Brits olympisch voetbalelftal (mannen)

nationaal voetbalteam

Het Brits olympisch voetbalelftal is de voetbalploeg die het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland vertegenwoordigt op het mannentoernooi van de Olympische Spelen.

Groot-Brittannië
Vlag van Verenigd Koninkrijk
BijnaamTeam GB
AssociatieThe Football Association
BondscoachStuart Pearce
Olympische Spelen
Optredens10 (eerste keer: 1908)
Beste resultaatWinnaar (1900, 1908, 1912)
Thuis
Uit

Op de Olympische Spelen worden de vier Home-Nations (Engeland, Noord-Ierland, Schotland en Wales) vertegenwoordigd door het Brits Olympisch Comité waardoor alleen het Brits voetbalelftal kan meedoen aan de Spelen en niet de afzonderlijke Home-Nations. Het olympisch voetbaltoernooi wordt door de FIFA georganiseerd, maar in tegenstelling tot de Home-Nations is het Britse team niet bij de FIFA aangesloten. Bij de Schotse, Noord-Ierse en Welshe bond bestaat de vrees dat als zij instemmen met een Britse Olympische elftal zij hun lidmaatschap van de FIFA kwijt raken, dat is de hoofdreden dat zij een Olympisch elftal tegenhouden.[1]

Voor de Olympische Spelen van Tokio kwamen de Home-Nations overeen dat zij wel akkoord gingen met deelname van de Brits olympisch vrouwenelftal, de Britse vrouwenploeg nam deel aan de spelen.[2]

Historie Olympische Spelen

bewerken

1900¹ · Winnaar²
1904¹ · Niet deelgenomen
1908 · Winnaar
1912 · Winnaar
1920 · Eerste ronde
1924 · Niet deelgenomen
1928 · Niet deelgenomen
1936 · Kwartfinale
1948 · Vierde

1952 · Voorronde
1956 · Kwartfinale
1960 · Eerste ronde
1964 · Niet gekwalificeerd
1968 · Niet gekwalificeerd
1972 · Niet gekwalificeerd
1976 · Niet deelgenomen
1980 · Niet deelgenomen
1984 · Niet deelgenomen

1988 · Niet deelgenomen
1992 · Niet deelgenomen
1996 · Niet deelgenomen
2000 · Niet deelgenomen
2004 · Niet deelgenomen
2008 · Niet deelgenomen
2012 · Kwartfinale
2016 · Niet deelgenomen
2020 · Niet deelgenomen

¹ demonstratiesport, ² Groot-Brittannië vertegenwoordigd door Upton Park FC

1900: Upton Park FC

bewerken

Op de Olympische Spelen in 1900 in Parijs was voetbal een demonstratiesport, waarbij Club Français twee wedstrijden speelde. Een van de twee tegenstanders van de Parijse club was de Londense amateurclub Upton Park FC, die de wedstrijd met 4-0 wonnen.Oorspronkelijk waren er geen medailles te winnen, maar veel later kende het IOC de Britse ploeg de gouden medaille toe.

1908-1972

bewerken
Het Brits olympisch voetbalelftal in 1908.

Het Engels amateurelftal wist voor Groot-Brittannië de eerste twee officiële toernooien in 1908 en 1912 te winnen. In 1920 werd de ploeg al in de eerste ronde door Noorwegen uitgeschakeld, in 1924 en 1928 werd niet deelgenomen uit onenigheid met de FIFA over de amateurbepalingen. In 1936 zaten voor het eerst ook Schotten, Welshmen en Noord-Ieren in de ploeg, waarmee de kwartfinales werden gehaald. In 1948 werd in Londen de vierde plaats behaald. In 1952 was in de voorronde Luxemburg verrassend te sterk. De volgende twee toernooien werd de Britse ploeg vroegtijdig uitgeschakeld, daarna kon kwalificatie zelfs niet meer worden afgedwongen.

1976-2008: Geen deelname

bewerken

In 1974 schafte de Engelse voetbalbond, die de organisatie van het Brits olympisch elftal altijd in handen had gehad, het onderscheid tussen amateur- en betaald voetbal af, en werd er niet meer ingeschreven.Sinds de kwalificatie voor de Olympische Spelen 1992 geldt voor mannen dat ze maximaal 23 jaar mogen zijn (met 1 januari van het olympisch jaar als peildatum). De UEFA wees daarop het Europees kampioenschap onder 21 voorafgaande aan de Spelen aan als kwalificatietoernooi voor Europa. Aan dit toernooi nemen alle vier de Britse gebieden deel, maar kunnen zich niet kwalificeren voor de Olympische Spelen.

Londen 2012

bewerken

Omdat Londen gastheer was van de Olympische Spelen kondigde het Brits Olympisch Comité aan dat speciaal voor de Spelen een Brits voetbalelftal zou samenstellen[3]. De voetbalbonden van Noord-Ierland, Schotland en Wales hadden weinig interesse in deelname aan dit project[4]. De voetbalbonden van de Home-Nations hebben uiteindelijk een akkoord gesloten dat alleen spelers uit Engeland in het Britse team worden opgenomen. De FIFA is hiermee akkoord gegaan[5]. Uiteindelijk werden toch vier spelers uit Wales geselecteerd, terwijl één Schot als stand-by reservespeler werd geselecteerd.

Voorafgaand aan de Spelen werd op 15 juli 2012 in Marbella een trainingswedstrijd gespeeld tegen het Mexicaans olympisch elftal. Deze wedstrijd (die 3x30 minuten duurde, waarin doorlopend werd gewisseld en zonder toeschouwers) werd met 1-0 verloren. Op 20 juli 2012 werd in het Riverside Stadium in Middlesbrough een oefenwedstrijd gespeeld tegen het Braziliaans olympisch elftal, die eveneens werd verloren: 0-2.

Op de Olympische Spelen werd na een gelijkspel tegen Senegal gewonnen van de Verenigde Arabische Emiraten en Uruguay, waarmee de Britten groepswinnaar werden. In de kwartfinale werd in de strafschoppenserie van Zuid-Korea verloren.

Selectie

bewerken

Bondscoach: Stuart Pearce

No.NaamPositieNationaal elftalClub
1Jack Butlanddoelman  Engeland Birmingham City
2Neil Taylorverdediger  Wales Swansea City
3Ryan Bertrandverdediger  Engeland Chelsea
4Danny Roseverdediger  Engeland Tottenham Hotspur
5Steven Caulkerverdediger  Engeland Tottenham Hotspur
6Craig Dawsonverdediger  Engeland West Bromwich Albion
7Tom Cleverleymiddenvelder  Engeland Manchester United
8Joe Allenmiddenvelder  Wales Swansea City
9Daniel Sturridgeaanvaller  Engeland Chelsea
10Craig Bellamy¹aanvaller  Wales Liverpool
11Ryan Giggs¹middenvelder  Wales Manchester United
12James Tomkinsverdediger  Engeland West Ham United
13Jack Corkmiddenvelder  Engeland Southampton
14Micah Richards¹verdediger  Engeland Manchester City
15Aaron Ramseymiddenvelder  Wales Arsenal
16Scott Sinclairmiddenvelder  Engeland West Bromwich Albion (gehuurd)
17Marvin Sordellaanvaller  Engeland Bolton Wanderers
18Jason Steeledoelman  Engeland Middlesbrough

¹ dispensatiespeler

Zie ook

bewerken