Апошні ледавіковы максімум

Апошні ледавіковы максімум (максімум апошняга абледзянення) — час максімальнага аб'ёму ледавіковых покрываў на працягу апошняй ледавіковай эпохі прыблізна 26 тысяч гадоў назад[1].

Тэмпература за апошнія 450 тысяч гадоў
Абледзяненне ў паўночным паўшар'і Зямлі, Азія — злева, Еўропа — зверху. На месцы ледавіковай лопасці справа цяпер знаходзяцца Вялікія азёры

Узровень Сусветнага акіяна ў той час быў на 120—135 метраў ніжэйшы за сучасны з-за таго, што вада, назапашаная ў выглядзе лёду ў ледавіковых покрывах таўшчынёй 3—4 км, была тым самым вынята з гідрасферы. Такім чынам, шматлікіх сучасных мелкаводных шэльфавых мораў не існавала (Жоўтае, Паўночнае, Персідскі і Сіямскі залівы), а іншыя былі значна меншымі за сучасныя.

Тым часам абледзяненне ахапіла большую частку Паўночнай Амерыкі, Скандынаўскі паўвостраў, поўнач Еўропы і Усходне-Еўрапейскай раўніны. Ільдамі былі пакрыты Альпы і Гімалаі, паўднёвыя ўскрайкі Паўднёвай Амерыкі і Аўстраліі.

Апошняя ледавіковая эпоха скончылася паміж 15 000 і 10 000 гадамі да н.э. (падрабязней гл. позні дрыяс і алерэдскае пацяпленне). У лютым 2012 года Нацыянальная акадэмія навук ЗША апублікавала даклад, які пацвярджае падзенне метэарыта ў Мексіцы 13 тыс. гадоў назад, які выклікаў позні дрыяс і масавае выміранне фаўны[2][3].

Гл. таксама

правіць

Зноскі