Κάππα

Το γράμμα κάππα (επίσης κάπα) (κεφαλαίο Κ, πεζό κ ή ϰ) είναι το δέκατο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Στα αρχαία και νέα ελληνικά αντιστοιχεί με το άηχο υπερωικό κλειστό σύμφωνο /k/ που, στην περίπτωση των νέων ελληνικών, πραγματώνεται είτε με τον αντίστοιχο φθόγγο [k] είτε ως ουρανικός [c] έναντι εμπρόσθιων φωνηέντων.^[1] Αναφορικά με την αρχαία μέχρι τον 6ο αι. π.Χ. το <Κ, κ> συμβόλιζε το ουρανικό με τις υπερωικές προφορές να αντιστοιχούν στο γράφημα κόππα <Ϙ, ϙ>. Ανάγεται στο φοινικικό καφ <>^[2] («παλάμη») και αποτέλεσε τη βάση για το ομόγραφα λατινικό και κυριλικό.

Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης έχει αριθμητική αξία κ´ =20