանոն, բացակայում են ծննդյան ժամանակ կամ մաշկի վրա կարող է լինել գունատության, տելեանգիէկտազիայի կամ մգության մի փոքր հատված։ Ծննդյան ժամանակ լիովին ձևավորված զանգվածը սովորաբար վկայում է այլ ախտորոշման մասին։ Բուն մաշկի վերին շերտերում տեղակայված մակերեսային հեմանգիոմաները ունենում են ելակի վառ կարմիր երանգ, մինչդեռ մաշկի խորքում և ենթամաշկում տեղակայված խորանիստ հեմանգիոմաները կարող են կապտավուն և շոշափելիս պինդ կամ առաձգական լինել։ Խառը հեմանգիոմաները կարող են երկու հատկանիշներն էլ ունենալ։ Նվազագույն պրոլիֆերատիվ («չաճող») ինֆանտիլ հեմանգիոմաները հազվադեպ են հանդիպում և դրսևորվում են բարակ մակուլյար տելեանգիէկտազիայի տեսքով՝ տեղ-տեղ ալ կարմիր, պապուլյոզ, պրոլիֆերատիվ բաղադրիչով։ Նմանատիպ ինֆանտիլ հեմանգիոմաներն ավելի հաճախ հանդիպում են մարմնի ստորին մասում^[32]։

Ինֆանտիլ հեմանգիոմաների աճման առանձնահատկությունների ճշգրիտ նկարագրությունը կարող է շատ օգտակար լինել ախտորոշման համար։ Կյանքի առաջին 4-8 շաբաթներին դրանք արագորեն աճում են առավելապես ոչ թե տրամագծի, այլ ծավալի հաշվին։ Արագ աճի այդ փուլին սովորաբար հետևում է ավելի դանդաղ աճի փուլը, որը կարող է տևել մինչև 6-9 ամիս, ընդ որում, աճի 80%-ն ավարտվում է 3 ամիս անց։ Ի վերջո, ինֆանտիլ հեմանգիոմաները ենթարկվում են հետաճի (ինվոլյուցիայի) մի քանի (մոտ 5) տարվա ընթացքում^[11]։ Սակայն լինում են բացառություններ, օրինակ, նվազագույն պրոլիֆերատիվ ինֆանտիլ հեմանգիոմաներ, որոնք էապես չեն պրոլիֆերացվում^[32] և մեծ խորանիստ ինֆանտիլ հեմանգիոմաներ, որոնց զգալի աճը սկսվում է ավելի ուշ և տևում ավելի երկար^[11]։

Եթե արտաքին զննման և աճի պատմության հիման վրա ախտորոշումը հստակ չի լինում (հաճախ խորանիստ հեմանգիոմաները՝ մաշկի աննշան ներգրավմամբ), ապա ճառագայթային կամ հյուսվածաբանական քննությունը կարող են օգնել հստակեցնել ախտորոշումը^[4][31] Դոպլեր-ՈւՁՀ-ով ինֆանտիլ հեմանգիոման պրոլիֆերատիվ փուլում ներկայանում է որպես առատ հոսքով փափուկ հյուսվածքային զանգված՝ սովորաբար առանց ուղիղ զարկերակ-երակային շունտավորման։ ՄՌՏ-ով ինֆանտիլ հեմանգիոման երևում է որպես հստակ սահմանազատված, Т1-միջանկյալ ինտենսիվ, Т2-հիպերինտենսիվ և գադոլինիումով խիստ կոնտրաստավորվող գոյացություն՝ արագահոս անոթներով^[31]։ Հյուսվածաբանական ախտորոշման համար հյուսվածք կարելի է ստանալ ասեղնային ասպիրացիայի, մաշկի բիոպսիայի կամ էքսզիզիոն բիոպսիայի միջոցով^[33]։ Մանրադիտակի տակ հեմանգիոման իրենից ներկայացնում է խիտ փաթեթավորված, բարակապատ, սովորաբար էնդոթելիալ աստառով անպատիճ խառնակույտ։ Արյունալի անոթները միմյանցից բաժանված են նոսր շարակցական հյուսվածքով։ Դրանց լուսանցքները կարող են թրոմբոզվել և վերածվել հյուսվածքի։ Անոթային պատռումների հետևանքով կարող է դիտվել հեմոսիդերին գունանյութի կուտակում^[34]։ GLUT-1 հիստոքիմիական մարկերը կարող է օգտակար լինել ինֆանտիլ հենանգիոման այնպիսի գոյացություններից տարբերակելու գործում, ինչպիսիք են անոթային մալֆորմացիաները^[21]։

Գլխի և պարանոցի խոշոր սեգմենտար հեմանգիոմաները կարող են կապված լինել PHACES համախտանիշի հետ^[35][36]։ Գոտկատեղի  խոշոր սեգմենտար հեմանգիոմաները կարող են կապված լինել դիզռաֆիզմի, երիկամային եւ միզասեռական խնդիրների հետ՝ LUMBAR համախտանիշ։ Նորածնի մոտ բազմակի մաշկային հեմանգիոմաները կարող են վկայել լյարդի հեմանգիոմայի մասին։ Ուստի 5 կամ ավելի մաշկային հեմանգիոմաներ ունեցող նորածնի մոտ խորհուրդ է տրվում կատարել սկրինինգային ՈւՁՀ լյարդի ներգրավվածությունը հերքելու համար^[37]։

Հեմանգիոմաների գերակշռող մեծամասնությունը չի ուղեկցվում բարդություններով։ Սակայն երբեմն դրանց մակերեսը կարող է քայքավել և զարգանալ խոցոտում, ինչը կարող է ուղեկցվել ցավով և այլ խնդիրներով։ Եթե խոցոտումը խորն է լինում, հազվադեպ զարգանում է արյունահոսություն և ինֆեկցիա։ Եթե հեմանգիոման լինի կոկորդում, կարող է խոչընդոտել շնչառությանը։ Աչքի մոտակայքում աճող հեմանգիոման կարող է հանգեցնել ակնաճեղքի փակման կամ շեղման, ինչը կարող է հանգեցնել ամբլիոպիայի^[38]։ Շատ հազվադեպ, չափազանց մեծ հեմանգիոմաները կարող են հանգեցնել սրտային անբավարարության դեպի հավելյալ արյունատար անոթներն արյան մեծ քանակի արտանետման հետևանքով։ Ոսկրին հարակից հեմանգիոման կարող է հանգեցնել ոսկրի էրոզիայի^[1] Ողի ներսում առկա հեմանգիոման կարող է հանգեցնել ողի կոտրվածքի և/կամ ողնուղեղի ճզմման^[39]։

Հազվագյուտ կարող է դիտվել ինֆանտիլ հեմանգիոմայի չարորակացում, և այն կարող է վեր ածվել անգիոսարկոմայի^[40]։

Հեմանգիոմաների հետ կապված ամենահաճախակի գանգատները բխում են հոգեսոցիալական բարդություններից։ Գոյացությունը կարող է խեղաթյուրել անձի արտաքին տեսքը և ավելորդ ուշադրություն ու չարամիտ արձագանքներ հրահրել այլոց կողմից։ Որոշակի խնդիրներ են ծագում շուրթերի կամ քթի ներգրավման դեպքում, քանի որ դեմքի այլանդակումը կարող է խրթին լինի բուժել վիրահատական եղանակով։ Հոգեսոցիալական տրավման սկսում է զարգանալ դպրոցական տարիքից։ Ուստի կարևոր է բուժումը կազմակերպել մինչև դպրոց հաճախելը, եթե համարժեք ինքնաբուխ բարելավում տեղի չի ունեցել։ Խոշոր հեմանգիոմաները կարող են թողնել մաշկի տեսանելի փոփոխություններ խիստ ձգման հետևանքով։

Շատ հեմանգիոմաներ անհետանում են առանց բուժման՝ թողնելով անտեսանելի կամ նվազագույն հետքեր։ Դա կարող է տևել տարիներ։ Սակայն հեմանգիոմաների զգալի մասի դեպքում կարող է անհրաժեշտ լինել որոշակի բուժում^[41]։

Գոյություն ունեն հեմանգիոմաների բուժման դեղորայքային (համակարգային, ներօջախային և տեղային), վիրաբուժական և լազերային եղանակներ։

Մինչև 2008 թվականը խնդրահարույց հեմանգիոմաների թերապիայի հիմքը ներքին ընդունման կորտիկոստերոիդներն էին, որոնք արդյունավետ են և մնում են որպես տարբերակ այն դեպքերում, երբ բետա-պաշարիչները հակացուցված են կամ անտանելի^[42][43][44]։

Այն պատահական դիտարկումից հետո, երբ պարզվեց, որ ոչ ընտրողական բետա-պաշարիչ պրոպրանոլոլը լավ տանելի և արդյունավետ է հեմանգիոմաների բուժման համար^[45][46], այդ դեղամիջոցն ուսումնասիրվեց խոշոր, ռանդոմիզացված վերահսկվող փորձարկման շրջանակներում^[47] և 2014 թվականին հաստատվեց ԱՄՆ-ի Պարենի և դեղորայքի վարչության (FDA) կողմից այս ցուցման համար^[48]։ Ներկայումս պրոպրանոլոլը համարվում է ինֆանտիլ հեմանգիոմաների դեղորայքային բուժման առաջին գծի համակարգային դեղամիջոց^[49]։

Հեմանգիոմայի բուժման համար արդյունավետ այլ համակարգային դեղամիջոցներից են վինկրիստինը, ինտերֆերոնը և հակաանգիոգենետիկ հատկություններով օժտված այլ դեղեր։ Վինկրիստինը, որը ներմուծում են ներերակային ճանապարհով, ավանդաբար կիրառվում է որպես քիմիոթերապևտիկ միջոց, սակայն ցույց է տրվել դրա արդյունավետությունը նաև հեմանգիոմաների և մանկական այլ անոթային ուռուցքների դեպքում, ինչպիսիք են կապոզիանման հեմանգիոէնդոթելիոման և խրձավոր մազանոթային անգիոման^[50][51]։ Ենթամաշկային ուղով տրվող ինտերֆերոն 2a-ն և 2b-ն դրսևորել են արդյունավետություն հեմանգիոմաների դեպքում^[52], բայց կարող են հանգեցնել սպաստիկ դիպլեգիայի բուժված երեխաների մինչև 20%-ի մոտ^[53][54]։ Ներկայումս այս դեղամիջոցները հազվագյուտ են կիրառվում։

Փոքր, տեղայնացված հեմանգիոմաների համար կիրառվել է կորտիկոստերոիդի (սովորաբար տրիամցինոլոնի) ներօջախային ներարկում, ինչը համեմատաբար անվտանգ է և արդյունավետ^[55][56]։ Սակայն վերին կոպի հեմանգիոմաների դեպքում դրա կիրառումը վիճելի է՝ հաշվի առնելով ռետինալ էմբոլիաների ռիսկը^[57][58]։

Ոչ ընտրողական բետա-պաշարիչ թիմոլոլ մալեատի գել-առաջացնող լուծույթի տեղային (օրական 2-3 անգամ) կիրառումը, որը հավանության է արժանացել գլաուկոմայի բուժման համար, գնալով ավելի մեծ ճանաչում է գտել որպես փոքր հեմանգիոմաների այլընտրանքային արտապիտակային (օֆ-լեյբլ, off-label) բուժման անվտանգ և արդյունավետ միջոց^{[59][60][61][62]}։

Հեմանգիոմաների վիրաբուժական հեռացում հազվադեպ է ցուցված լինում, և սահմանվում է, որպես կանոն, այն գոյացությունների համար, որոնք չեն ենթարկվել դեղորայքային բուժման (կամ երբ այն հակացուցված է եղել) կամ որոնք անատոմիորեն տեղակայված են այնպիսի վայրում, որը ենթակա է մասնահատման, և որի մասնահատումը, հավանաբար, անհրաժեշտ կլինի և սպին նույնը կլինի, անկախ վիրահատության ժամկետներից^[49][63]։ Վիրահատությունը կարող է անհրաժեշտ լինել նաև մնացորդային ֆիբրոզ-ճարպային հյուսվածքները (հեմանգիոմայի հետաճից հետո մնացած) հեռացնելու և վնասված կառույցները վերականգնելու համար։

Լազերային թերապիան, գլխավորապես պուլսային ներկանյութային լազերը (pulsed dye laser, PDL) սահմանափակ դեր է խաղում հեմանգիոմաների վարման գործում^[64]։ Այն առավել հաճախ օգտագործվում է խոցոտվող հեմանգիոմաների բուժման համար, հաճախ տեղային բուժման մեթոդներին և վերքի խնամքին զուգահեռ, և կարող է արագացնել լավացումն ու նվազեցնել ցավը^[65][66]։ Լազերային թերապիան կարող է օգտակար լինել նաև վաղ մակերեսային հեմանգիոմաների համար (չնայած արագ պրոլիֆերացվող գոյացությունները կարող են ավելի շատ հակված լինել խոցոտման PDL-բուժումից հետո), ինչպես նաև հեմանգիոմայի ինվոլյուցիայից (հետաճից) հետո պահպանվող մաշկային տելեանգիէկտազիաների բուժման համար^[67][68]։

Հետաճի փուլում հեմանգիոման ի վերջո սկսում է չափերով նվազել։ Եթե նախկինում կարծում էին, որ ինֆանտիլ հեմանգիոման տարեկան փոքրանում է մոտ 10%-ով, ապա նոր տվյալները վկայում են, որ առավելագույն բարելավումն ու ինվոլյուցիան, որպես կանոն, լինում է մինչև 3.5 տարեկանը^[12][69]։ Հեմանգիոմաների մեծամասնությունն անհետանում է մինչև 10 տարեկանը, սակայն, որոշ հիվանդների մոտ դրանք լիովին չեն վերանում։ Կարող է նշմարվել մնացորդային կարմրություն, որը կարելի է բարելավել լազերային թերապիայով՝ հիմնականում PDL-ով^[70]։ Մաշկի ռելիեֆային փոփոխությունների, խորդուբորդությունների շտկման համար կարող է դիտարկվել աբլյացիոն ֆրակցիոնալ հղկումը^[71]։ Որոշ դեպքերում հեմանգիոմաները, հատկապես աճի փուլում շատ մեծ չափերի հասածները, կարող են իրենցից հետո թողնել գերձգված մաշկ կամ ֆիբրոզ-ճարպային հյուսվածք, որը կարող է այլանդակող լինել կամ ապագայում վիրաբուժական շտկում պահանջել։ Նախկին խոցոտման հատվածները կարող են թողնել մնայուն սպիներ։

Լրացուցիչ երկարաժամկետ հետևանքները բխում են ինֆանտիլ հեմանգիոմաներն ուղեկցող արտամաշկային դրսևորումների հայտնաբերումից։ Օրինակ, խոշոր դիմային հեմանգիոմայով և PHACES համախտանիշի չափորոշիչներին բավարարող հիվանդի համար հավանաբար կպահանջվի մշտական նյարդաբանական, սրտաբանական և/կամ ակնաբուժական վերահսկողություն։ Կենսական նշանակության կառույցներին խանգարող ինֆանտիլ հեմանգիոմաների դեպքում ախտանշանները կարող են բարելավվել դրանց հետաճին զուգահեռ։ Սակայն որոշ դեպքերում, օրինակ, վերին կոպի չբուժված հեմանգիոմայի դեպքում, զարգացող ամբլիոպիան չի բարելավվում մաշկային գոյացության հետաճից հետո։ Ուստի կարևոր է, որ ինֆանտիլ հեմանգիոմայով երեխան պարտադիր հսկվի համապատասխան բժշկի կողմից հատկապես վաղ փուլերում, որպեսզի ռիսկերի մոնիտորինգը և բուժումն անհատականացվեն ու արդյունքները բարելավվեն^[15]։