Սևերեկի գավառակ
Սևերեկ, գավառակ Արևմտյան Հայաստանում, Դիարբեքիրի վիլայեթում։ Վարչական կենտրոնը Սևերեկ քաղաքն է։
| Գավառակ | |
|---|---|
| Սևերեկ | |
| Վարչական տարածք | Արևմտյան Հայաստան |
| Վիլայեթ | Դիարբեքիրի վիլայեթ |
| Գավառակ | Սևերեկի գավառակ |
| Այլ անվանումներ | Սևավերակ, Սևերագ, Սևերակ, Սևերակաց գավառ, Սևերան, Սևերեք, Սիեվերեկ, Սիվերեք, Սիվերեկ, Սյուերեկ |
| Պաշտոնական լեզու | Հայերեն |
| Ազգային կազմ | Հայեր (մինչև Մեծ եղեռնը), քրդեր[1] |
| Կրոնական կազմ | Քրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը)[1] |
| Տեղաբնականուն | Սևերեկցի |
| Ժամային գոտի | UTC+3 |
Գավառակն այնքան լեռնոտ էր, որ ամենահարմար փոխադրման միջողը ավանակն ու ջորին էր։
Անվան ստուգաբանություն
խմբագրելԲնակավայրը տարածվում էր Եփրատի գետի ձախանյա շրջանում, որը խիստ լեռնային էր։ Հողը և լճերի ջրերը սևավուն էին, որից էլ ըստ Ղ. Ինճիճյանի առաջացել է Սևերեկ անվանումը։
Պատմություն
խմբագրելՄինչև XIX դարը մտնում էր Խարբերիդ նահանգի մեջ։ 1915 թ.-ի Մեծ եղեռնի ժամանակ հայերը տարագրվեցին։ Զոհ են գնացել ավելին քան 6235 հայեր։
Բնակչություն
խմբագրել1890-ական թվականներին մտնում էր հայերի թիվը կազմում էր 7250 անձ, իսկ 1914 թվականին առանց Սևերեկ քաղաքի գավառակում ապրում էր 14500 հայեր։
Ըստ Գարեգին Սրվանձյանի 57 գյուղերից 40-ը եղել է հայաբնակ։
Տնտեսություն
խմբագրելԲնակչության հիմնական զբաղմունքը հացահատիկների մշակությունն ու անասնապահությունն էր։ Հայերը զբաղվում էին նաև առևտրով[1]։
Տես նաև
խմբագրելԾանոթագրություններ
խմբագրելԱղբյուրներ
խմբագրել- «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն
- Արեւմտահայաստանի եւ Արեւմտահայութեան Հարցերու Ուսումնասիրութեան Կեդրոն