Principáu de Serbia

La resistencia serbia a la dominación otomana, que foi mientres enforma tiempu latente, españó a los principios del sieglu XIX, col españíu de los dos insurrecciones, la Primer nel añu 1804, y la Segunda nel añu 1815. L'Imperiu otomanu yá taba nuna crisis bien fonda, lo que se reflexaba na posición desaxeradamente difícil de la población cristiana dientro del imperiu.

El llevantamientu serbiu nun foi namái una rebelión nacional, sinón tamién una revolución social, dempués de la cual Serbia esperimentó un progresu porque aceptó los valores de la sociedá burguesa. Como resultáu d'estos llevantamientos y les guerres contra l'Imperiu otomanu, surdió'l Principáu de Serbia que foi internacionalmente reconocíu l'añu 1878.

El Principáu foi gobernáu pola dinastía Obrenović, sacante'l periodu del príncipe Aleksandar (Alejandro), de la dinastía Karađorđević. Los príncipes Milos y Mihailo Obrenović reinaron dos veces cada unu.

• Miloš Obrenović (1815-1839), primer reináu.
• Milan Obrenović II (1839), reinó 26 díes y finó.
• Miguel Obrenović III (1839-1842), primer reináu.
• Alejandro Karađorđević (1842-1858)
• Miloš Obrenović I (1858-1860), segundu reináu.
• Miguel Obrenović III (1860-1868), segundu reináu.
• Milan IV (1868-1882)

Mientres la so esistencia, el principáu de Serbia foi creciendo escontra'l Sur, anexonándose territorios enantes so dominiu otomanu.

Evolución territorial del Principáu.

Estensión del Principáu al empiezu de la so esistencia.

Ampliación del territoriu serbiu en 1833.

Serbia tres el Congresu de Berlín de 1878.

• Congresu de Berlín de 1878

• Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Principáu de Serbia.