Bernardo la 1-a (Saksio-Meiningen)

Bernardo estis la tria inter la sep filoj de lia duka moŝto Ernesto la 1-a (Saksio-Gotha-Altenburg). La sep filoj regis post la patra morto komune dum la daŭro de kvin jaroj antaŭ la finfina separigo de la teritoriaj suverenecoj. Bernardo do iĝis la fondinto de la linio Saksio-Meiningen kaj elektis Meiningen kiel rezidejan urbon.

Tuj li komencigis la konstruon de Kastelo Elisabethenburg kiu finitis en 1692. Laŭ la dua edzino duka Elisabeth ĝi nomitis. En 1690 li fondis la Kortegan kapelon je Meiningen kaj ordonis la faron de la bela Kastelparko Meiningen. La trogitia ĉekortega aparato tute ne kongruis kun la financaj rimedoj kaj baldaŭ oni devis vendi ĉambrajn bienojn. La enloĝantaro baldaŭ ĝemis sub impostoj plialtigitaj kaj labordevo kreskanta. Plendoj aliaj kaŭzitis pro la inklinoj bernardaj pri alkemio kaj armeaĵoj.

Bernardo estis tre klera kaj atentis aparte pri religio kaj edukado; li ankaŭ zorgis pri regulaj inspektadoj de publikaj institucioj. Politike lia regado suferis de tensioj kun aliaj ŝtatoj kaj militetoj, eĉ kun sia parencaro. Malgraŭ lia entestamenta malpermeso dividi la landon la filoj kune ekregis, kio ŝajne responsis ankaŭ pri la ekonomia deklino de la juna duklando en la kuro de la tempo.

• Hannelore Schneider: Das Herzogtum Sachsen-Meiningen unter seinen ersten Herzögen. In: 300 Jahre Schloss Elisabethenburg. Südthüringer Forschungen, Heft 27, Meiningen 1994.
• L. Hertel: Meiningische Geschichte von 1680 bis zur Gegenwart. En: Schriften des Vereins für Sachsen-Meiningische Geschichte und Landeskunde. 47. Heft, Hildburghausen 1904.

• Rhoenlexikon Arkivigite je 2020-09-19 per la retarkivo Wayback Machine
• Tripota – Trierer Porträtdatenbank Arkivigite je 2020-10-25 per la retarkivo Wayback Machine