Στέγη

Η στέγη, σκεπή ή οροφή αποτελεί το τμήμα ενός κτιρίου το οποίο βρίσκεται στο ανώτερο τμήμα του κτιρίου και προσφέρει προστασία από τα καιρικά φαινόμενα (π.χ. βροχή ή το φως του Ήλιου) και άλλους εξωτερικούς παράγοντες.^[1] Ο όρος σκεπή συνήθως αναφέρεται στη ξύλινη κατασκευή με κεραμίδια ή άλλα υλικά.

Τα χαρακτηριστικά μιας οροφής καθορίζονται από τη λειτουργία του κτιρίου το οποίο καλύπτουν, τα διαθέσιμα υλικά κατασκευής, τις τοπικές παραδόσεις και τις γενικότερες θεωρίες για το αρχιτεκτονικό σχέδιο ή μπορεί να ρυθμίζονται από τη τοπική ή εθνική νομοθεσία. Στις περισσότερες χώρες, η στέγη προστατεύει κυρίως από τη βροχή. Από την άλλη, η βεράντα μπορεί να προστατεύει από το φως του ήλιου, αλλά είναι εκτεθειμένη σε άλλα στοιχεία. Αντίθετα, η οροφή ενός εσωτερικού βοτανικού κήπου προστατεύει τα φυτά από το ψύχος, τον άνεμο και τη βροχή, αλλά αφήνει το φως να εισέλθει στο χώρο.

Ανάλογα με τον σχεδιασμό τους, οι οροφές χωρίζονται σε:^[2]

• Επίπεδες, οι οποίες αποκαλούνται και ταράτσες^[1]
• Επικλινείς, π.χ. μονόριχτη, δίριχτη ή τετράριχτη στέγη
• Καμπύλες, όπως π.χ. οι θολωτές στέγες

Υλικά στέγης

Τα κεραμίδια αποτελούν το βασικότερο τρόπο κάλυψης στέγης στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως. Υπάρχουν πολλά και διαφορετικά είδη κεραμιδιών με ξεχωριστές ιδιότητες και χαρακτηριστικά το καθένα. Οι αυτοκόλλητες στεγανωτικές μεμβράνες αποτελούνται από ελαστομερές αυτοκόλλητο σε όλη τη μάζα του ασφαλτικό μίγμα που δίνει την ικανότητα να συγκολλώνται εύκολα στο καταλλήλα διαμορφωμένο υπόστρωμα χωρίς τη χρήση φλογίστρου. Χρησιμοποιούνται για κάθε είδους στεγανοποιήσεις σε στέγες, ταράτσες και έργα πολιτικού μηχανικού.^{[εκκρεμεί παραπομπή]}