Աղաբաբյանի երկարաբեղիկ

10,5-11,5 մմ մարմնի երկարությամբ, զուգահեռակող, նեղ, սև մարմնով, չափավոր փայլուն ծածկույթով, մուգ կարմիր, սև նախշերով, ոչ մեծ չափի բզեզ է^[1]։

Համարվում է Հայաստանի էնդեմիկ։ Հայաստանում հայտնի է միայն Մեղրի քաղաքի շրջակայքից` Արծվաքար կիրճից (Սյունիքի մարզ)^[1]։

Ապրում են ինչպես նուշի գերակայությամբ վարդազգիների, այնպես էլ գիհու ընդգրկմամբ չոր նոսրանտառներում, հանդիպում՝ հունիսի երկրորդ կեսին, հուլիսի սկզբին, թռիչքը ցերեկն է, նստում են տափաստանամորու փշերի վրա, որի բներում էլ զարգանում է թրթուրը։ Զարգացումը հավանաբար տևում է մեկ տարի^[1]։

Ծայրահեղ սահմանափակ արեալով տեսակ է։ Բնության պահպանության միջազգային միության Կարմիր ցուցակի չափորոշիչներով գնահատվում է որպես կրիտիկական վիճակում գտնվող տեսակ։

Թվաքանակը չափավոր բարձր է, փոփոխության միտումները` անհայտ։

Վտանգման հիմնական գործոններից են անասունների, հատկապես` այծերի չկարգավորված արածեցմամբ պայմանավորված էկոհամակարգերի դեգրադացումը և տեսակի տարածման վայրերի որպես ամբարապոչերի օգտագործումը։

Պահպանվում է «Արևիկ» ազգային պարկում^[1]։