Πρόγραμμα Λούνοκοντ

Το πρόγραμμα με την ονομασία Λούνοκοντ (Ρωσικά: Луноход, IPA: [lʊnɐˈxot], Αγγλικά: "Moonwalker", μετάφραση: "Σεληνοβάτης" πρφ, "Περιπατητής της Σελήνης") ήταν μία σειρά Σοβιετικών ρομποτικών σεληνιακών οχημάτων (ρόβερ) τα οποία σχεδιάστηκαν με σκοπό την προσεδάφισή τους στη Σελήνη, τις χρονολογίες από 1969 έως 1977.

Το όχημα Λούνοκοντ 1 ήταν το πρώτο ρομποτικό όχημα απομακρυσμένου χειρισμού το οποίο προσεδαφίστηκε σε εξωγήινο πλανητικό σώμα και συγκεκριμένα στη Σελήνη.

Κατά την διάρκεια εκτόξευσης το 1969 το διαστημικό όχημα Λούνοκοντ 1α καταστράφηκε. Το 1970 το Λούνοκοντ 1 και το 1973 το Λούνοκοντ 2 προσγειώθηκαν στην επιφάνεια της Σελήνης, ενώ το Λούνοκοντ 3 σχεδιασμένο για εκτόξευση το 1977, δεν εκτοξεύθηκε ποτέ. Οι επιτυχημένες αυτές αποστολές έτρεχαν ταυτόχρονα με τα προγράμματα Ζόντ και Λούνα.

Τα Λούνοκοντς αρχικά είχαν σχεδιαστεί ώστε να υποστηρίζουν επανδρωμένες σοβιετικές αποστολές στη μάχη για την κατάκτηση της Σελήνης. Τελικά, χρησιμοποιήθηκαν ως ρομποτικά οχήματα απομακρυσμένου χειρισμού εξερεύνησης της σεληνιακής επιφάνειας.^[1] Οι φωτογραφίες που έστειλαν πίσω στη Γη ήταν μετά την προσεδάφιση της επανδρωμένης αποστολής Απόλλων και της ακύρωσης του επανδρωμένου διαστημικού σοβιετικού προγράμματος.

Τα Λούνοκοντς μεταφέρθηκαν στην επιφάνεια της Σελήνης με τα διαστημικά σκάφη Λούνα, τα οποία εκτοξεύθηκαν με πυραύλους Πρώτον-Κ.