Scottie Pippen

Primeiros títulos editar

Pippen criouse no Estado de Arcansas, onde asistiu á Universidade de Central Arkansas. Asistir a unha universidade menor, fóra do circuíto NCAA fixo que houbese algunhas sospeitas sobre o seu rendemento ao máximo nivel, mais a súa capacidade defensiva e polivalencia xogaron ao seu favor e nun destacábel último ano na universidade con medias de 26,3 puntos e 10 rebotes por partido, que o levaron a unha boa elección no Draft. Así, en 1987 foi elixido polos Seattle SuperSonics no quinto lugar da primeira rolda, mais Jerry Krause, Director de Operacións dos Chicago Bulls, xa se tiña fixado no talento do xogador e non tardou en acordar un traspaso que levase ao de Arcansas a recalar na principal cidade de Illinois.

A aposta dos Bulls tivo unha resposta inmediata, saíndo desde o banco fixo unha media de 7,9 puntos, 3,8 rebotes e 2,1 asistencias por partido, axudando ao equipo de Chicago a alcanzar a segunda rolda dos Play-offs por primeira vez na última década. Aínda que caeron por 4-1 na súa eliminatoria contra os Detroit Pistons de Isiah Thomas, a franquí tiña motivos para estar contentos, xa que o futuro de Pippen e os Bulls presentábase inmellorable cun equipo novo e de gran talento. Nos seguintes anos Pippen continúa a súa progresión dentro do equipo e establécese como segundo xogador tras Michael Jordan. En 1990 recoñécese a súa valía sendo seleccionado para o All-Star Game por primeira vez. Finalmente logra o seu primeiro título en 1991 tras gañar na final ante Los Angeles Lakers. Pippen xunto ao seu gran amigo Jordan formaban unha destacábel parella que levaría aos Bulls a alzarse con 3 campionatos consecutivos entre 1991 e 1993.

Partida e regreso de Jordan editar

A sorprendente retirada de Jordan ao final da tempada 1993 deixa a Pippen coa posibilidade de demostrar que é algo máis que un bo complemento para Jordan. Sen a sombra de "Air" sobre el, na temporada 1993−94 desprega o seu mellor xogo liderando aos Bulls en practicamente todos os apartados ofensivos e defensivos, conseguindo mesmo ser nomeado o MVP do All-Star e ser un serio candidato ao MVP da temporada regular. Finalmente levou aos Bulls a unha marca 55 vitorias por 27 derrotas, superarando a primeira rolda de Play-Offs con facilidade ante os Cleveland Cavaliers por 3-0, mais caendo nun axustado 4-3 contra os New York Knicks de Patrick Ewing que contaban co factor campo ao seu favor. Durante esta eliminatoria produciuse o suceso máis rocambolesco da vida profesional de Pippen. A falta de 1,8 segundos para o final do terceiro partido ante os Knicks, co marcador igualado a 102 e 2-0 abaixo na serie para os Bulls Phil Jackson, adestrador de Chicago, solicita un tempo morto para preparar a xogada. Para sorpresa de todos Pippen, indiscutible líder do equipo, non é o elixido para facer este último lanzamento senón que Jackson decide que sexa Toni Kukoč quen o lance. O enfado de Pippen é tal que se nega a entrar á pista para esa última xogada, senta no banco e con xesto contrariado presencia a xogada. Kukoč recibe o balón a algo máis de 6 metros da canastra, lanza e anota. Todo son caras de alegría nos Bulls excepto en Pippen e Jackson.

Tras este momento de tensión Jerry Krause empeza a barallar a opción de traspasar a Pippen a Seattle a cambio de Shawn Kemp, mais a volta a metade de da temporada 1994−95 de Jordan cos Bulls fai que as augas volten á súa canle. Nesta tempada os Bulls volven caer en segunda rolda, esta vez ante os Orlando Magic liderados por Shaquille O'Neal e Anfernee Hardaway. Aínda con Jordan de volta, os Bulls e Pippen vense por segundo ano consecutivo fóra da loita polo título. Ao ano seguinte a chegada de Dennis Rodman e con Pippen e Jordan en gran forma conseguen un fito histórico, unha marca de 72-10 na fase regular, a mellor até a data na NBA. Con este equipo como base axudados por xogadores como Kukoč, Ron Harper ou Luc Longley, os Bulls conseguen de novo tres campionatos consecutivos entre 1996 e 1998.

Últimos anos editar

A pesar destes éxitos deportivos o desacordo entre os xogadores e Jerry Krause é manifesto, e ao final da temporada 1997−98 o equipo queda totalmente desmembrado. Michael Jordan anuncia unha nova retirada do baloncesto, Rodman pon rumbo cara aos Lakers e Pippen é traspasado aos Houston Rockets durante a tempada do "lockout" (bloqueo) a cambio de Roy Rogers e unha rolda do draft condicional. Grazas á chegada aos Rockets de Pippen, que xa contaban con Hakeem Olajuwon e Charles Barkley, o equipo parece un dos máis firmes candidatos ao título, mais nesta atípica tempada só conseguen unha marca de 31-19 e caen en primeira rolda de playoff ante os Lakers por 3-1. A súa mala relación con Barkley lévalle a abandonar o equipo, sendo ese verán traspasado aos Portland Trail Blazers a cambio de Kelvin Cato, Stacey Augmon, Walt Williams, Brian Shaw, Ed Gray e Carlos Rogers.

Xa en Portalnd para a temporada 1999−2000, un xa veterano Pippen axuda ao equipo a acadar a final da Conferencia Oeste, onde caen nun apertado 4-3 contra os Lakers. Tras permanecer até a temporada 2002−03 no equipo de Oregón, o seu antigo compañeiro nos Bulls, John Paxson, ofrécelle volver a Chicago co papel de apoiar e ensinar a uns mozos que deben ser o futuro do equipo. O seu papel na pista é soamente testemuñal, participando en 23 partidos e con moitos problemas de lesións ao longo da campaña, anunciando a súa retirada ao final do ano á idade de 39 anos. O 9 de decembro de 2005 o seu número foi retirado polos Bulls e pasou a unirse ao 23 de Jordan, ao 4 de Jerry Sloan e ao 10 de Bob Love. Tras especular moito coa súa volta ás canchas na NBA, en xaneiro de 2008 Pippen fai unha pequena xira por Escandinavia con 42 anos. Xogaría dous partidos para o Torpan Pojat da Korisliiga finlandesa e para o equipo sueco Sundsvall. No seu primeiro partido, o 4 de xaneiro, Pippen anota 12 puntos na vitoria do ToPo por 93–81 ante o Porvoo. Ao día seguinte anota nove puntos e captura nove rebotes na vitoria do seu equipo por 98–85 ante o Honka. Xa en Suecia, no seu terceiro partido da xira, fai 21 puntos, colle 12 rebotes, fai tres asistencias e realiza tres roubos en 30 minutos na vitoria por 102–74 dps Sundsvall Dragons ante o Akropol de Rinkeby. Os Dragons pagaron a Pippen 66.000 dólares pola súa achega.

Tempada regular editar

Playoffs editar

• Seis veces Campión da NBA (1991–1993, 1996–1998).
• Dous Ouros Olímpicos (1992, 1996).
• Sete veces All-Star (1990, 1992–1997).
• Unha vez MVP do All-Star (1994).
• Tres veces no Primeiro equipo da NBA (1994–1996).
• Dúas veces no Segundo equipo da NBA (1992, 1997).
• Dúas veces no Terceiro equipo da NBA (1993, 1998).
• Oito veces no Primeiro equipo defensivo da NBA (1992–1999).
• Dúas veces no Segundo equipo defensivo da NBA (1991, 2000).
• Unha vez líder en roubos da NBA (1995).
• Nomeado un dos 50 mellores xogadores da historia da NBA (1996).
• Membro do Basketball Hall of Fame como xogador (2010).
• Membro do Basketball Hall of Fame como membro do Dream Team (2010).
• Número 33 retirado por Chicago Bulls.
• Número 33 retirado pola Universidade de Central Arkansas.

Outros artigos editar

• Dream Team

Ligazóns externas editar

• Estatísticas de Scottie Pippen Arquivado 04 de abril de 2013 en Wayback Machine.
• Perfil de Scottie Pippen en NBA History
• Biografía de Scottie Pippen no Basketball Hall of Fame Arquivado 24 de xuño de 2016 en Wayback Machine.