semi-presidential system Princeps: Emmanuel Macron Praefectus: Gabriel Attal Consilium: Parlamentum Francicum Iudicium: Court of Cassation, Conseil d'État, Court of Audit, Constitutional Council of France, Cour de Justice de la République Situs interretialis
Populus
Numerus: 68 373 433 Sermo publicus: Francogallice Zona horaria: UTC+1 Moneta: euro, CFP Franc
Haec natio summa optabilia expressa in Charta Hominis ac Civis Iurum habet. Res publica Francica indivisibilis, laica, democratica socialisque sua constitutione definitur.[3] Francia est apud nationes evolutissimas in toto orbe terrarum est,[4] quintam maximam oeconomiam secundum productum domesticum generalem (PDG) nominalem, nonam maximam oeconomiam secundum paritatem pecuniae virium et secundam oeconomiam totius Europae possidet.[5] Natio alta qualitate victus non minus quam magno frequentationis scholarum publicarum gradu gaudet, praeter habendam unam maximas apud exspectationes vitae in mundo.[6] Francia putatur natio optimam salutem publicam in toto orbe terrarum praebens ab OMS.[7] Etiam est natio invisissima in toto orbe terrarum, accipiens 82 milliones peregrinorum periegetarum quotannis.
Francia hexagonalis easdem fere terras habet quibus nomen apud Graecos antiquos Celtice fuit, apud RomanosGallia: propter expugnationem Francorum plenius interdum Francogallia[10] (appellatio e nominibus Latinis Franci et Galliatempore mediaevali adhibitis composita.[11] appellatur, brevius Francia[12] secundum nomen vulgare, sed historiae antiquae causa apud nonnullos hodiernos Gallia.[13] Incolae ipsi Britonice tali modo Bro-C'hall ('Terra Gallorum') appellant, sed VasconiceFrantzia, OccitaniceFrança, et in lingua civitatis (iisdem rationibus aut Francogallica aut Francica sive Gallica nuncupata) France/ˈfʁɑ̃s/. Civitas publicitus et plenius La république française ('respublica Francica') nuncupatur.
Nomen Franciasaeculo fere septimo primum reperitur, quo aevo regionem a flumine Ligeri ad aquilonem conversam designavit ubi Francus populus, migratorius Germanicus, sedem constituerat regnumque condiderat. Finibus huius regni prolatis appellatio regiones plures comprehendit. Linguis vernacularibus iam in carminibus antiquis sub formis France et Fransa invenitur, e.g. in Carmine RolandiLi empereres Carles de France dulce scil. "ille imperator Carolus Franciae dulcis"[14] atque in carmine epico Occitanico En doussa Fransa nostres cors sejournier ('in dulci Francia corpora nostra reponere').[15]
Antiquissima hominidarum vestigia ubi in praesenti Francia est originem trahunt propemodum a 1,8 millionibus annorum abhinc.[16] Hi homines severo variabilique climate, notato aliquot aetatibus glacialibus, obversari debuerunt. Primae hominidae nomadicamvenatorum collectorumque vitam agebant.[16] Francia magnum cavernarum ornatarum numerum a Palaeolithico habet, apud quas, una clarissimarum optimeque servatarum est Spelunca Lascaux (propemodum ab anno 18 000 a.C.n.).[16]
Galli Romanis cum colonis se miscuerunt et Romanas culturam linguamque (linguam latinam, e qua lingua Francica progressa est) denique adoptaverunt. Polytheismus Romanus cum Paganismo Gallico confusus est in eodem syncretismi processu.[25] Ex annis 250 usque ad annos 280, Gallia Romana magnam crisin passa est, eius limites munitionibus instructos incursantibus barbaris pluriens.[26] Nihilominus, status melioravit primo saeculi IV dimidio, ubi fuit periodus revivificationis prosperitatisque Galliae Romanae.[27]
Exeunte Antiquitatis periodo, antiqua Gallia in aliquot Germanica reina et reliquum Gallo-Romanum territorium, Regnum Syagrii nuncupatum, divisa erat. Simul, CeltaeBritanni, cum ab AnglosaxonicāBritanniae Maioris invasione fugissent, in occidentali Armoricae parte consederunt. Sic, paeninsula Armorica Britannia Minor denuo nominata est, Celtica cultura revivificata est et aliquot parva regna independentia orta sunt hac in regione. Francipagani, a quibus nomen "Francia" derivatum est, initio in septentrionali Galliae parte consederunt; sed, Chlodovecho rege, pleraque alia regna septentrionalis mediaeque regionis ceperunt. Anno 498, Chlodovechus primus Germanicus expugnator factus est post Occasum Imperii Romani qui ad ChristianismumCatholicum se convertit, magis quam ad Arianismum; itaque, Francia titulum "filiae antiquissimae Ecclesiae" (Francice la fille aînée de l'Église) a papatu accepit.[31]
Dynastia Carolingica Franciam usque ad annum 987 regnavit, cum Hugo Capetius, Dux Franciae et Comes Lutetiae, Rex Francorum coronatus est.[35] Cuius posteri —Capetii, Gens Valesia et Gens Burbonia— progressive nationem adunavit per bella et dynasticam hereditatem in Regnum Franciae, quod omnino declaratum est anno 1190 a Philippo II. Francica nobilitas prominens munus obivit plerisque Cruciatis, ut Christianus accessus ad Terram Sanctam restitueretur. Francici milites crucesignati maxima pars continuae auxiliorum copiae per annorum 200 periodon Cruciatarum sic constituebant ut Arabes uniformiter milites crucesignatos فرنج (pronuntiatur franĝ) nuncuparent, quamquam illorum parvum interest si crucesignati venirent e Francia.[36] Francici milites cruciferi linguam Francicam in Levantem etiam importaverunt, quae Civitatum Crucesignatarumlingua franca facta est.[36] Francici equites maximam copiam etiam constituebant in ordinibus Hospitalariorum et Templariorum. Qui ultimi, praesertim, aliquot proprietates tota in Francia possidebant et, saeculo XIII, erant praecipui argentarii Coronae Francicae donec Philippus IV Franciae hunc ordinem anno 1307 abolevit. Expeditio sacra in Albigenses anno 1209 effecta est, ut catharos, haeretici putati, ex austroccidentali praesentis Franciae regione de medio tollerentur. Denique, cathari exterminati sunt et liber Comitatus Tolosanus (Francice Comté de Toulouse et Occitanice Comtat de Tolosa) ad Coronae Francicae terras annexus est.[37]
Carolus IV mortuus est sine herede anno 1328.[38] Secundum Legem Salicam, corona Francica feminae transmitti nequiebat nec stirps regia femineam per stirpem transmitti nequiret.[38] Eapropter, corona Philippo VI Valesio, Caroli IV cosino, transmissa est nec femineam per stirpem Caroli IV nepto[39], Eduardo, qui postea Eduardus III Angliae fieret. Philippo VI rege, monarchia Francica maximum potestatis mediaevalis attigit.[38]
Sed Eduardus III, contra Legem Salicam, sibi iure successionis imperium Franciae esse postulavit, quare Bellum Centum Annorum[40] ortum est inter Angliam et Franciam anno 1337, pridie primae undae Mortis atrae,[41] et duravit usque ad annum 1453. Exacti limites multum per tempora mutaverunt, sed regum Anglorum Francicae proprietates extensae manserunt per decennia. Charismaticis cum principibus, sicuti Ioanna Arcensi et La Hire, potentes redintegrationes pugnae Francicae continentalia Anglorum territoria ceperunt. Ut reliqua Europa, Francia Morte atra valde percussa est; dimidium numeri incolarum Franciae mortuum est hoc in periodo.[42][43]Gens Valesia (1328–1589), incursionibus Ducatus Burgundiae iuvantibus, Helvetiis feliciter propulsavit. Ea de causa postea crebrae querelae inter Franciam et HispaniamHabsburgensem ortae sunt.
Ludovico XIII regnante, animosus cardinalis Richeliaeus Civitatis centralizationi favit et regalem potestatem corroboravit, cum domesticam potestatem in decennio 1620 tenentes dearmaret. Hic castella dominorum qui centralem potestatem provocaverant systematice ruit et privatae violentiae usum (duella, armorum portationem et privati exercitus possessionem) declamavit. Exeunte anno 1620, Richeliaeus "regium vis monopolium" velut doctrinam stabilivit.[45] Sic, dum cardinalis Richelaeus (1624–42) et suus successor Mazarinus (1642–1661) rebus moderabantur, potestas regiminis centralis aucta est. Bello tricennale (1618–1648) facto Francogallia iterum supremam dominationem militarem atque culturalem nacta est.
Monarchia suum culmen saeculum XVII attigit. Sic Ludovicus XIV (1661–1715) studio Absolutismi adipiscendi maxime progressit atque successit, cum potentes dominos feudales in Castelli Versaliensisaulicos transformaret. Eo regnante fines Francogalliae incommodo nationum adiacentium fortiter propagatae sunt et fecit Franciam praecipuam Europaeam potentiam; quare Francogalli inimicitias Britanniarum Regni meruerunt; in quod cum confligendo opes regni magis magisque fatigatae sunt; imprimis Belli de successione Hispanica inter annos 1701 et 1713 gesti causa. Sed, natio populosissima in Europa facta est et ingens pondus in continentis civilitate, oeconomia et cultura habuit. Lingua Francica maioris usus lingua facta est diplomatiae, scientiae, litteris et relationibus internationalibus et hoc modo usque ad saeculum XX mansit.[46]
Ludovico XV, Ludovici XIVpronepote, regnante; Francia Novam Franciam et maiorem Indiae Francicae partem amisit post cladem in Bello Septem Annorum, anno 1763 confecto. Nihilominus, Europaeum eius territorium crescere perrexit, insignibus cum adeptionibus, sicuti Lotharingia (1766) et Corsica (1770). Debile impopulareque Ludovici XV gubernium, ob suas pecuniarias, politicas et militares decretiones male excogitatas —non minus quam ob suae domi regiae prodigentiam— monarchiam infamavit, quamobrem indubitabiliter patuerunt Res novae Francicae, quae annos quindecim mortuum post regem acciderent.[47][48]
Pecuniaria ob problemata, rex Ludovicus XVIOrdines generales[49] (Francice États généraux) convocavit, congregatis tribus regni stamentis[50] Maio anni 1789, ut proponerentur solutiones gubernio. Desperatam per rem, Ordinis tertii (Francice Tiers état) legati Conventum nationalem (Francice Assemblée nationale) constituerunt, quod Rerum novarum Francicarum ortum indicat. Agricolae operariique itaque gradatim ad egestatem redacti sunt, simul cives urbani libertatem rerum suarum libere gerendarum expetiverunt quasi postulaverunt. Incursus in Bastiliam die 14 Iulii1789 factus tamquam impulsus initiale fuit rerum novarum Francicarum exarsarum interitique monarchiae Francogallicae. Ineunte Augusto 1789, Conventus nationalis constituens nobilitatis privilegia abolivit,[51] sicuti personalem servitutem et exclusiva venationis iura. Per Declarationem iurum hominis (Francice Déclaration des droits de l'homme), die 27 Augusti anni 1789, Francia iura fundamentalia hominibus stabilivit. Declaratio naturalia libertatem, proprietatem, securitatem et impedimentum contra oppressionem inexstinguibiliaque hominis iura aestimat. Libertas exprimendi et imprimendi declarata est et arbitrariae custodiae prohibitae sunt. Etiam aristocraticorum privilegiorum destructionem sollicitavit et libertatem et iurum aequalitatem omnibus hominibus non minus quam accessum ad publica munera secudum ingenium et haud secundum nativitatem nuntiavit.[52]
Novembre anni 1789, Conventus omnia Ecclesiae Catholicae Romanae bona publicare vendereque decrevit, quae erat maximus proprietarius in natione erat. Iulio anni 1790, Constitutio civilis cleri (Francice Constitution civile du clergé) Ecclesiam Catholicam Francicam denuo ordinavit, tollenda Ecclesiae auctoritate recipendorum tributorum alias inter res.[53] Quae res magnam indignationem in Franciae partibus causaverunt, quod ad bellum civile finem annos postea habiturum induceret. Quamquam rex Ludovicus XVI adhuc satis favoris populi habebat, calamitosa eius fuga in Varennas (Iunio anni 1791) rumores ut is suas politicae salutis spes in peregrinae invasionis ambitu firmaret probare videtur. Quamobrem, eius fides sic labefacta est, ut monarchia dissoluta et instituta res publica sensu stricto crescens possibilitas facta sint.[54]
Napoleo die 9 Novembris1799 omnium rerum in Re publica potitus est, cum Primus consul et deinde Imperator Primi Imperii Francici (inter annos 1804 et 1814/1815) factus esset. Secutis bellis ab Europaeis monarchiis contra Rem publicam gestis, Europaeorum foederum iuncturae bellum Imperio Napoleonico declaraverunt. Francici exercitus, attamen, pleramque Europam continentalem celeribus victoriis subegerunt, sicuti in proeliis Ienensi aut in apud Slaucoviam. Familiae Bonapartis membra aliquibus regnis nuper ortis monarchas nominata sunt.[59] Istae victoriae ut maxima optabilia et res novae revolutionariae —talis mensura metrica, Codex Napoleonicus et Charta hominis ac civis iurum— per totum orbem terrarum expansa essent induxerunt. Post calamitosam Expeditionem Russicam et Europaearum monarchiarum impetum contra Francicum gubernium, Napoleo victus est et monarchia Burbonicarestaurata est. Propemodum millio Francicorum per Bella Napoleonica interfecti sunt.[59][60]
Francia membrum Confoederationis triplicis (Francice Triple-Entente, Anglice Triple Entente et Russice Тройственная Антанта) —quae ex eadem, Regnis Unitis atque Imperio Russo consistebat— erat cum Primum bellum mundanum (inter 1914 et 1918) exarsit. Parva septentrionalis Franciae pars occupata erat, sed denique Francia et suae civitates foederatae victoriam adeptae sunt contra Imperia centralia, ingente cum humana materialique aerumna. Primum bellum mundanum 1,4 milliones Francicorum militum interfectorum sive 4% omnium incolarum reliquit.[66] Inter 27% et 30% conscriptorum militum e 1912 ad 1915 interfecti sunt.[67]Interbelli anni vehementibus internationalibus discordiis et socialium reformationum —de feriis laboralibus, diebus negotiosis horarum octo, feminis in gubernio, etc...— serie a gubernio Frontis popularis (Francice Front populaire) introducta depicti sunt.[68]
Carolus de Gaulle praeses Quintae Rei Publicae ex anno 1958 usque mensem Aprilem 1969 mansit. De Gaulle eo tempore rei publicae profuit eique prudenter praesidebat: veterem gloriam Francogalliae atque statum eius imperii mundani restituere in animo habuit; quare rem publicam suam bombis atomicis instruxit. Interfuit eius etiam reconciliatio cum Germanis, quo ex motu demum Unio Europaea orta est.
Tota terrestris Franciae area, cum praefecturis et territoriis transmarinis (exceptā Terrā Adeliae[87]) chiliometra quadrata 674 843 est, 0,45% totius areae terrestris. Nihilominus Francia secundam maiorem zonam oeconomicam exclusivam in toto orbe terrarum possidet,[88] quae chiliometra quadrata 11,035 milliones, 8% superficiei totius omnium zonarum in toto orbe terrarum, comprehendit et solum superatur a Civitatibus Foederatis (chiliometra quadrata 11 351 000) et zonam Australiae (chiliometra quadrata 8 232 000) superat.
Franciae metropolitanae clima valde afficitur Anticyclone Accipitrum sed etiam Floridae Flumine, sicuti reliqua Europa Occidentalis,[89] regionalibus sive localibus cum variationibus satis evidentibus. Francia metropolitana aliquot climatica ponderis incommoda passa est: tempestates (tales decembris anni 1999 7% arborum omnibus in silvis Francicis stratae sunt[90]), dies caniculares (tales anni 2003 in Europā 15 000 mortuorum necaverunt[90]), incendia et inundationes.
Clima oceanicum strictum evidentissime ab occidente discriminari solet.[91] Quod e Flandriā in Vasconiam patet, litorali super laciniā aliquot chiliometrorum decusses amplā (cuius limes definiendo difficilis est), angustiore et a septentrione et a meridiē, sed ampliore in Britanniā Minore, quae paene tota hoc climate afficitur. Clima oceanicum Aquitanum austroafricum calidiua est quia est meridionalius.[92] Litorum septentrio-occidentalium cluma oceanicum sed frigidius climate oceanico Aquitano; ibi ventorum occidentalium vis valde maior est. Planitiei clima oceanicum degradatum, in centro septentrionali situm, aliquando "Parisiense" nuncupatur, quia circiter fluenti Parisiensis (Francice bassin parisien) proprium est, cui clima oceanicum magis tenuiter mutatur. Clima semicontinentale a septentrione orientali et a centro orientali (in Alsatiā; planitiebus Araris aut medii Rhodani; planitiebus Delphinatūs, Arverniae aut Sabaudiae) vicissim subdividitur et possidet characteres adhuc mutatiores propter montanarum molium vicinitatem. Clima semicontinentale meridionale climate calido distinctum et in Vallis Rhodani planitiebus, circum Lugdunum, et in planitiebus Pagi Forensis[93] (Francice Forez) est. Limane[94] seu Limania[94] (Francice La Limagne et OccitaniceLimanha) et regio circum Augustonemetum idem clima propter effectum Föhn geographicumque locum in mediā Franciae meridiē experiuntur. Clima semicontinentale orientale territorio e Burgundiā usque ad Arduennam adest. Denique, clima alpinum praecipue locis superioribus in Alpibus, Pyrenaeis, Montibus Arverniensibus (Francice Massif central), Vosego, Iurā et montibus Corsicis adest.
Temperatura media in Franciā 0,1 ºC mediocriter pro decennio per saeculum XX auxit.[90] Die 28 Iunii, Veiranecis, thermometrum 46 ºC attigit, quod est maxima temperatura absoluta in Franciā metropolitanā postquam sunt tabulae.[98]
Rei publicae administratores aliquibus e decenniis problematibus oecologicis obviam ire conantur. Saeptis naturalibus (Francice réserves naturelles) et silvis publicis (Francice parcs nationaux) ex anno 1967consaepta naturalia regionalia (Francice parcs naturels régionaux)[99] additae sunt, quae naturale culturaleque patrimonium conservationem et existimationem coniungunt[100] et 15% territorii Francici anno 2018 tegebant.[101]Procurationes aquae (Francice agences de l'eau) sex institutae sunt ad gerendas protegendasque opes aquae hac in natione.[102][90]
Rete Natura 2000loca naturalia aut seminaturalia in Unione Europaeā cum magnā patrimoniali praestantiā propter faunam et floram excelsas quas continent congregat. Decembre anni 2018, rete Natura 2000 in Franciā 1779 locorum habebat, e quibus 212 loca marina sunt et quae comprehendunt:
Tota superficies 200 364 chiliometrorum quadratorum lata est, 12,9% superficiei terrestri metropolitanae (sive milliones septem hectarearum) et 33% superficiei in zonā oeconomicā exclusivā (sive 12,3 milliones hectarearum) repraesentans.[103][104][105][106]
Coventus nationalis (FranciceAssemblée nationale) praecipuum legisferum corpus. Cuius deputati 577 uni quinquennio directe eliguntur et omnia subsellia suffragio singulis comitiis eliguntur. Altera camera Senatus (FranciceSénat) est, cuius senatores 321 comitiali a collegio (per suffragium indirectum) eliguntur et suum munus novem annos servant. Tertia Senatūs pars in annos tres renovatur. Legisferae Senatūs potestates limitatae sunt et Conventus nationalis decretorium iudicium facit si accidit disceptatio ambas inter cameras. Gubernium maxime parlamentarios apud diurnos actūs valet. Praeterea, est Consilium constitutionale (Francice Conseil constitutionnel),[110] membra novem habens, quod legum constitutionalitatem observat et de contentionibus decernit. Francici cives omnes homines annos duodeviginti aut amplius nati sunt.
Abusque GeneraliCarolo de Gaulle praeside (inter annos 1958 et 1969), Francica politica externa independentiae voluntate, praesertim a Civitatibus Foederatarum, depingitur;[111] quamobrem, Francia arma nuclearia evolvit et e manipulis integratis de CFAS inter annos 1966 et 2009 decessit.[111]
Vires armatae Francicae seu Exercitus Francicus (Francice Forces armées françaises seu Armée française) potestatem exsecutivam in Praeside Rei publicae Francicae, Ducis exercituum (Francice Chef des Armées) munus habente, conglobant. Nihilominus Constitutio Francica gubernium (scilicet, ministeria exsecutiva, quae haud necessarie ad Praesidis factionem politicam pertinent) publicis, civilibus et militaribus viribus armatis uti sinit. Ministerium Exercituum (Francice Ministère des Armées), ex anno 2017 a Florentiā Parly gestum, pro pecuniae praestatione, opium assignatione et operationibus spondet.[115] Vires armatae Francicae primae sunt quae nationalismum in Rebus novis Francicis foverunt, quia nationalismus se vilior et efficacior Civitati quam copiae mercennariae monstravit.[116]
Ex anno 2016, Francia in duodeviginti administrativas regiones (Francice régions) praecipue divisa est: regiones tredecim in Franciā metropolitanā (inclusā collectivitate territoriali Corsicā)[120] et quinque trans maria.[121] Regiones divisae sunt vicissim in unam et centum praefecturas (Francice départements), quae praecipue litterarum ordine dispositae sunt. His numeris numeri cursuales adaequant et olim notacula eis usa sunt. Apud unam et centum praefecturas Francogallicas, quinque —Guadalupia, Guiana Francica seu Gallica, Martinica, Reunio, Maiota— regiones et quoque praefecturae transmarinae (Francice départements et régions d'outre-mer seu DROM) sunt, quae eodem statū quam praefecturae metropolitanae fruuntur et integrales Unionis Europaeae partes sunt.
Una et centum praefecturae in circumdaria (Francice arrondissements) 335 subdivisae sunt, quae vicissim in cantones (Francogallice cantons) 2054 subdivisa sunt.[122] Hi cantones etiam divisi sunt in communia (Francice communes) 36658, quae sunt municipia electo cum consilio municipali.[122] Communia tria —Lutetia, Lugdunum, Massilia— in circumdaria municipalia (Francogallice arrondissements municipaux) 45 subdivisa sunt.
Regiones, praefecturae et communia omnia collectivitates territoriales (Francogallice collectivités territoriales) nuncupantur; scilicet, haec conventūs locales non minus quam potestatem exsecutivam possident. Circumdaria et cantones mere administrativae divisiones sunt. Nihilominus, non semper hoc modo fuere. Usque ad annum 1940, circumdaria collectivitates territoriales electo cum conventū erant, sed a Regimine Viciacensi ad tempus amota et modo terminali a Quartā Republicā anno 1946 abrogatae sunt.
Collectivitates et territoria transmarina Rei publicae Francicae, sed non Unioni Europaeae aut eius fiscali areae (excepto Sancto Bartholomaeo, qui e Guadalupiā anno 2007 secessit) intersunt. Collectivitates Pacifici Polynesiae Gallicae, Uvea et Futuna, Nova Caledonia franco CFP[123] (Francogallice franc CFP) uti pergunt, cuius valor stricte ei euronis conexus est. Immo vero, regiones transmarinae quinque franco Francico utebantur et nunc eurone utuntur.[124]
Aestimato cum numero incolarum 64 millionum,[134] Francia sita est vicesimo primo loco secundum numerum incolarum in toto orbe terrarum.[135] Territoria urbis maiore cum numero incolarum Lutetia, Lugdunum, Tolosa, Insulae, Burdigala, Nicaea, Portus Namnetum, Argentoratum, Condate Redonum sunt. Francia demographicum incrementum naturale (migrationem excludens) maius passa est quam pleraeque Unionis Europaeae nationes et anno 2003 causa fuit maioris partis huius incrementi naturalis consociatas apud has nationes. Anno 2008, aestimata natalium index 1,273 filiorum pro feminā erat —Francia est loco secundo secundum fecunditatem in Europā, post Hiberniam—[136] et demographici incrementi index 0,574% erat.[134] Aestimatus purus migrationis index positivus est anno 2008, 1,48 migratorum pro 1000 incolarum.[134] Anno 2006, Institutum nationale statisticae et studiorum oeconomicorum seu INSEE 4,9 milliones immigratorum, scilicet 8% omnium incolarum, Franciam incolere aestimavit. Quia pueri immigratoribus e parentibus Francogallicā in terrā nati Francici putantur, civium peregre oriundorum numerus 6,7 milliones (secundum aestimationem anni 1999), scilicet 10% omnium Francicorum incolarum, erat.
Praehistoricis ex aevis, Francia copulatio commercii, migrationum, occupationum est. Praecipui greges ethnici quattuor in Franciā sunt: Praeceltae, Celtae, Latini, Germani (Franci, Visigothi, Burgundiones, Viccingi). Has "historicas" ob gentes, novi populi in Franciam e saeculo XIX immigravere: Belgae, Itali, Hispani, Lusitani, Poloni, Dacoromani, Graeci, Iudaei ab Europā Orientali et Barbariā, Arabes ac Mazaces a Barbariā, Nigricolores a Franciā et Seres apud alios. 40% incolarum Francicorum migratoriis ab his gregibus originem trahere -disparibus proportionibus- aestimantur, quod Franciam unam Europaeas apud civitates ethnice diversiores facit, non obstante usitatā stereotypiā Franciae sicuti nationis Gallicae. Nihilominus, Europaeorum populorum integratio facilior quam haud Europaeorum populorum fuit, quod culturales obices et discrimen sociale causavit.
Lingua Francogallica seu lingua Francica ex Francicā mediaevali progressa est, quā Medio Aevo incolae regionis hodiernae Insulae Franciae locuti sunt. Ut reges Franciae imperium protenderent, sic lingua Francogallica diffusa est. Iam anno 1539Franciscus I rex constituit ut lingua Francogallica sit unica regni sui lingua publica. Nihilominus, saeculo duodevicensimo exeunte, tantum fere media regi subiectorum pars Francogallice locuti sunt.[137]Rebus novis Francicis confectis, linguae regionales publice oppugnatae sunt; anno 1951 demum per Legem Deixonne (Francice Loi Deixonne) ut linguae regionales docerentur concessum est.[138] Etiam his diebus, articulo altero constitutionis anni 1958 constitutum est ut lingua Francica sit unica publica reipublicae lingua. Non solum est lingua in Franciā passim adhibita, sed etiam instrumentum culturae Francicae in toto orbe terrarum. Linguae regionales propter migrationes et nimiam linguae Francogallicae gravitatem (etiam in mediis commonicationis socialis) periclitantur. Francia Europaeam de linguis regionalibus ac minoribus Chartam quidem subscripsit, pactum tamen non sanxit, quod partes chartae cum constitutione Franciae non conveniunt. Ab anno 2008, linguae regionales in articulo 75-1 constitutionis Franciae hereditas culturalis dicuntur.[139]
Francia est res publica laicistica, id est: civitas et religiones plane separatae sunt. Cum a magistratibus nulla de religionibus fidelibusque indicia colligantur, numeri eorum, qui singulis religionibus adhaerent, non nisi taxatione circumscribi possunt. Indicia communitatum religiosarum inter se saepe valde differunt, quare etiam numeri sequentes non nisi cautelā tractandi sunt. Secundum periodicumLe Monde des religions, 51 centesimae Francogallorum se esse Catholicos, 31 centesimae nulli religioni adhaerere, fere 9 centesimae Musulmanos, 3 centesimae se esse Protestantes affirmant. Paene omnes ecclesiae Protestantes Franciae, quarum Ecclesia Reformata Franciae (Francice L’Église réformée de France) est maxima, in Foederatione Protestanticā Franciae (Francice Fédération protestante de France) collaborant. Fere 1 centesima incolarum se Iudaeos esse confitentur. Ex his indiciis, sequitur in Francia esse 32 milliones Catholicorum, 5.7 milliones Musulmanorum, 1.9 milliones Protestantium et 600 000 Iudaeorum, praeterea 20 milliones hominum, qui nulli religioni adhaerent. 6% quaesitorum alia vel nihil dicunt. Catholicorum, ut ex quaestionibus concluditur, tantum parva pars re verā inter credentes numerari potest vel liturgias frequentat, sed contra sunt etiam, qui traditionem Catholicam cum magno rigore ac diligentissime sequantur. Praeterea sunt in Franciā plus quam decies centena milia hominum, qui Ecclesiis Orthodoxis aut Orthodoxis Orientalibus adhaerent, fere 600 000 Buddhistarum necnon magnus numerus ad Hindiusmum pertinentium.
Francia multum urbanizata natio est et maiores urbes (quoad numerum incolarum in territorio urbis anno 2016)[140] in ordine Lutetia (cum 12 568 755 incolarum), Lugdunum (cum 2 310 850 incolarum), Massilia (cum 1 756 296 incolarum), Tolosa (cum 1 345 343 incolarum), Burdigala (cum 1 232 550 incolarum), Insulae (cum 1 187 824 incolarum), Nicaea (cum 1 006 402 incolarum), Portus Namnetum (cum 961 521 incolarum), Argentoratum (cum 785 839 incolarum) et Condate Redonum (cum 727 357 incolarum) sunt (nota: significativa dissimilitudo inter numeros incolarum in territoriis urbis supra citatos et numeros inferiori in tabulā est, quae indicat numerum incolarum in communibus). Exodus ruralis perenne politicum problema fuit fere toto saeculo XX.
Francica oeconomia e divite modernāque oeconomiā ubi gubernii munus interventioque significativa erant in alteram plurimā cum participatione societatum privatarum et secundum mercatūs vias fungentem transit.[142] Gubernium ad privatam administrationem partim aut omnino aliquas praecipuas societates -sicuti Air France, Renault, Thales- transtulit, quamquam gubernium adhuc dominium in campis energiae, publicae vectationis et industriae militaris servat.[142] Francia capitalismo favet, sed socialem aequalitatem per leges, stipendiarias per rationes et socialia per impensa attingere ad deminuendam redituum dissimilitudinem quaerit.[142] Ut membrum Gregis Octo Civitatum, gregis nationum industrializatissimarum; Francica oeconomia loco octavo est in toto orbe terrarum, mensurato productū domestico generali iuxta cum par acquirendi potestate[143], et est loco sexto nominalibus terminis.[144] Francia est loco quinto apud nationes bona exportantes et loco quarto apud nationes servitia in toto orbe terrarum exportantes.[145] Nihilominus, sumptūs reditūsque ratio 53 400 millionum dollariorum lacunam anno 2007 passa est.[145] Praecipuus Francicus index bursarius CAC 40 est.
Francia natio minimam carbonii dioxidi quantitatem emittens evolutissimas apud civitates septem in toto orbe terrarum est, quia multa pecunia collocata est in energiā nucleari.[149] Ut effectus magnarum collocationum pecuniae in technologiā nucleari, pleraque electricitas in Franciā producta a ergasteriis atomicis 59 creatur (78% anno 2006, e solum 8% anno 1973, 24% anno 1980, et 75% anno 1990).[150]
Circiter 893 300 chiliometrorum autoviarum utilium in Franciā. Regio Lutetiae denso viarum autoviarumque reti circumdatur, quod eam cum paene totā natione connectit. Francicae viae ingentem internationalem transitum etiam sustinent, connexae cum urbibus finitimorum Belgicae, Hispaniae, Andorrae, Monoeci, Helvetiae, Germaniae et Italiae. non est tributum notaculi annuum; nihilominus, autoviarum quadripertitarum usus per portoria est, exceptis vicinitatibus municipiorum magnae dimensionis. Novorum autocinetorum mercatus domesticis insignibus regitur, sicuti Renault (27% autocinetorum in Franciā anno 2003 venditorum), Peugeot (20,1%) et Citroën (13,5%).[151] Amplius 70% autocinetorum novorum anno 2004 venditorum Diseliana motra habebant, valde plus quam habentia benzini aut gasii liquefacti e petroleo motra.[152] Francia altissimum viaeductum in toto orbe terrarum, Viaeductum Aemiliaci (Francice Viaduc de Millau; OccitaniceViaducte de Milhau), quoque possidet et ponderis pontes, sicuti Pons Normanniae (Francice Pont de Normandie), aedificavit.[153][154]
Sunt circa 478 aëroportuum in Franciā, inclusis aërodromis. Aëroportus Lutetiae Carolus de Gaulle (Francogallice Aéroport de Paris-Charles-de-Gaulle), in Lutetiae vicinitatibus situs, maximus et operosissimus aëroportus est totā in natione et plerumque popularem commercialemque transitum huius nationis sustinet et Lutetiam cum paene omnibus magnis urbibus in toto orbe terrarum connectit. Air France nationalis aëronautica societas, quamquam plurimae privatae aëronauticae domesticorum internationaliumque volatuum diakonias praebent. Sunt praecipui portūs decem in Franciā, quorum maximus Massiliae est, qui etiam est maximus limes cum Mari Mediterraneo. 14 932 chiliometrorum viarum aquariarum Franciam transeuntium, incluso Canali Australi (Francogallice Canal du Midi), Mare Mediterraneum cum Oceano Atlantico per flumen Garunnam connectente.[155]
In Franciā, schola publica laica gratuitaque est.[157] Quamquam non solum educatio et remuneratio docentium sed etiam programmata ad Civitatis officium pertinent, ludorum litterariorum et collegiorum et lyceorum aedes ad collectivitates territoriales spectant.[158] Praeceptio obligatoria est pueris e sex ad sedecim annos natis. Martio anni 2018, praeses Emmanuel Macron se aetatem scholarizationis obligatoriam ad tres annos e regressū anni 2019 deminuere velle nuntiavit.[159]
Educatio primaria phasibus duabus evolvitur: primum, schola materna (Francice école maternelle), quae novissimos pueros recipit eorum initio in scholā, eorum conformationi ad socialis vitae normas, eorum initiationi fundamentalia ad instrumenta sicuti sermonem et numeros;[160] deinde, ad sex annos natos aetatis, pueri scholā elementariā (Francice école élémentaire) recipiuntur, cuius primus scopus lecturam, scriptionem, calculum et educationem civicam discere est.[161]
Francogallica educatio superior ostendit singularitatem cogendi ut universitates (Francice universités) et scholarum grandium (Francogallice grandes écoles) systema inter se congruant, quo accessus habetur plerumque per idoneitatis probationem post classes praeparatorias (Francice classes préparatoires).[166] Educatio superior breveto technici superioris (Francice brevet de technicien supérieur) et classibus praeparatoriis ad scholas grandes in lyceis docetur[166] aut in sedibus privatis. Omnia diplomata in Franciā concessa in repertorio nationali testimoniorum professionalium (Francice répertoire national des certifications professionnelles seu RNCP) porrigenda sunt.
Francia, se ipsā liberatā, ingens incrementum in fequentatione scholarum cognovit. Anno 1936, minus quam 3% classis cuiuslibet baccalaureūs titulum adipiscuntur; haec centesimarum ratio in 30% anno 1985 et in 60% anno 1995 transivit.[167] Quomodocumque, haec educationis democratizatio inaequalitatem socialem non delevit: solum 25% filiorum fabrorum inter 1974 et 1978 natorum educationis superioris diplomate honorati sunt, aliter ac 77% filiorum moderatorum.[167] Hae inaequalitates adhuc maiores sunt in scholis grandibus: solum 2,9% studentium a Scholā nationali administrationis (Francice École nationale d'administration seu ENA) anno 2008 admissorum parentem fabrum habebant.[167]
Secundum programma PISA ad comparanda systemata educativa nationalia, Francici systematis educativi eventūs deceptorii sunt, comparati ad alias Civitates socias Ordinis oeconomicae cooperationi et evolutioni favendis,[168] imprimis ob inaequali incrementum, factā investigatione PISA anni 2003. Non obstantibus cautionis consiliis, analphabetismus 3,1 milliones hominum attingebat, id est, 9% incolarum inter 18 et 65 annos natorum et qui scholam in Franciā frequentaverant.[169]
Socialis alumnorum origo scholares eorum fructūs valdissime afficit. In cursū elementari secundi anni (Francogallice Cours élémentaire 2e année seu CE2), alumni ad pauperrimam quartam portionem pertinentes media puncta credita 57 e 100 in linguā Francicā et 58 in mathematicā obtinuerunt, contra 87 et 85 respective eis ad divetissimam quartam portionem pertinentibus. Haec inaequalitas augetur post collegium, cum indice accessūs ad secundum cursum baccalaureatūs generalis aut technologici bis altiore alumnis ad ambitūs divitiores pertinentibus quam aliis alumnis.[170]
Prima Ministerii Educationis nationalis evaluatio "continuitatem paedagogicam" positivam per interclusionem tempore pandemiaeCOVID-19 esse revelavit. Secundum demoscopiam, magistri septem e decem et parentes octo e decem contenti putati sunt.[171]
Francogallicum valetudinis systema primo loco in toto orbe terrarum collocabatur secundum OMS anno 1997[172] et postea rursus anno 2000.[173] Valetudinis systema plerumque gratuitum est hominibus morbis chronicis (Francice affections de longues durées) affectis; sicuti cancro, sidā aut fibrosi cysticā. Media exspectatio vitae in natū 77 anni viribus et 84 anni feminis sunt, apud altiores in Unione Europaeā.[174] Sunt 3,22 medici pro milibus incolarum in Franciā,[175] dum medius valetudinis sumptus per capita 4 719 dollariorum anno 2008.[176] Anno 2007, erant circiter 140 milia incolarum (0,4%) in Franciā quae sidam aut HIV patebantur.[177]
Quamquam Francici unam strigosioribus e gentibus apud nationes progressas esse putantur,[178][179] Francia, sicuti aliae nationes divites, crescentem recentemque obesitatisepidemiam obit, praesertim propter cibi prompti substitutionem in locum salutaris traditionalis coquinae Francicae alimentatiis in moribus Francicis.[178][179][180] Nihilominus, Francicus index obesitatis valde inferior est Statunitensi (verbi gratiā, index obesitatis in Franciā idem Statunitensi erat in annis 1970)[179] et adhuc infimus est in Europā[180] sed ab auctoritatibus nunc putatur unum praecipua apud problemata valetudinis publicae[181] et auctoritates ferociter obesitati obviam eunt; index obesitatis infantilis in Franciā deminuitur, dum adhuc crescit aliis in nationibus.[182]
Apud diaria venditione in Franciā praecellentissima Le Parisien Aujourd'hui en France (cum 460 000 quotidie venditorum), Le Monde et Le Figaro, circiter cum 300 000 exemplarium quotidie venditorum, sunt; sed etiam L'Équipe, artium athleticarum nuntiis dedicatum.[190] Antehac, diaria gratuita optime perruperunt, cum magis quam diariorum Metro, 20 minutes et Direct Plus exemplarium 650 000 respective distributa essent.[191] Nihilominus, maximus exemplarium numerus regionali diario Ouest-France attactus est, cum plus quam 750 000 exemplarium venditorum, dum alii regionalia diaria quinquaginta quoque magnas venditiones habent.[192] Commentariorum hebdomadalium campus diversificatior potentiorque est, cum amplius 400 specialium commentariorum hebdomadalium hac in natione typis editorum.[193]
Validissimos apud nuntiorum commentarios, sunt partium sinistrarum L'Obs, centristicus L'Express et partium dexterarum Le Point (cum amplius exemplarium 400 000),[194] sed maximus exemplarium numerus apud commentarios hebdomadales attingitur televisificis muliebribusque commentariis, apud quos Marie Claire et Elle sunt, peregrinas versiones habentes. Validos apud commentarios hebdomadales etiam sunt investigationis satiricique commentarii Le Canard enchaîné, Charlie Hebdo non minus quam Paris Match. Ad instar plerorumque industrializatarum nationum, scripta typis edita magnā difficultate praeterito decennio affecta sunt. Anno 2008, gubernium praecipium ad impulsum incubuit ut iuvet huic campo ad se emendadum et ad fiendum pecuniarie independentem;[195][196] sed anno 2009 600 000 euronum scriptis typis editis dare debuit ut crisi oeconomicae opponerentur, exsistentia praeter subsidia.[197]
Anno 1974, post annos centralizati monopolii super radiophoniā televisioneque, publica procuratio ORTF scissa est aliquot in nationalia instituta, sed iam exsistentes stationes televisificae tres et radiophonicae stationes quattuor penes civitatem manserunt.[199][200] Fuit anno 1981 cum gubernium liberam emissionem hac in natione sivit, sic finito publico radiophoniae monopolio.[200] Francica televisio insequentibus duobus decenniis partim liberata est, creatis aliquot commercialibus stationibus, imprimis gratiā televisionis caplaris satellitalisque. Anno 2005, nationalis diakonia Télévision Numérique Terrestre televisionem digitalem totam in nationem introduxit, quod aliarum stationum creationem sivit.
Exsistentes nationales stationes quattuor proprietas sunt publicae societatis France Télévisions, cuius pecunia praeconialibus reditibus et permissionum televisificarum tributis suppeditatur. Publica societas emissoria Radio France nationales radioponicas stationes quinque gerit. Publica apud haec media sunt Radio France Internationale, programmata Francice totum per orbem terrarum emittens, non minus quam Francica-Germanica statio televisifica TV5 Monde. Anno 2006 gubernium universa statio nuntiorum televisificorum France 24 creavit. Longinquae stationes televisificae TF1 (anno 1987 privatizata), France 2 et France 3 maiores spectatorum numeros habet, dum stationes radiophonicae RTL, Europe 1 et publica France Inter apud minus auditas sunt.
Francia multa saecula est sedes culturae confectae: multi artifices Francici fuerunt inter celeberrimis eorum temporis, et Francia iam cognoscitur et admirationi est ob suam copiosam culturae memoriam. Continua regimina politica artis fabricationem semper promoverunt, et inauguratio Ministerii Culturae anno 1959 culturale civitatis patrimonium conservare adiuvat et in publicum prodit. Ministerium Culturae subsidia artificibus concedit, culturam Francicam per mundum promovet, ferias et alios culturae eventūs sustinet, monumenta historica tutatur. Praeterea, gubernatio Francica legitimam culturae exceptionem prospere sustentat, ut opera audiovisualia intra rem publicam confecta defendat.
Multa musea in Franciā sculpturis et picturae operibus totim aut partim dedicantur. Ingens antiquorum operum ante aut per XVIII creatorum collectio in Museo Luparensi exhibetur, sicuti pictura Iucunda, usitatissime Mona Lisa appellata. Dum Palatium Luparense diu museum fuit; Museum Orsay anno 1986 antiquā in statione ferriviariā inauguratum est, ut denuo ordinarentur magnae nationales artis collectiones et Francicae secundi saeculi XIX dimidii picturae, praesertim motuum Impressionismi et Fauvismi, congregarentur.[207]Moderna opera in Museo nationali Artis modernae (Francice Musée national d'Art moderne) exhibentur, cuius domicilium anno 1976 immutatum est in Centro Pompidou (Francice Centre Pompidou). Ista tria publica musea propemodum 17 milliones hominum quotannis recipiunt.[208] Alia apud nationalia musea picturas continentia Magnum Palatium, cum 1,3 millionibus salutatorum, est; sed etiam sunt plurima musea ad urbes pertinentia, apud quae eminet Museum Artis modernae Lutetiae (Francice Musée d'Art moderne de Paris), cum 800 milibus salutatorum anno 2008, opera hodierna continens.[208]
Per saeculum XVII, Domina de La Fayette mythistoriam Principissa Cliviae (Francice La Princesse de Clèves) anonyme typis edidit, quae una primarum psychologicarum mythistoriarum unquam habetur.[211]Ioannes Fontana est clarissimos apud fabulatores[212] illius temporis, auctor apologorum sicuti De cicadā et formicā. Cuius apologi a Francicorum alumnorum aetatibus disci debuerunt, qui iuvenes ad sapientiam sesumque communem docendos adiuvare credebantur. Quorum quoque aliquot versūs in sermonem cottidianum intraverunt ut proverbia fierent, sicuti "À l'oeuvre, on connaît l'artisan", quod significat "In opere, fabrem cognoscimus".[213]
Modernismus in architecturā totum saeculum XIX et saeculi XX initium comprehendit, et Gustavus Eiffel architectonicas sui temporis theoriam praxinque permutavit in construendis colossaeis pontibus et in utendo materiis sicuti chalybe. Celeberrimum cuius opus Turris Eiffeliana est. Alius universalis architecturae vir clarus est Le Corbusier, innovator et functionalista praesertim celeber urbanisticas propter contributiones aedificandis domiciliis et synthesibus habitationalibus.[228]
Per sanitatis discrimen in Franciā, Civitas duo milliarda euronum iterum concessit ut sustentarentur culturales sectores. Die 28 Augusti anni 2020, Primus minister Ioannes Castex 165 milliones euronum ad sustentandam cinematographicam creationem cogitatorum duorum milliardorum euronum dandos esse nuntiavit. Praeterea, 432 milliones euronum iam destinati erant ad iuvandum spectaculi in vivo sectorem.[231]
Ludovico XIV rege,[234] cum bonorum luxuriosorum industriae penes regem erant, Francia praepollens munus in modā adepta est. Regia Francica exquisiti iudicii elegantiaeque arbiter in Europā tunc paulatim facta est, saeculo XVIII. Inter annos 1860 et 1960, summa vestificina novam dynamicam inspiravit. Enuntiatum "summa vestificina"[235] (Francice haute couture) Lutetiae ortum est et originem trahit ab annis 1860. Hoc nomen lege protegitur, quod aliquas bonitatis normas exclusivitatemque testatur.
Coquina Francica anno 2020 in repraesentativum Patrimonii mundani immaterialis indicem ab Unescone inscripta est.[251]Epulum praesertim e promulside, epuli capite et tragemate (quod aliquando a caseo, antea apposito, completur) consistit. Vespere, pro promulside crebro subsituitur potagium aut iuscellum (Francice soupe, e quo nomen souper Francice cenae). Dominicum epulum elaboratius est: duae promulsides (altera frigida altera calida), assum bubulae aut avium cohortalium (vulgissime), acetaria, patera caseorum et tragema. Prandii horae e meridiē Septemtrioni et Orienti, ad primam horam Mediae Franciae et ad primam horam et dimidium Austro fluctuantur; et cenae horae e sextā decimā horā et dimidio Flandriae ad undevicesimam et dimidium Mediae Franciae et vicesimam et dimidium Austro fluctuantur.
Secundum Ministerium Artium Athleticarum (Francice Ministère des Sports), anno 2010, 69% hominum amplius annos quindecim natorum artem athleticam saltem semel per hebdomadem in Franciā exercebant. Ambulatio, natatio et birotatio praecipuae declaratae activitates physicae erant. Anno 2016, Francicarum consociationum athleticarum summa 16 102 957 adscriptos habebat, e quibus 37,5% feminae erant. Anno 2017, exercitatissimas apud artes athleticas in Franciā erant: pediludium (cum 2 135 193 adscriptorum, e quibus 5,7 % feminae), teniludus (cum 1 052 127 adscriptorum, e quibus 29,1 % feminae), equitatio (cum 673 026 adscriptorum, e quibus 82,9 % feminae), iudo (cum 552 815 adscriptorum, e quibus 26,7 % feminae), canistriludium (cum 513 727 adscriptorum, e quibus 36 % feminae), manufollium (cum 513 194 adscriptorum, e quibus 35,8 % feminae) et pilamalleus (cum 407 569 adscriptorum, e quibus 27,8 % feminae).[256] Paene septem milliones Francorum nartationem singulis hiemibus exercent, creberrime extra quidvis institutum athleticum.[257] Francica area nartatoria anno 2015 area frequentatissima in toto orbe terrarum erat, post eas Civitatum Foederatarum et Austriae.[258]
Anno 2013, impensa nationalis artibus athleticis e 38,1 milliardiseuronum consistebat, quorum dimidium erat administrationis publicae curā, scilicet 1,8% e PDG. Anno 2015, privata artium athleticarum pars in Franciā 124 286 opificum conducebat. Quotannis, Ministerium artium athleticarum circiter 12 000 diplomatum athleticorum expedit, e quibus paene 8 000 breveta professionale iuventutis, educationis popularis et artium athleticarum (Francice brevet professionnel de la jeunesse, de l'éducation populaire et du sport seu BP JEPS) sunt.[104]
Francia quoque magis magisque disportū electronico commovetur. Anno 2016, secundum Manuelis Valls gubernium consociationem France Esports creavit. Anno 2018, quinque milliones Francogallorum saltem unum disportūs electronici certamen iam spectaverant et 930 000 iam participaverant.[259] Franciae est una operosissimas apud disportūs electronici organizationes in totā Europā et in toto orbe terrarum, consociatio Team Vitality.
Praeter vexilli colores, foederationes disportivae Francogallicae etiam gallo utuntur sicut symbolo, quamquam publicum symbolum non est.[260]
Dies festus nationis (Francice Fête nationale) vel dies festus foederationis (Francice Fête de la fédération), quo impetus in Bastiliam carcerem anno 1789 memoratur.
↑ 16.016.116.216.3Ioannes (Jean) Carpentier (dir.), Franciscus (François) Lebrun (dir.), Alanus (Alain) Tranoy, Elizabetha (Élisabeth) Carpentier et Ioannes Maria (Jean-Marie) Mayeur cum Iacobi(Jacques) Le Goff praefatione, Histoire de France (Francice), Points Seuil, coll. " Histoire ", Lutetiae, 2000 (I ed. anno 1987), p. 17 ISBN 2-02-010879-8.
↑ 36.036.1Ioannes Benedictus (Jean-Benoit Nadeau); Iulia (Julie) Barlow (die 8 Ianuarii anni 2008). The Story of French (Anglice). [S.l.]: St. Martin's Press. pp. 34–. ISBN 978-1-4299-3240-0. Inspectum pridie Idus Martias anni 2018.
↑«Massacre of the Pure». Time. Novi Eboraci. Die 28 Aprilis anni 1961.
↑ 38.038.138.2Albertus (Albert) Guerard, France: A Modern History (Anglice) (University of Michigan Press: Ann Arbor, 1959) pag. 100, 101.
↑Tilly, Carolus (Charles) (1985). "War making and state making as organized crime" (Anglice) in Bringing the State Back In, ed. P.B. Evans, D. Rueschemeyer, & T. Skocpol. Cantabrigiae: Cambridge University Press, 1985. p. 174.
↑and Diplomacy». Nakedtranslations.com. Inspectum die 21 Iulii anni 2011.
↑Vide neolatinlexicon.org, ubi dicitur "legislature: Estates-General (as in early modern Holland or France) / ordines (v. potestates) generales (Milton)".
↑Vide [Glossarium ad scriptores mediae et infimae Latinitatis] in interrete, ubi dicitur "STAMENTUM, Ordo, Gall. Etat, Hisp. Estamento. Constitut. Eccl. Valent. inter Concil. Hispan. tom. 4. pag. 188".
↑Robinson, Iacobus (James) Harvey (1906). Readings in European History (Anglice). Bostoniae: Ginn. pp. 435ff. OCLC 870461. Inspectum die 16 Ianuarii anni 2011.
↑Thompson, Iacobus Matthaeus (James Matthew) (1943), The French Revolution (Francice), Oxoniae.
↑ 55.055.155.2Noë (Noah) Shusterman – De Franse Revolutie (Batavice). Veen Media, Amstelodami, anno 2015.
↑Censer, Iacobus (Jack) R. et Hunt, Lynna (Lynn). Liberty, Equality, Fraternity: Exploring the French Revolution (Anglice). in Consaepto Universitatis, in Pennsilvaniā: Pennsylvania State University Press, 2004.
↑Doyle, Gulielmus (William). The Oxford History of The French Revolution. Oxoniae: Oxford University Press, 1989. pag. 191–192.
↑Vide articulum "DIEN BIEN PHU" apud Ephemeride Archivo, ubi dicitur "Hic anno 1930 factionem communistarum Indosinensium constituerat et anno 1941 quandam 'consociationem pro libertate' sive 'Vietminh'.".
↑«Declaration by the Franco-German Defense and Security Council» (Anglice). Elysee.fr. Inspectum die 21 Iulii anni 2011. Copia die 25 Otobris anni 2005 in Wayback Machine servata.
↑«Vos questions sur le climat» (Francice), in cnrs.fr, die 2 Aprilis anni 2010.
↑ 90.090.190.290.390.4Vincentius (Vincent) Adoumié (dir.), Christianus (Christian) Daudel, Desiderius (Didier) Doix, Ioannes Michael (Jean-Michel) Escarras et Catharina (Catherine) Jean, Géographie de la France, Lutetiae, Hachette supérieur, coll. « HU Géographie », 2007, 288 p. (ISBN 978-2-011-45772-1)
↑«Histoire» (Francice), in Fédération des Parcs naturels régionaux de France (inspectum die 20 Decembris anni 2018).
↑Annie Badower et Augusta Cadars, La France, industries-services (Francice), Lutetiae, Dalloz, coll. «Sirey», 1994, 5e éd., 272 p. (ISBN 978-2-247-01703-4 et 2-247-01703-7)
↑«Les Parcs en chiffres» (Francice), in Fédération des Parcs naturels régionaux de France (inspectum die 20 Decembris anni 2018).
↑«Réseau européen Natura 2000» (Francice), Ministère de la Transition écologique et solidaire, Iulio anni 2018, (inspectum die 14 Novembris anni 2018).
↑ 104.0104.1«Chiffres clés|Natura 2000» (Francice), in www.natura2000.fr (inspectum die 14 Novembris anni 2018). Lapsus in citando: Invalid <ref> tag; name "Natura" defined multiple times with different content
↑«[1]» (Francice), in www.charente-maritime.gouv.fr (inspectum die 14 Novembris anni 2018).
↑«Natura 2000 Barometer» [archive], in European Environment Agency (inspectum idibus Februariis anni 2019).
↑"La réforme territoriale" (Francice). Gubernium Franciae. Die 18 Decembris anni 2015. Archivatum ex originali die 30 Decembris anni 2015. Inspectum Kalendis Ianuariis anni 2016.
↑"Europe :: France" (Anglice). Liber Factorum Mundanorum CIA. Die 3 Ianuarii anni 2018.
↑Haec appellatio a Vicipaediano e lingua indigena in sermonem Latinum conversa est. Extra Vicipaediam huius locutionis testificatio vix inveniri potest.
↑«CO2 emissions per capita in 2006» (Anglice). Gasiorum thermocepicorum emissiones. Environmental Indicators. Nationes Unitae. Augusto anni 2009. Inspectum die 10 Martii anni 2011.
↑DGEMP / Observatoire de l'énergie (die 7 Decembris anno 2016). «La production d'électricité» (Francice). Inspectum pridie Idus Martias anni 2018.
↑[«Construction Facts - The Sourcebook of Statistics, Records and Resources»] (PDF) (Anglice), McGraw Hill, Engineering News Record, vol. 251, No. 20a, Novembre anni 2003, inspectum die 9 Augusti anni 2014.
↑Patrimonium totius mundi UNESCO. «Canal du Midi» (Anglice et Francice). whc.unesco.org. Inspectum pridie Idus Martias anni 2018.
↑EnerPub (die 8 Iunii anni 2007). «France: Energy profile» (Anglice). Spero News. Inspectum die 25 25 Augusti anni 2007.
↑Ioannes Fontana, Fables (1668–1679), I., 21, Les Frelons et les Mouches à miel; reported in Thomas Benfield Harbottle and Philip Hugh Dalbiac, Dictionary of Quotations (Francice, Italice et Anglice) (1904), p. 1.
↑(Anglice) Hartnoll, Phyllis (ed.). The Oxford Companion to the Theatre, 1983, Oxford University Press, p. 554.
↑De vocabulo "trobator" vide Revista Lusitana, ubi dicitur "(...) Stephanus Gomecij Aluazilis. Johannes Martinj miles dictus Trobator(...)"; "(...) et omnibus aliis que fuerunt Martini suerii trobatoris in villa in terminis de Riuuolo maiori (...)".
↑(Anglice). Duffin, Ross W. [ttps://books.google.es/books?id=z9xDFnIMRssC&pg=PA190&dq="ars+nova"&lr=&as_drrb_is=b&as_minm_is=0&as_miny_is=1980&as_maxm_is=0&as_maxy_is=2009&as_brr=3&hl=pt-BR&cd=4&redir_esc=y#v=onepage&q="ars nova"&f=false A Performer's Guide to Medieval Music]. Indiana University Press, 2000. p. 190.
↑(Anglice). Sweeney, Regina M. (2001). Singing Our Way to Victory: French Cultural Politics and Music During the Great War, Wesleyan University Press. p. 23. ISBN 0-8195-6473-7.
↑(Francice) Paschalis Morand, «La France a du mal à assumer sa supériorité dans les domaines de la mode et du luxe», Le Monde, die 28 Septembris anni 2016.
↑(Anglice) «Top 10 Most Tasty Cuisines in the World», in trifter.com (inspectum die 14 Iunii anni 2010).
↑(Anglice) (en) Dave Emery, «Top 10 Most Tasty Cuisines in the World», in hotelclub.com (inspectum die 14 Iunii anni 2010).
↑ 240.0240.1240.2240.3240.4(Francice) Raimundi Dumay (cum praefatione Ioannis Claudii Pirotte), De la gastronomie française, Lutetiae, La Table Ronde, coll. « La petite Vermillon », 2009, 211 p. (ISBN 978-2-710-33137-7).
↑Lexicon Latinum Hodiernum,, auctore Petro Lucusaltiano Latinophilo, ubi dicitur "*Quiche, f quiche, es, f [2021]; scriblita friabilis, f [2002] {cibus Francogallicus} *~ Lorraine, f quiche Lotharingiensis, f [2021]; scriblita friabilis Lotharingiensis, f [2002]".
↑Lexicon Latinum Hodiernum,, auctore Petro Lucusaltiano Latinophilo, ubi dicitur "Knödel, m glomus, eris, n [vet.; GHL I,2943]; globulus, i, m [vet.; LEA p.315; KLW p.361,1; GHL I,2942]; globus, i, m [vet.; LMG p.347,2; KLW p.361,1; GHL I,2942]; pastillus convolutus, m [NLL p.211,1] {cibus}. Quenelles transfertur in Theodiscam linguam Knödel.
↑(Francice, Anglice, Arabice, Sinice, Hispanice et Russice) La Liste représentative du patrimoine culturel immatériel de l’humanité s’enrichit de 46 nouveaux éléments.
Casali, Dimitri, et Christophe Beyeler. 2012. L'Histoire de France vue par les peintres. Lutetiae: Flammarion. ISBN 978-2-08-127981-0.
Haensch, Günther, et Hans J. Tümmers. 1993. Frankreich: Politik, Gesellschaft, Wirtschaft. Monaci. ISBN 3-406-37491-3.
Lugge, Margret. 1960. "Gallia" et "Francia" im Mittelalter: Untersuchungen über den Zusammengang zwischen geographisch-historischer Terminologie und politischem Denken vom 6.-15. Jahrhundert. Bonnae.
Masson, Ioannes Papirius. 1618. Descriptio fluminum Galliae, qua Francia est. Lutetiae: Quesnel. Textus, gallica.bnf.fr.
Price, Roger. 2014. A Concise History of France. Cantabridgiae: Cambridge University Press. ISBN 978-1-107-01782-5.
Robb, Graham. 2007. The Discovery of France: A Historical Geography from the Revolution to the First World War. Novi Eboraci: Norton. ISBN 978-0-393-05973-1.