Kneževina Antiohija

Kneževina Antiohija bila je križarska država koja je postojala na području današnje sjeverne Sirije i južne Turske. Osnovana je za vrijeme Prvog križarskog rata 1098. nakon znamenite opsade, kada je njenim prvim vladarom postao Bohemund od Taranta. Postojanje Kneževine je, pogotovo u prvim decenijama, bilo obilježeno razmiricama s drugim križarskim državama, sukobima s muslimanskim susjedima, ali i Bizantom, čiji su carevi sredinom 12. vijeka uspjeli na neko vrijeme od antiohijskih kneževa napraviti svoje vazale. U drugoj polovici 12. vijeka je Antiohija bila preslaba da sudjeluje u Trećem križarskom ratu, ali se uz podršku italijanskih pomorskih republika oduprla Saladinu. Sredinom 13. vijeka se kao vazal podvrgnula mongolskom Hulagu Kanu, ai je 1268. prestala postojati kada je Antiohiju osvojio egipatski mamelučki vladar Baibars.

Principatus Antiochenus Kneževina Antiohija vazal Bizanta (1118. - 1180.), Kraljevine Jeruzalem (1099. - 1118.) i Ilkanidskog carstva (1258. - 1268.) ?   ? 1098–1268 ? Grb Kneževina Antiohija i druge države Bliskog Istoka 1135. Glavni grad Antiohija Jezik/ci Latinski, starofrancuski, armenski, grčki i arapski Religija rimokatoličanstvo (de jure) Vlast kneževina knez Antiohije  - 1098–1111 Bohemond I  - 1159. - 1180. Manojlo I. Komnen (u sastavu Bizantskog carstva)  - 1252–1268 Bohemond VI Historijska era razvijeni srednji vijek  - Prvi križarski rat  - osvajanje od strane Baibarsa