پسران شیکاگو
این مقاله میتواند با ترجمهٔ متن از مقالهٔ متناظر در انگلیسی گسترش یابد. برای مشاهدهٔ دستورالعملهای مهم ترجمه روی [گسترش] کلیک کنید.
|
پسران شیکاگو گروهی از اقتصاددانان شیلیایی شناختهشده در دهههای ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ میلادی بودند. اکثر آنها در دپارتمان اقتصاد دانشگاه شیکاگو زیر نظر و میلتون فریدمن و آرنولد هاربرگر یا در دانشگاه کاتولیک پاپی شیلی تحصیل کردند. این اقتصاددانان پس از پایان تحصیلات خود در ایالات متحده و در حین بازگشت به آمریکای لاتین، در بسیاری از دولتهای آمریکای جنوبی از جمله، بهطور برجسته، دیکتاتوری نظامی شیلی (۱۹۷۳–۱۹۹۰) و به عنوان مشاوران اقتصادی منتصب و بسیاری به بالاترین مناصب در داخل آن دولتها رسیدند.[۱] در حالی که بنیاد هریتج آنها را دلیل اصلی تبدیل شیلی به بهترین اقتصاد آمریکای لاتین و یکی از مناسبترین حوزههای قضایی جهان میداند، منتقدان به افزایش شدید بیکاری که میتواند به سیاستهای ضد تورمی که به توصیه پسران شیکاگو اجرا شدهاست نسبت داده شود، اشاره میکنند.[۲] سیاستهای اقتصادی رونالد ریگان و مارگارت تاچر تحت تأثیر سیاستها و اصلاحات اقتصادی در شیلی بودند.[۳]
تاریخچه
ویرایشاصطلاح «پسران شیکاگو» حداقل در اوایل دهه ۱۹۸۰ میلادی[۴] برای توصیف اقتصاددانان آمریکای لاتین استفاده میشد. پسران شیکاگو با نظریههای اقتصادی لیبرالی که در دانشگاه شیکاگو تدریس و مطالعه میکردند شناخته میشوند هرچند برخی از آنها مدرک خود را در هاروارد یا دانشگاه MIT دریافت کرده بودند. آنها از مقررات زدایی گسترده، خصوصیسازی و دیگر سیاستهای بازار آزاد برای اقتصادهای کنترلشده حمایت میکردند. پسران شیکاگو به عنوان رهبران اصلاحات اولیه شیلی در دوران حکومت ژنرال آگوستو پینوشه، به شهرت رسیدند.[۴] میلتون و رز فریدمن در خاطرات خود از اصطلاح «پسران شیکاگو» در شرح حال خود استفاده کردهاند: «در سال ۱۹۷۵، زمانی که تورم همچنان بیداد میکرد و رکود جهانی باعث رکود در شیلی شدهبود، ژنرال پینوشه به «پسران شیکاگو» روی آورد؛ او چندین نفر از آنها را به سمتهای قدرتمندی در مناصب دولتی منصوب کرد.»[۵]
تأثیر بینالمللی
ویرایشموفقیت اقتصادی پسران شیکاگو نقش مهمی در تقویت موقعیت سیاسی رژیم پینوشه در خارج از کشور داشت. معجزه شیلی توجه مثبت زیادی را برای دولت پینوشه به خود جلب کرد و به پینوشه اجازه داد تا سرکوب سیاسی خود را بدون محکومیت متحدان اقتصادیش اعمال کند. سیاستهای جدیدی مانند تعدیل ساختاری، تجارت آزاد و کاهش مالیاتها در میان گروههای سیاسی محافظهکار در سراسر جهان غرب بسیار محبوب شد. این سیاستها در نهایت از طریق رهبران محافظه کار آنها به ایالات متحده و بریتانیا گسترش یافتند. شیلی یکی از اولین کشورهایی بود که این سیاستها را پذیرفت.[۶]
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ Naomi Klein, 2007, The Shock Doctrine: The Rise of Disaster Capitalism
- ↑ Heritage Foundation (2015). "Chile, Index of Economic Freedom". Archived from the original on 17 January 2009. Retrieved 16 January 2023.
- ↑ O'Brien, Philip J. (1983). Chile, the Pinochet decade: the rise and fall of the Chicago boys. Jacqueline Roddick. London: Latin America Bureau. ISBN 0-906156-18-1. OCLC 10830245.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ Gary S. Becker (1997-10-30). "What Latin America Owes to the "Chicago Boys"". Hoover Digest. Stanford University. Retrieved 2012-11-14.
- ↑ Two Lucky People: Memoirs. Milton Friedman and Rose D. Friedman. University of Chicago Press, 1998. p. 398.
- ↑ O'Brien, Philip J. (1983). Chile, the Pinochet decade: the rise and fall of the Chicago boys. Jacqueline Roddick. London: Latin America Bureau. ISBN 0-906156-18-1. OCLC 10830245.
برای مطالعه بیشتر
ویرایش- Valdés, Juan Gabriel (1995), Pinochet's Economists: The Chicago School of Economics in Chile, Cambridge, Cambridge University Press. شابک ۰−۵۲۱−۴۵۱۴۶−۹ISBN 0-521-45146-9
- Constable, Pamela, and Arturo Valenzuela (1991), A Nation Of Enemies: Chile Under Pinochet, New York, W.W. Norton. شابک ۹۷۸۰۳۹۳۳۰۹۸۵۰[ISBN (identifier)|ISBN 978-0-393-30985-0
- Fontaine Aldunate, Arturo (1988), "Los Economistas y el Presidente Pinochet", Zig Zag.
پیوند به بیرون
ویرایش- NPR Planet Money - The Chicago Boys Pt. 1
- NPR Planet Money - The Chicago Boys Pt. 2
- کلیپ ویدیویی PBS – پسران شیکاگو و پینوشه
- آیا شیلی یک موفقیت نئولیبرال است؟ تجزیه و تحلیل سیاستهای پسران شیکاگو در مجله دلارز و سنس ۲۰۰۴
- مقاله مجله فوربس ۲۰۱۰-۳-۱۷
- کلیپ صوتی – «پسران شیکاگو» میراث ماندگاری در اقتصاد شیلی به جا گذاشتند»