موج اول فمینیسم

موج اول فمینیسم اشاره به دورانی از فعالیت فمینیستی دارد که در طول قرن ۱۹ و آغازِ قرنِ ۲۰ در فرانسه، انگلستان، کانادا، هلند و ایالات متحد آمریکا اتفاق افتاد.[۱] الیمپ دگوژ نمایشنامه نویس و فعال سیاسی اولین منشور حقوق زنان را در سپتامبر سال ۱۷۹۱ تنظیم کرد و خواستار به رسمیت شناختن حقوق زنان به عنوان شهروند شد. وی معتقد بود که آزادی ، برابری و برادری بدون در نظر گرفتن نیمی از جمعیت میسر نمی‌شود. تمرکز این جنبش روی نابرابری‌ها در حقوق قانونی لازم‌الاجرا و عمدتاً به دست آوردن حق رای برای زنان بود.[۲] اصطلاح موج اول برای اولین بار در سال ۱۹۷۰ به کار رفت. در آن زمان جنبش زنان، به همان اندازه در حال مبارزه با نابرابری‌های حقوقی[یادداشت ۱] جنسیتی بود که با نابرابری‌های غیررسمی.[یادداشت ۲] جنبش در این دوره با به رسمیت شناختن فعالیت‌های پیش از خود، عنوان موج دوم فمینیسم را برای خود برگزید.

لوئیز وایس و سایر زنان پاریسی در سال ۱۹۳۵ که خواستار حق رای زنان بودند

جستارهای وابسته

ویرایش

یادداشت

ویرایش
  1. de jure
  2. de facto

منابع

ویرایش
  1. Haslanger, Sally; Tuana, Nancy; O'Connor, Peg (2013). "Topics in Feminism" (به انگلیسی). The Stanford Encyclopedia of Philosophy.
  2. Burrell، Barbara C. (۲۰۰۴). Women and Political Participation: A Reference Handbook. ABC-CLIO. ص. ۵. شابک ۱۸۵۱۰۹۵۹۲۶.