Mary Beale

Beale naceu en Barrow, unha poboación no actual distrito de Saint Edmundsbury, preto da fronteira co condado histórico de Cambridgeshire, foi a filla máis vella de John Cradock, un pastor puritano. A súa nai, Dorothy Brunton (de apelido Cradock tras o seu matrimonio), morreu cando Mary contaba 10 anos. O seu pai foi pintor afeccionado e membro do Gremio de Pintores Tintureiros de Inglaterra, estando familiarizado con artistas locais como Nathaniel Thach, Matthew Snelling, Robert Walker e Peter Lely. Non obstante, a pesar de que Mary tivo acceso á pintura desde a infancia, o seu pai non a considerou para que se desenvolvera nesta profesión, como proba o feito de que á súa morte legara os seus materias pictóricos non á súa filla senón ao seu sobriño, Nathaniel Thach^[1].

Con 18 anos, o 8 de marzo, de 1652, casou con Charles Beale, un comerciante de tecidos de Londres, tamén pintor afeccionado coma o pai de Mary. O matrimonio trasladouse a Londres sobre 1656, a Covent Garden. Ela converteuse en retratista case profesional nas décadas de 1650 e 1660, traballando desde a súa casa, primeiro en Covent Garden e máis tarde en Fleet Street. Nestes primeiros anos como pintora realizou fundamentalmente retratos de familiares e amigos, como os dous óleos sobre papel do seu fillo Bartholomew sobre 1660^[3].

Neste primeiro período pódenselle atribuír os retratos de "Lady Penelope Hervey" (circa 1655) e de "Catherine Gage" (circa 1658), no estilo de Anton van Dyck, seguindo os consellos do seu titor Robert Walker^[1]. Pouco tempo antes de 1665, os Beale trabaron amizade con Thomas Flatman, quen con probabilidade introduciuna na arte do retrato miniado (algúns exemplos están asinados coas súas iniciais "MB").

A familia de Mary Beale trasladouse a unha granxa en Allbrook (actualmente, Allbrook e North Boyatt, no condado de Hampshire) en 1665 debido a dificultades financeiras (o seu marido perdeu o seu lucrativo emprego como subsecretario na Oficina de Patentes) e tamén á Gran Praga de Londres, que desatou a maior emigración histórica da cidade. Viviu os seguintes cinco anos nun serradoiro de madeira que adaptou como vivenda para a súa familia e como estudio de pintura.

Regresou a Londres en 1670 e estableceu o seu estudio en Pall Mall, onde o seu marido traballou como o seu asistente, mesturando pinturas e levando as súas contas, mudando o matrimonio os tradicionais roles que viñan asignándose sistematicamente neste tempo. Tamén tivo como pupilos aos seus dous fillos e outros dous asistentes máis sobre 1681. A empresa foi un éxito e o matrimonio fixo un círculo de amigos de xente destacada da época, incluídos o poeta Thomas Flatman, Samuel Woodford, o Arcebispo de Canterbury John Tillotson e os bispos Edward Stillingfleet e Gilbert Burnet. Practicou un estilo pictórico moi de moda na época: o chamado retrato de Corte, promovido por nobres laicos e eclesiásticos, así como por burgueses en franco ascenso social no seu acceso á fama e transcendencia, para medrar no ambiente inmediato ao monarca, é dicir, na corte. Entre os seus clientes figuraron aristócratas, propietarios de terras de clases medias e, sobre todo, clérigos protestantes, moitos deles amigos íntimos dos Beale^[1]. Mary Beale reencontrouse con Peter Lely (un dos maiores representantes deste estilo no país), quen nese momento era membro do Tribunal de Xustiza e artista exclusivo de Carlos II de Inglaterra. O seu traballo posterior estivo fortemente influído por Lely, e se considera que moitos dos seus retratos adoitan ser copias ou miniaturas das obras de Lely ou ben débenlle a súa inspiración. Nos últimos anos tivo como alumna a Sarah Curtis (Mrs. Hoadley).

Desta época pódese salientar o retrato do clérigo "John Wilkins DD" (circa 1670), unha figura de 3/4 sedente, composición que máis adiante sería moi habitual para retratar a bispos^[4]. Tamén "Jane Fox, Lady Leigh, as a Shepherdess" ("Jane Fox, Lady Leigh, coma unha pastora", ca. 1676), retrato claramente influído por Lely.

Un dos seus fillos, Bartholomew (Bartolomeu), morreu novo, en 1654. O seu segundo fillo, tamén chamado Bartholomew (nado en 1656), dedicouse á pintura antes de converterse en médico. Un terceiro fillo, Charles Beale (nado en 1660), tamén foi pintor e especializouse na creación de miniaturas.

Os problemas económicos da familia non se resolveron pese á popularidade de Mary como retratista debido aos grandes gastos na merca de obxectos de consumo e obras de arte, ademais do dispendio que implicaba atender aos seus numerosos invitados e patrocinadores. Nos derradeiros anos da súa carreira, a pintora experimentou con soportes máis económicos, como bolsas de cebolas, por exemplo, e Charles realizou un detallado rexistro destes experimentos e do resultado obtido cos novos soportes e imprimacións.

O estilo de retrato de Corte comezou a perder popularidade e a clientela de Mary reduciuse considerablemente cara a 1680, pasando os seus encargos a unha media de 39 anuais. No tempo que non traballaba nalgún encargo, Mary practicaba realizando pequenos estudos á familia e amigos, sendo representativo deste período o seu "Autorretrato" (ca. 1675-1680), de cores brillantes e un estilo decorativo que lembra a William Wissing^[4]. Outras obras foron "Child as Bachhus" (ca. 1679) e o retrato de "Samuel Woodforde DD" (1692).

Utilizou varias técnicas, que incluían o óleo, a acuarela e o pastel. Traballou ata o ano do seu pasamento, en 1699, na vivenda familiar no Pall Mall londiniense. Mary Beale está enterrada no cemiterio da parroquia de Saint James-in-the-Fields, en Piccadilly. O seu marido morreu en 1705.

O singular caso de Mary Beale, ao ser a única profesional no ámbito pictórico inglés do seu tempo, quedou remarcado nas cartas e textos conservados da propia pintora nos que plasmou avanzadas ideas sobre o matrimonio e a igualdade de xénero^[5], ademais de salientar "a súa propia determinación a facer da pintura non só unha afección, como sucedía con moitas damas do período, senón unha auténtica carreira"^[1].

O seu retrato dunha Rachel Carew cun estraño sorriso (exposto no Antony House, preto de Plymouth, en Cornualla), impresionou á escritora Daphne du Maurier, a quen inspirou a súa novela "A miña prima Raquel" (My Cousin Rachel)^[6], en 1951.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Mary Beale

Bibliografía editar

• Piper, David (1963). National Portrait Gallery, ed. Catalogue of Seventeenth Century Portraits in the National Portrait Gallery, 1625-1714. Londres.  Mary Beale aparece citada na páxina 24 (en inglés).
• Gaze, Delia (1997). Fitzroy Dearborn Publishers, ed. Dictionary of Women Artists: Volume 1. Chicago, Illinois. pp. 735. ISBN 1-884964-21-4.  (en inglés)
• Barber, Tabitha (1999). Geffrye Museum Trust, ed. Mary Beale (1632/3-1699): Portrait of a seventeenth-century painter, her family and her studio. Londres. p. 87. ISBN 1-872828-05-1.  (en inglés)
• Rideal, Liz (2001). National Portrait Gallery, ed. Mirror, Mirror. Self-portraits by women artists. Londres. p. 120. ISBN 1-85514-323-2.  Mary Beale aparece citada na páxina 35 (en inglés).
• Saywell, David; Simon, Jacob (2004). National Portrait Gallery, ed. Complete Illustrated Catalogue. Londres.  Mary Beale aparece citada na páxina 40 (en inglés).
• Cooper, John (2009). National Portrait Gallery, ed. A Guide to the National Portrait Gallery. Londres. pp. 64. ISBN 978-1-85514-407-1.  Mary Beale aparece citada na páxina 22 (en inglés).
• Ingamells, John (2009). National Portrait Gallery, ed. Later Stuarts Portraits 1685–1714. Londres. p. 432. ISBN 978-185514-410-1.  Mary Beale aparece citada na páxina 20 (en inglés).
• VV.AA. (2014). National Portrait Gallery, ed. National Portrait Gallery: A Portrait of Britain. Londres. ISBN 978-1-85514-485-9.  Mary Beale aparece citada na páxina 88 (en inglés).

Ligazóns externas editar

• Obras de Mary Beale en "The Athenaeum" (en inglés)
• The Geffrye Museum, Londres (en inglés)
• Pinturas de Mary Beale na National Portrait Gallery (en inglés)
• Autorretrato e biografía da National Portrait Gallery (en inglés)
• St Edmundsbury Heritage Service Bury St Edmunds, que conta cunha grande colección pública (en inglés).
• Galería de retratos de Mary Beale na web da BBC (en inglés)
• Descuberta unha obra de Mary Beale no McMaster Museum of Art, en Hamilton (Canadá) (en castelán).