Άρης Θεσσαλονίκης (καλαθοσφαίριση ανδρών)

Το άθλημα της καλαθοσφαίρισης ήρθε στην Ελλάδα το 1919 μέσω της ΧΑΝΘ. Ο Άρης ίδρυσε το δικό του τμήμα μπάσκετ το 1922 και από την πρώτη στιγμή συμμετείχε στα πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης, τα οποία ξεκίνησαν τη σεζόν 1925/1926. Μέχρι το 1930 ο Άρης κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης σε ισάριθμες διοργανώσεις. Συμμετείχε στην τελική φάση του πανελληνίου πρωταθλήματος το 1928 όπου και κατετάγη στην τρίτη θέση χάνοντας από τον Ηρακλή στον ημιτελικό με 30–23 και κερδίζοντας με 2–0 άνευ αγώνος τον Εθνικό στον αγώνα της τρίτης θέσης, ενώ την επόμενη χρονιά τερμάτισε δεύτερος χάνοντας στον τελικό 29–27 από τον Πανελληνιο. Η μεγάλη επιτυχία του τμήματος ήλθε το 1930, όταν και κατέκτησε το πρωτάθλημα Ελλάδος που διοργανώθηκε στη Θεσσαλονίκη, νικώντας τη Νήαρ Ηστ, τον Πανιώνιο και τη ΧΑΝΘ. Στην πρώτη αυτή πρωταθλήτρια ομάδα του Άρη συμμετείχαν οι αθλητές Αχιλλέους, Ατζεμιδάκης, Δανελιάν, Δημούδης, Φ. Ζωγράφος, Ιασωνίδης, Καβουκτσιάν, Καρατζάς, Μπενλιάν, Νίκου και Παπαγεωργίου.^[3]

Από την επόμενη σεζόν η ομάδα του Άρη παρακμάζει και χάνει τα πρωτεία στη Βόρειο Ελλάδα από τη ΧΑΝΘ. Παραμένει στη δεύτερη θέση του πρωταθλήματος Θεσσαλονίκης μέχρι και το 1934, ενώ το 1935 θα γνωρίσει την χειρότερη χρονιά του αφού κατατάχθηκε στην έκτη θέση. Από το 1936 ως και το 1939 δεν συμμετείχε στο πρωτάθλημα και η τελευταία αναλαμπή πριν τον δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο ήταν η σεζόν 1939/1940 όπου κατετάγη τρίτος πίσω από τη ΧΑΝΘ και το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Μετά τη λήξη του πολέμου, η ομάδα του Άρη αναδιοργανώθηκε και συμμετείχε στο πρωτάθλημα που διοργανώθηκε καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση για δύο συνεχόμενες χρονιές, ενώ το 1949 κατέλαβε την δεύτερη θέση και συμμετείχε στην τελική φάση του πρωταθλήματος Ελλάδος όπου κατετάγη έκτος, νικώντας μόνο το Σκαγιοπούλειο Πατρών. Μεγάλο αστέρι της ομάδας αυτής ήταν ο Φαίδωνας Ματθαίου, ο οποίος στους έξι αγώνες της τελικής φάσης πέτυχε συνολικά πάνω από 100 πόντους.^[4]

Την επόμενη σεζόν ο Ματθαίου μεταγράφηκε στον Παναθηναϊκό και η ομάδα του Άρη ξεκίνησε την αναδιοργάνωση της. Στα επόμενα χρόνια περιορίστηκε στη μέση του βαθμολογικού πίνακα του πρωταθλήματος Θεσσαλονίκης. Το 1955 κατακτά τη δεύτερη θέση του τουρνουά του Βιαρέτζιο που θεωρούνταν εκείνη την εποχή μία από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Στον τελικό ηττήθηκε από τον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου με 48–46.^[5] Ακολούθησαν οι συμμετοχές στα ευρωπαϊκά τουρνουά του Παλέρμο, και της Μεσίνα τα επόμενα χρόνια.^[6]

Το 1958 κατακτά αήττητος το πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης για πρώτη φορά μετά το 1930 και συμμετέχει στην τελική φάση του πρωταθλήματος Ελλάδος. Εκεί θα ηττηθεί από την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό και θα καταλάβει την δεύτερη θέση παρά τις νίκες κατά του Ολυμπιακού, του ΠΑΟΚ, της ΧΑΝΘ και του Πανελληνίου.^[7]

Την επόμενη σεζόν, ο Άρης θα κατακτήσει τη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης αφού ηττήθηκε μόνο στους δύο αγώνες από τον αιώνιο αντίπαλο του με 46–44 και 42–46. Στην τελική φάση του πρωταθλήματος Ελλάδος ηττήθηκε μόνο από τον ΠΑΟΚ και τον Ηρακλή και ισοβάθμησε στην πρώτη θέση με τον δικέφαλο του Βορρά και το Σπόρτιγκ και αναγκάστηκε να αγωνιστεί σε αγώνες μπαράζ για να αναδειχθεί ο πρωταθλητής. Στο πρώτο ματς εναντίον του Σπόρτιγκ στις 8 Αυγούστου του 1959 κέρδισε με 76–75 με κορυφαίους τους Πετράκη και Γούσιο, οι οποίοι πέτυχαν 32 και 25 πόντους, αντίστοιχα. Την επόμενη ημέρα αγωνίστηκε εναντίον του ΠΑΟΚ από τον οποίο ηττήθηκε με 58–66 και κατετάγη δεύτερος.^[8]

Εκείνη τη χρονιά, ο Άρης θα κατακτήσει τον πρώτο του ευρωπαϊκό τίτλο, έστω και άτυπο, αφού θα κατακτήσει την πρώτη θέση στο τουρνουά της Λιέγης νικώντας το Ανόβερο με 78–65, τη Γενεύη με 67–56 και την Αμβέρσα με 61–45.^[9]

Τις επόμενες δύο χρονιές θα περιοριστεί στη δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης και στην τέταρτη στο πρωτάθλημα Ελλάδος, ενώ το 1963 θα καταταχθεί πέμπτος πανελλαδικά, θέση η οποία θα του δώσει το δικαίωμα να συμμετάσχει στο πρώτο πρωτάθλημα Α' Εθνικής κατηγορίας το οποίο διοργανώθηκε την επόμενη σεζόν.^[10] Αστέρια της ομάδας σε αυτή τη μεταπολεμική περίοδο ήταν οι Φαίδων Ματθαίου, Στέλιος Γούσιος, Πέτρος Πετράκης, Αντώνης Φλόκας, Νίκος Μακρής και Στέργιος Μπουσβάρος, ενώ προεξέχουσας σημασίας είναι η ανάληψη των προπονητικών καθηκόντων της ομάδας από τον Ανέστη Πεταλίδη το 1952, ο οποίος έμεινε στην ίδια θέση για 21 χρόνια μέχρι και το 1973.^[11]

Στο πρώτο πρωτάθλημα Α' Εθνικής, ο Άρης κατετάγη πέμπτος σημειώνοντας 11 νίκες και 7 ήττες με δυνατότερο όπλο την έδρα του στην οποία ηττήθηκε μόνο από την ΑΕΚ και τον Τρίτωνα.^[12] Την επόμενη σεζόν ο Άρης θα κατακτήσει την δεύτερη θέση πίσω από την ΑΕΚ.^[13] Με μία μόνο ήττα εντός έδρας, η ομάδα του Ανέστη Πεταλίδη κατάφερε να βρεθεί σε αυτή τη θέση για πρώτη φορά μετά από έξι χρόνια έχοντας κορυφαία πεντάδα τους Ιωαννίδη, Κατριό, Μπουσβάρο, Χατζόπουλο και Τσιτούρα.

Από το 1966 έδρα της ομάδας έγινε το Αλεξάνδρειο Μέλαθρο.^[14] Το 1966 θα βρει τον Άρη να διεκδικεί τον τίτλο από την ΑΕΚ. Με πολύ χαμηλό προϋπολογισμό και με την στελέχωση της ομάδας να γίνεται από αρκετούς αθλητές του εφηβικού τμήματος, ο Άρης έφτασε την προτελευταία αγωνιστική, στις 19 Ιουνίου του 1966 να αγωνίζεται στην Αθήνα εναντίον της ΑΕΚ για τον τίτλο του πρωταθλητή. Η ήττα με 89–80 ανάγκασε αυτή την πολύ δυνατή ομάδα να καταλάβει την δεύτερη θέση.^[15] Η επιτυχία της ομάδας της έδωσε το δικαίωμα συμμετοχής στην πρώτη διοργάνωση του Κυπέλλου Κυπελλούχων. Ο Άρης αντιμετώπισε την Μακάμπι Τελ Αβίβ στις 12 και 21 Ιανουαρίου του 1967. Στο πρώτο ματς ηττήθηκε στο Ισραήλ με 101–71 ενώ στον επαναληπτικό του Αλεξανδρείου σημείωσε την πρώτη του ευρωπαϊκή νίκη με 91–71. Η σύνθεση της ομάδας ήταν: Μπουσβάρος 17 π., Παρίσης 16 π., Αντωνακόπουλος 14 π., Ιωαννίδης 10 π., Κατριός 6 π., Τσίτουρας 9 π., Ροδόπουλος 9 π..^[16]

Τις επόμενες δύο σεζόν, ο Άρης κατέλαβε την τρίτη θέση με 16 νίκες το 1967 και 17 νίκες το 1968, ενώ το 1969 κατετάγη τέταρτος με 14 νίκες. Η δεκαετία του '70 ξεκινά με τον Άρη και πάλι τέταρτο περιοριζόμενο σε εφτά πρωτοκλασάτα στελέχη λόγω χαμηλού μπάτζετ.^[17] Μεταξύ αυτών οι Ιωαννίδης, Αντωνακόπουλος, Κατριός, Παρίσης, Τσίτουρας, Χατζόπουλος και Καλούδης.

Χάρις σε αυτή την επιτυχημένη εξαετία, η ομάδα του Ανέστη Πεταλίδη καθιερώθηκε ως μία εκ των τριών μεγάλων δυνάμεων του ελληνικού μπάσκετ για την δεκαετία του '60, μαζί με την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό.

Το 1971 βρίσκει την ομάδα του Άρη για άλλη μια χρονιά ελλειπή, αφού χαρακτηρίζεται ως ομάδα των "πέντε παικτών". Με 14 νίκες σε 26 αγώνες περιορίζεται στη μέση της βαθμολογίας, κατάταξη η οποία θα χειροτερέψει την επόμενη σεζόν με τον Άρη να βρίσκεται στην όγδοη θέση παρά την πλήρη σύνθεση που παρουσιάζει.^[18] Η έλλειψη ψηλού στην ομάδα είναι ένα από τα σημαντικότερα μειονεκτήματα αυτής της σύνθεσης, ενώ χρήζει αναφοράς το ότι αυτή είναι η πρώτη χρονιά που αγωνίζεται το μετέπειτα μεγάλο αστέρι της ομάδας, ο Χάρης Παπαγεωργίου. Το 1973 θα καταλάβει την ίδια θέση παρουσιάζοντας μέτρια πορεία με εντός έδρας ήττες από ομάδες όπως ο Πανελλήνιος, το Μαρούσι και ο Απόλλων Καλαμαριάς. Αυτή τη χρονιά θα ξεχωρίσει για πρώτη φορά το άστρο του Παπαγεωργίου αφού θα καταταχθεί τρίτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 577 πόντους.^[19]

Την επόμενη χρονιά, ο Άρης καταλαμβάνει τρίτη θέση, χωρίς όμως να συγκινήσει τους οπαδούς του με την απόδοση του γιατί οι απαιτήσεις ήταν μεγαλύτερες μετά τις μεγάλες δαπάνες που έκανε η διοίκηση το καλοκαίρι του 1973.^[20] Το 1975 κατετάγη ένατος κυρίως λόγω της απειθαρχίας που παρουσίασαν οι αθλητές του συλλόγου, αντιδρώντας για τα οικονομικά προβλήματα που παρουσιάστηκαν. Τη χρονιά αυτή, ο Άρης συμμετέχει στο Κύπελλο Κόρατς όπου θα αποκλειστεί από τη Λέφσκι Σόφιας με μια νίκη και μία ήττα. Την επόμενη χρονιά, με το ίδιο δυναμικό και προπονητή τον Ελληνοαμερικάνο Χάρι Παππάς, καταλαμβάνει τη δεύτερη θέση πίσω από τον αήττητο Ολυμπιακό και με τον Χάρη Παπαγεωργίου πρώτο σκόρερ του πρωταθλήματος με 723 πόντους, επιτυχία η οποία πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά από παίκτη του συλλόγου.^[21]

Το 1977, ο Άρης κατετάγη τέταρτος με 13 νίκες και 9 ήττες, οι πέντε εκ των ηττών στις πέντε πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος, αγώνες στους οποίους απουσίαζαν τα τρία μεγάλα αστέρια της ομάδας, Παπαγεωργίου, Ιωαννίδης και Αλεξανδρής. Η ομάδα συμμετείχε για τρίτη φορά σε ευρωπαϊκή διοργάνωση για το Κύπελλο Κόρατς όπου και ηττήθηκε δύο φορές από την ιταλική ΙΒΡ.^[22]

Το 1978 βρήκε το σύλλογο με πολλά προβλήματα κυρίως λόγω της αποχής από την αγωνιστική δράση του Παπαγεωργίου λόγω της μη ικανοποίησης των οικονομικών απαιτήσεων του από την διοίκηση του συλλόγου. Ο Άρης πραγματοποίησε το χειρότερο ξεκίνημα της ιστορίας του με έξι ήττες σε έξι αγώνες, καταφέρνοντας να επιβληθεί την έβδομη αγωνιστική κατά του Παναθηναϊκού μέσα στην Αθήνα, με 67–68. Ταυτόχρονα, συμμετείχε στο Κύπελλο Κόρατς όπου και αποκλείστηκε με δύο ήττες από τη γαλλική Λε Μαν.^[23] Κορυφαίοι αθλητές του συλλόγου τη δεκαετία του '70 ήταν οι Θέμης Κατριός, Γιώργος Τσιτούρας, Γιώργος Αντωνακόπουλος, Χάρης Παπαγεωργίου, Γιάννης Ιωαννίδης, Βαγγέλης Αλεξανδρής και Σταύρος Χωλόπουλος.

Το καλοκαίρι του 1978, η διοίκηση του Άρη έδωσε λύση στο θέμα που είχε δημιουργηθεί την προηγούμενη χρονιά με τον Χάρη Παπαγεωργίου και πρότεινε την θέση του προπονητή στον μόλις αποσυρθέντα από την ενεργό δράση, Γιάννη Ιωαννίδη. Η ομάδα του Άρη κατέλαβε για πρώτη φορά μετά από 49 χρόνια τον τίτλο του πρωταθλητή Ελλάδος με ρεκόρ 24 νικών και 2 ηττών, πραγματοποιώντας ταυτόχρονα αήττητο σερί από την 9η μέχρι την 26η αγωνιστική.^[24] Ο Χάρης Παπαγεωργίου αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 924 πόντους, έχοντας ως ρεκόρ τους 60 πόντους στο 104–76 εναντίον του Σπόρτιγκ, στις 11 Φεβρουαρίου του 1979.^[25]

Μετά το πέρας της αγωνιστικής περιόδου, ο Γιάννης Ιωαννίδης αποχώρησε από τη θέση του προπονητή για να αναλάβει τον Γυμναστικό Σύλλογο Λάρισας και αργότερα, την Εθνική Ελλάδος. Το καλοκαίρι του 1979, ο Νίκος Γκάλης αποκτήθηκε από τον Άρη.^[26]

Το πρωτάθλημα καλαθοσφαίρισης της σεζόν 1979/80 διοργανώθηκε για μοναδική φορά με δύο ομίλους, του Βορρά και του Νότου από τους οποίους οκτώ ομάδες θα προκρινόταν για την διεκδίκηση του τίτλου και έξι θα έπαιζαν σε όμιλο για την παραμονή τους στην κατηγορία. Ο Άρης αναδείχθηκε πρωταθλητής Βορρά, με το Νίκο Γκάλη να συμμετέχει για πρώτη φορά στη σύνθεση του στον αγώνα της πρώτης αγωνιστικής με τον Ηρακλή στις 2 Δεκεμβρίου του 1979, αγώνα κατά τον οποίο ο Άρης κέρδισε με 79–78 και ο Γκάλης σημείωσε 30 πόντους.^[27] Στην τελική φάση του πρωταθλήματος, η ομάδα του Άρη αναδείχθηκε τρίτη πετυχαίνοντας 8 νίκες σε 14 αγώνες.^[28] Ο Άρης συμμετέχει για πρώτη φορά στο Κύπελλο Πρωταθλητριών σημειώνοντας τρεις νίκες στα εντός έδρας παιχνίδια αλλά ηττήθηκε και στα τρία εκτός έδρας με αντιπάλους την τουρκική Εφές Πίλσεν, τη ρουμανική Δυναμό Βουκουρεστίου και την ισραηλινή Μακάμπι Τελ Αβίβ.^[29]

Την επόμενη χρονιά αναλαμβάνει προπονητής ο Ντούσαν Ίβκοβιτς. Από την ομάδα αποχωρεί ο Βαγγέλης Αλεξανδρής και απέχει ο Χάρης Παπαγεωργίου. Μαζί με το Νίκο Γκάλη αγωνίζονται πολλοί νέοι αθλητές και τελικά επήλθε η κατάληψη της τρίτης θέσης, ενώ για πρώτη φορά αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος ο Νίκος Γκάλης με 1143 πόντους.^[30] Στην Ευρώπη συμμετέχει στο Κύπελλο Κόρατς όπου αποκλείεται στη φάση των ομίλων καταλαμβάνοντας την τέταρτη θέση ανάμεσα σε τέσσερις αντιπάλους.^[31]

Το 1982, ο Άρης αναδεικνύεται πρωταθλητής χειμώνα με δύο βαθμούς παραπάνω από το δεύτερο Παναθηναϊκό, ο οποίος θα σημειώσει αήττητο σερί στο δεύτερο γύρο κάτι που σε συνδυασμό με την εντός έδρας ήττα από τον Ολυμπιακό και τις ήττες από τον ΠΑΟΚ και τον Γυμναστικό Σύλλογο Λάρισας οδηγεί τον Άρη στη δεύτερη θέση. Στο Κύπελλο Κόρατς αποκλείεται στον δεύτερο γύρο από τη γαλλική Λιμόζ.^[32]

Τη σεζόν 1982/83 επιστρέφει στο τιμόνι της ομάδας ο Γιάννης Ιωαννίδης. Ο Άρης θα πετύχει 22 νίκες σε 26 αγώνες και σε συνδυασμό με το σερί νικών από την 7η ως και την 17η αγωνιστική θα κατακτήσει το τρίτο πρωτάθλημα της ιστορίας και το πρώτο για τον Νίκο Γκάλη με τα χρώματα των "κιτρίνων", ο οποίος με 880 πόντους αναδείχθηκε για τρίτη συνεχόμενη χρονιά πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος.^[33] Στο Κύπελλο Κόρατς ο Άρης θα πετύχει επική ανατροπή μετά την ήττα με 26 πόντους από την ισραηλινή Χάποελ Αφουλά νικώντας την με διαφορά 27 πόντων (93–66). Στον δεύτερο γύρο θα αποκλειστεί από την ιταλική Βίρτους Ρόμα.

Η επόμενη χρονιά είναι και η μοναδική κατά την οποία ο Γιάννης Ιωαννίδης δεν θα κατακτήσει τον τίτλο του πρωταθλητή με την ομάδα του Άρη. Μετά από εκπληκτική πορεία 24 νικών και 2 μόλις ηττών, ο Άρης ισοβάθμησε στην πρώτη θέση με τον Παναθηναϊκό και για την ανάδειξη του πρωταθλητή ορίστηκε αγώνας μπαράζ ο οποίος διοργανώθηκε στην Κέρκυρα. Ταυτόχρονα, η ομάδα του Άρη προκρίθηκε για πρώτη φορά στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας όπου θα αντιμετώπιζε τον αιώνιο αντίπαλο του, τον ΠΑΟΚ. Στις 24 Απριλίου του 1984, ο Άρης ηττήθηκε από τον Παναθηναϊκό στον αγώνα μπαράζ της Κέρκυρας με 76–80, έχοντας ως κορυφαίο τον Νίκο Γκάλη με 39 πόντους.^[34] Έξι ημέρες νωρίτερα, στις 18 Απριλίου είχε ηττηθεί στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας από τον ΠΑΟΚ με 74–70 στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο της Θεσσαλονίκης.^[35]

Στο Κύπελλο Πρωταθλητριών εκείνης της χρονιάς ο Άρης απέκλεισε εύκολα την κυπριακή ΑΕΛ Λεμεσού και τη γερμανική Γκέτινγκεν.^[36] Στον δεύτερο γύρο της διοργάνωσης αντιμετώπισε την ισραηλινή Μακάμπι Τελ Αβίβ από την οποία ηττήθηκε με 62–68 στη Θεσσαλονίκη για να πετύχει πολύ μεγάλη νίκη στο Τελ Αβίβ με 75–76.^[37] Παρά τον αποκλεισμό η νίκη αυτή ανύψωσε το ηθικό της ομάδας αφού ήταν η δεύτερη μόλις εντός έδρας ήττας των Ισραηλινών από το 1977 μέχρι τότε.^[38]

Το καλοκαίρι του 1984, εντάσσεται στο δυναμικό της ομάδας ο Παναγιώτης Γιαννάκης από την ομάδα του Ιωνικού Νίκαιας. Η ομάδα του Άρη κατακτά σχετικά εύκολα τον τίτλο του πρωταθλητή με 25 νίκες σε 26 αγώνες,^[39] ενώ αυτή είναι και η πρώτη χρονιά που κατακτά το νταμπλ κερδίζοντας και το Κύπελλο Ελλάδας. Η μοναδική ήττα ήλθε στον επαναληφθέντα αγώνα με τον Πανιώνιο για την έκτη αγωνιστική. Μετά από αυτό τον αγώνα η ομάδα του Άρη ξεκίνησε ένα μοναδικό αήττητο σερί 81 αγώνων – και 91 αγωνιστικών (βάσει προγράμματος)^[40] – το οποίο κράτησε για τρία χρόνια και οκτώ μήνες. Στις 9 Μαΐου του 1985, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας ο Άρης κέρδισε τον Παναθηναϊκό με 86–70 με 37 πόντους του Παναγιώτη Γιαννάκη και 33 του Νίκου Γκάλη για τον τελικό του Κυπέλλου και κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο στη διοργάνωση αυτή.^[41]

Στο Κύπελλο Κόρατς εκείνης της χρονιάς, ο Άρης πέτυχε την πρώτη του μεγάλη ευρωπαϊκή επιτυχία φθάνοντας στον ημιτελικό της διοργάνωσης όπου και αποκλείστηκε από την ιταλική Βαρέζε.^[42] Στους προηγούμενους γύρους είχε αποκλείσει τη βουλγάρικη Λέφσκι Σόφιας, την γιουγκοσλαβική Ζαντάρ και κατετάγη πρώτος στον όμιλο με την ισπανική Κάχα Μαδρίτης, τη γαλλική Λε Μαν και την ιταλική Λιβόρνο.^[43]

Το 1986 ο Άρης θα κατακτήσει το πέμπτο πρωτάθλημα της ιστορίας του και το πρώτο χωρίς να γνωρίσει ήττα. Η διαφορά δυναμικότητας με τις υπόλοιπες ομάδες του πρωταθλήματος ήταν αρκετά μεγάλη και η ομάδα του Άρη πέτυχε πάνω από 100 πόντους σε 16 από τα 26 ματς το οποία έδωσε στο τελευταίο πρωτάθλημα Α' Εθνικής κατηγορίας που πραγματοποιήθηκε, αφού από την επόμενη σεζόν άλλαξε το σύστημα διεξαγωγής.^[44] Ο Νίκος Γκάλης αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος για έκτη συνεχόμενη χρονιά πετυχαίνοντας 912 πόντους σε 23 αγώνες. Στη διοργάνωση του Κυπέλλου Ελλάδος ο Άρης αποκλείστηκε από τον Παναθηναϊκό στον ημιτελικό που έγινε στις 2 Απριλίου του 1986 με 87–84.^[45] Για το Κύπελλο Πρωταθλητριών ο Άρης απέκλεισε την αλβανική Παρτιζάν Τιράνων και τη γερμανική Μπάγερ Λεβερκούζεν για να αποκλειστεί στον δεύτερο γύρο από την γαλλική Λιμόζ.^[46]

Το πρωτάθλημα Ελλάδος του 1987 διοργανώθηκε για πρώτη φορά ως Α1 Εθνική κατηγορία με το σύστημα των πλέι–οφ να ενσωματώνεται μετά το πέρας της κανονικής περιόδου του πρωταθλήματος. Ο Άρης τερμάτισε αήττητος για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά με 18 νίκες σε 18 αγώνες πετυχαίνοντας τριψήφιο αριθμό πόντων στους έντεκα από αυτούς. Στην προημιτελική φάση των πλέι–οφ, θα αποκλείσει τον Ηλυσιακό νικώντας τον με διαφορά 72 πόντων (135–63), ενώ στα ημιτελικά θα ξεπεράσει το εμπόδιο του Παναθηναϊκού.^[47] Στον πρώτο τελικό του πρωταθλήματος της Α1, ο Άρης χρειαζόταν μόλις μία νίκη εναντίον του Πανιωνίου για να κατακτήσει τον τίτλο, κάτι που πέτυχε στις 22 Απριλίου του 1987 νικώντας με 129–81, με 44 πόντους του Νίκου Γκάλη.^[48] Στη διοργάνωση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών ο Άρης θα πετύχει πολύ μεγάλη νίκη εναντίον της μετέπειτα νικήτριας της διοργάνωσης, Τρέισερ Μιλάνου με 98–67,^[49] αλλά θα ηττηθεί με διαφορά 34 πόντων στον επαναληπτικό της Ιταλίας.^[50] Τέλος, τη σεζόν αυτή κατέκτησε για δεύτερη φορά το Κύπελλο Ελλάδος νικώντας στον τελικό τον Πανελλήνιο με 110–70 με 52 πόντους του Νίκου Γκάλη.^[51][52]

Τη σεζόν 1987–88 ο Άρης παρουσιάζει μία από τις καλύτερες συνθέσεις της ιστορίας του, με τον Νίκο Γκάλη και τον Παναγιώτη Γιαννάκη ως ηγέτες της ομάδας, αλλά και τον Σλόμπονταν Σούμποτιτς (μετέπειτα Λευτέρη Σούμποτιτς), τον Καναδό Γκρεγκ Γουίλτζερ, το Νίκο Φιλίππου, το Μιχάλη Ρωμανίδη, το Βασίλη Λυπηρίδη, κ.α.. Αυτή τη χρονιά, ο σύλλογος θα πετύχει την πρώτη του μεγάλη επιτυχία στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, φθάνοντας ως το φάιναλ φορ της διοργάνωσης που διοργανώθηκε στη Γάνδη του Βελγίου, αφού πιο πριν κατατάχθηκε δεύτερος στον όμιλο των οκτώ ομάδων. Στον ημιτελικό της διοργάνωσης αντιμετώπισε την Τρέισερ Μιλάνου από την οποία ηττήθηκε με 87–82 και τελικά κατετάγη τέταρτος αφού ηττήθηκε και στον μικρό τελικό από την γιουγκοσλαβική Παρτιζάν Βελιγραδίου με 105–93.^[53]

Στο πρωτάθλημα πραγματοποίησε μία από τις καλύτερες χρονιές της ιστορίας του κατακτώντας για τρίτη συνεχόμενη σεζόν τον τίτλο με μεγαλύτερο όπλο την επίθεση του, αφού πέτυχε τριψήφιο αριθμό πόντων σε 16 από τα 21 συνολικά ματς που έδωσε σε κανονική περίοδο και πλέι–οφ. Στον τελικό της 27ης Απριλίου του 1988 εναντίον του ΠΑΟΚ κέρδισε με 100–85 με 40 πόντους του Γκάλη και 26 πόντους του Σούμποτιτς.^[54] Για τη διοργάνωση του Κυπέλλου απέκλεισε κατά σειρά τους Ηρακλή, ΠΑΟΚ και Πανιώνιο για να φθάσει στον τελικό όπου και νίκησε την ΑΕΚ με 84–71, με 35 πόντους του Παναγιώτη Γιαννάκη.^[55]

Την επόμενη σεζόν η σύνθεση της ομάδας παρέμεινε ίδια με μοναδική αξιόλογη προσθήκη τον Μάνθο Κατσούλη που μεταπήδησε στον Άρη από την ομάδα του ΠΑΟΚ. Ο Άρης θα προχωρήσει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στο φάιναλ φορ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το οποίο αυτή τη χρονιά διοργανώνεται στο Μόναχο της Γερμανίας. Στη φάση των ομίλων κατετάγη τέταρτος και στον ημιτελικό αντιμετώπισε την ισραηλινή Μακάμπι Τελ Αβίβ μπροστά σε 8.000 Έλληνες φιλάθλους. Η ήττα με 99–86 οδήγησε τον Άρη στον μικρό τελικό της διοργάνωσης όπου και νίκησε την ισπανική Μπαρτσελόνα με 88–71 με 36 πόντους του Νίκου Γκάλη.^[56]

Στις εγχώριες διοργανώσεις ο Άρης είναι ο αδιαμφισβήτητος πρωταγωνιστής αφού θα κατακτήσει για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά το πρωτάθλημα και για τρίτη συνεχόμενη το κύπελλο Ελλάδος. Παρ' όλο που γνώρισε την πρώτη του ήττα μετά από 44 μήνες στις 5 Νοεμβρίου του 1988 από τον ΠΑΟΚ με 78–81, θα πετύχει 17 νίκες σε 18 αγώνες της κανονικής περιόδου και ξεπερνώντας στα πλέι–οφ τους Ολυμπιακό, Πανιώνιο και ΠΑΟΚ θα κατακτήσει τον όγδοο τίτλο της ιστορίας του.^[57] Ο Νίκος Γκάλης αναδεικνύεται για ένατη συνεχόμενη χρονιά πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 642 πόντους σε 17 αγώνες.

Για το κύπελλο Ελλάδος ξεπέρασε το εμπόδιο του Απόλλωνα Πατρών, του Ιωνικού και του Παναθηναϊκού για να νικήσει στον τελικό της 13ης Μαΐου του 1989 τον ΠΑΟΚ με 91–86.^[58]

Τη σεζόν 1989–90 ο Άρης θα φθάσει για τρίτη συνεχόμενη χρονιά στο φάιναλ φορ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών χωρίς και πάλι να καταφέρει να προκριθεί στον τελικό της διοργάνωσης. Για τη φάση του ομίλου θα καταταχθεί τέταρτος και στον ημιτελικό θα αντιμετωπίσει την Μπαρτσελόνα επι ισπανικού εδάφους (Σαραγόσα). Εκεί θα ηττηθεί με 104–83 και στον μικρό τελικό θα αντιμετωπίσει τη γαλλική Λιμόζ από την οποία θα χάσει με 103–91.^[59]

Παρά το ότι δεν κατάφερνε να κατακτήσει τον πολυπόθητο ευρωπαϊκό τίτλο, στην Ελλάδα ο Άρης μονοπωλούσε τα τρόπαια αφού κατέκτησε για τέταρτη συνεχή χρονιά το νταμπλ. Στην κανονική περίοδο του πρωταθλήματος κατετάγη δεύτερος έχοντας 19 νίκες και 3 ήττες αλλά στη διαδικασία των πλέι–οφ ξεπέρασε τους Πανιώνιο, Ηρακλή και ΠΑΟΚ κατακτώντας για ένατη φορά το τρόπαιο.^[60] Στο κύπελλο Ελλάδος έφθασε στον τελικό του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας αποκλείοντας τον Ολυμπιακό, το Περιστέρι και τον Παπάγου. Στις 21 Μαΐου του 1990 επιβλήθηκε του αιωνίου του αντιπάλου με 75–62 με 35 πόντους του Νίκου Γκάλη και 20 πόντους του Σούμποτιτς.^[61]

Η επόμενη χρονιά είναι η πρώτη από το 1982 κατά την οποία ο Άρης δεν έχει στον πάγκο του τον Γιάννη Ιωαννίδη. Θα καταταχθεί πέμπτος στον όμιλο για το Κύπελλο Πρωταθλητριών και θα μείνει για πρώτη φορά εκτός φάιναλ φορ μιας και ήταν η μόνη ομάδα η οποία συμμετείχε και στα τρία πρώτα. Ο αποκλεισμός ήλθε την τελευταία αγωνιστική μετά την ήττα μέσα στην Ιταλία από την Σκαβολίνι Πέζαρο με 93–89, σε έναν αγώνα όπου ο Γκάλης και ο Γιαννάκης προσπάθησαν να αναστήσουν τον Άρη ενώ είχε μείνει πίσω στο σκορ με μεγάλη διαφορά.^[62]

Στο πρωτάθλημα, ο Άρης κατέκτησε τον τελευταίο του τίτλο νικώντας σε μία εκπληκτική σειρά τελικών τον ΠΑΟΚ. Μετά το πέρας της αγωνιστικής περιόδου ο Άρης μετέφερε τις δύο νίκες που είχε πραγματοποιήσει κατά του αιώνιου αντιπάλου του και χρειαζόταν άλλες δύο για να κατακτήσει τον τίτλο. Ο ΠΑΟΚ κέρδισε τα δύο πρώτα ματς με 79–84 και 65–74 ισοφαρίζοντας τη σειρά σε 2–2.^[63] Στον πέμπτο μεταξύ τους αγώνα, ο ΠΑΟΚ προηγούνταν του Άρη με 81–85 μόλις 20" πριν τη λήξη. Ο Γιαννάκης μείωσε σε 83–85 και στην επαναφορά από τον Μπάρλοου, ο Ντίνος Αγγελίδης έκλεψε την μπάλα, έδωσε πάσα στον Γκάλη και εκείνος με τη σειρά του στον Γιαννάκη, ο οποίος με τρίποντο στη λήξη του αγώνα έδωσε τη νίκη στην ομάδα του Άρη.^[64] Ανάλογο σκηνικό επαναλήφθηκε στον έκτο τελικό της σειράς, με τον ΠΑΟΚ να προηγείται με 74–80 ένα λεπτό πριν τη λήξη. Οι παίκτες του Άρη μείωσαν σε 78–80 και στην τελευταία επίθεση ο αμερικανός Μπραντ Σέλλερς πέτυχε δίποντο και κέρδισε και φάουλ. Ευστοχώντας στη βολή έδωσε στον Άρη το δέκατο πρωτάθλημα της ιστορίας του.^[65] Στη διοργάνωση του κυπέλλου Ελλάδος ο Άρης αποκλείστηκε στον προημιτελικό γύρο από την ομάδα της ΑΕΚ και δεν κατέκτησε το συγκεκριμένο τρόπαιο για πρώτη φορά από το 1986.

Την επόμενη χρονιά ο Άρης αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα αφού στον πάγκο της ομάδας κάθισαν τέσσερις διαφορετικοί προπονητές, τα μεγάλα ονόματα του συλλόγου έκαναν αποχή για αρκετούς αγώνες ενώ μεγάλα οικονομικά προβλήματα μάστιζαν το σύλλογο. Ο συνδυασμός όλων αυτών ταυτόχρονα με την προχωρημένη ηλικία των αστεριών της δεκαετίας του '80 οδήγησε στην απώλεια του πρωταθλήματος για πρώτη φορά από το 1984. Ο Άρης κατέκτησε την τρίτη θέση στο πρωτάθλημα αλλά κατέκτησε για έκτη φορά το κύπελλο Ελλάδος νικώντας την ΑΕΚ στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας με 74–62, στον τελευταίο αγώνα του Νίκου Γκάλη με τα χρώματα του Άρη.^[66] Στο Κύπελλο Πρωταθλητριών πραγματοποίησε την χειρότερη πορεία του καταλαμβάνοντας την προτελευταία θέση του ομίλου με 3 νίκες και 11 ήττες.

Την επόμενη χρονιά η διοίκηση Μητρούδη έκανε μεγάλες δαπάνες εντάσσοντας στο δυναμικό της ομάδας τον Αμερικανό αστέρα του ΝΒΑ, Ρόι Τάρπλεϊ, τον Τζέι Τζέι Άντερσον, τον Γιώργο Γάσπαρη και άλλους. Στο πρωτάθλημα η ομάδα του Άρη ξεκίνησε με 8 νίκες σε 8 αγώνες αλλά τελικά κατέλαβε την πέμπτη θέση. Η μεγάλη επιτυχία ήλθε με την κατάκτηση του πρώτου ευρωπαϊκού τίτλου στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων που πραγματοποιήθηκε στο Τορίνο της Ιταλίας. Εκεί κατέβαλε την αντίσταση της τουρκικής Εφές Πίλσεν με 50–48 και κορυφαίους τους Τάρπλεϊ και Άντερσον με 19 και 15 πόντους αντίστοιχα.^[67] Επίσης, ο Άρης έφθασε στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος όπου και ηττήθηκε από τον Παναθηναϊκό με 96–89.^[68]

Το 1994 η ομάδα του Άρη περιορίστηκε στην έβδομη θέση με μόνη αναλαμπή τη συμμετοχή στον ημιτελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων όπου αποκλείστηκε από την σλοβενική Ολίμπια Λουμπλιάνας.^[69] Για τα ευρωπαϊκά του παιχνίδια ο Άρης χρησιμοποίησε ως έδρα το Κλειστό Γυμναστήριο της Νέας Σμύρνης στην Αθήνα λόγω της τιμωρίας του από τη FIBA για τα επεισόδια που προκάλεσαν οι οπαδοί του στον τελικό της προηγούμενης σεζόν με την Εφές Πίλσεν.^[70]

Το 1995, κατατάσσεται έκτος στο ελληνικό πρωτάθλημα ενώ στο Κύπελλο Κόρατς θα αποκλειστεί μόλις στο τρίτο γύρο από τη ρωσική Ντιναμό Μόσχας. Την επόμενη χρονιά με την προσθήκη του αμερικανού Χάρολντ Έλις ο Άρης καταφέρνει να τερματίσει πέμπτος, αποκλειόμενος με αβαντάζ έδρας στα πλέι–οφ από τον αιώνιο αντίπαλο του, ΠΑΟΚ.

Το καλοκαίρι του 1996 ο Ζαφείρης Σαμολαδάς αναλαμβάνει από τον Στέργιο Βρούσγο το μάνατζμεντ του ΤΑΚ Άρης για τρία χρόνια με ποσό που φημολογούνταν στο 1 δις δραχμές. Η διοίκησή του πραγματοποιεί μεγάλο οικονομικό άνοιγμα φέρνοντας στην ομάδα ονόματα όπως ο Πορτορικάνος Χοσέ Πικουλίν Ορτίθ, ο Αμερικάνος Τσαρλς Σάκλεφορντ και ο Ιταλός Μάριο Μπόνι αλλά και οι Τζαννής Σταυρακόπουλος, Μάικ Ναχάρ, Άρης Χωλόπουλος) ενώ παρέμειναν ο αρχηγός Ντίνος Αγγελίδης και ο Παναγιώτης Λιαδέλης. Επιπλέον γίνεται προσπάθεια να επανέλθει στην ενεργό δράση ο πρώην αρχηγός Νίκος Γκάλης μετά από συνάντηση με τον Γιώργο Τσιλιγκαρίδη.^[71]

Το 1997 ο προπονητής Λευτέρης Σούμποτιτς συμφωνεί με τον Ζαφείρη Σαμολαδά στα μέσα της σεζόν. Υπό την καθοδήγησή του, οι ξένες μεταγραφές του καλοκαιριού σε συνδυασμό με τους Έλληνες Παναγιώτη Λιαδέλη, Ντίνο Αγγελίδη και Γιάννη Σιούτη οδήγησαν τον Άρη στην κατάκτηση του Κυπέλλου Κόρατς. Αποκλείοντας την τουρκική Μπεσίκτας, τη σέρβικη Μπεομπάνκα, το Περιστέρι και την ιταλική Μπενετόν Τρεβίζο ο Άρης προκρίθηκε στον τελικό της διοργάνωσης όπου αντιμετώπισε την άπειρη τουρκική Τόφας Προύσας. Στον πρώτο αγώνα του Αλεξανδρείου ο Άρης ηττήθηκε με 66–77 για να πετύχει ολική επαναφορά μία εβδομάδα αργότερα νικώντας μέσα στην Προύσα με 70–88. Κορυφαίοι του Άρη σε αυτό τον αγώνα ήταν οι Ορτίθ με 25 πόντους, Μπόνι με 20 και Λιαδέλης με 15.^[72] Στο ελληνικό πρωτάθλημα ο Άρης κατέκτησε την έκτη θέση παρ' όλο το πολύ καλό ρεκόρ των 17 νικών και μόλις 9 ηττών.

Την επόμενη χρονιά ο Άρης έκανε μεγάλο οικονομικό "άνοιγμα" χωρίς να αποδειχθεί ικανή η διοίκηση της ομάδας να το καλύψει με αποτέλεσμα από τον Ιανουάριο του 1998 να απομείνει με μόλις έξι επαγγελματίες αθλητές. Οι Γιάννης Σιούτης, Μάικ Ναχάρ, Ντίνος Αγγελίδης, Γιώργος Φλώρος, Γιώργος Χρυσανθόπουλος, Ζάρκο Πάσπαλι και Μάριο Μπόνι (οι τελευταίοι δύο παρέμειναν στην ομάδα μέχρι και τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος) οδήγησαν το σύλλογο στην κατάκτηση του Κυπέλλου για έβδομη φορά στην ιστορία του, νικώντας στον ημιτελικό της 31ης Ιανουαρίου 1998 τον Παναθηναϊκό με 83–68 και την επομένη στον τελικό την ΑΕΚ με 71–68.^[73]

Το 1999 ο Άρης θα φτάσει ως τον ημιτελικό του Κυπέλλου Σαπόρτα όπου θα αποκλειστεί από την ισπανική Βαλένθια με δύο ήττες.^[74] Για το ελληνικό πρωτάθλημα θα τερματίσει τέταρτος αφού στη σειρά των μικρών τελικών εναντίον του ΠΑΟΚ θα ηττηθεί με 4–1 σε σύνολο νικών και με το σκάνδαλο του θετικού ελέγχου ντόπινγκ των αθλητών Αγγελίδη και Μιούρσεπ να κατακεραυνώνει την ψυχολογία της ομάδας.^[75] Σοβαρά οικονομικά προβλήματα μάστιζαν το σύλλογο κάτι που οδήγησε στην όγδοη θέση της σεζόν 1999/00 και τον σύλλογο στο ναδίρ της ιστορίας του την επόμενη χρονιά όπου και κινδύνεψε να υποβιβασθεί πετυχαίντοντας μόλις 7 νίκες σε 26 αγώνες και καταλαμβάνοντας τελικά, την 12η θέση. Το 2002 ανέλαβε την διοίκηση της ομάδας επιτροπή του μεγαλύτερου συνδέσμου φιλάθλων του συλλόγου "Super 3" και η ομάδα βρέθηκε σε μία μεταβατική σεζόν να κατατάσσεται στην δέκατη θέση του πρωταθλήματος.

Το 2003 ο αναγεννημένος Άρης κατακτά τον τρίτο του ευρωπαϊκό τίτλο για τη διοργάνωση του EuroCup Challenge νικώντας στον τελικό του Αλεξανδρείου την πολωνική Πρόκομ Τρεφλ Σοπότ με 84–83,^[76] με τον Μίροσλαβ Ραΐσεβιτς να σκοράρει με τη λήξη του αγώνα.^[77] Την ίδια χρονιά θα ηττηθεί στον τελικό του Κυπέλλου από τον Παναθηναϊκό με 81–76,^[78] ενώ στο πρωτάθλημα θα καταλάβει την πέμπτη θέση.

Το 2004 η ομάδα αγωνίζεται στο Ιβανώφειο Κλειστό Γυμναστήριο, έδρα της ομάδας του Ηρακλή. Με την προσθήκη των Νέστορα Κόμματου, Τόμπι Μπέιλι, Νίκο Βετούλα, Σμας Πάρκερ σε συνδυασμό με τους παλαιότερους Ράιαν Στακ, Φέντορ Λικχολίτοφ, Γιάννη Λάππα και Μίροσλαβ Ραΐσεβιτς, ο Άρης θα κατακτήσει τον τίτλο του κυπελλούχου Ελλάδος για όγδοη φορά στην ιστορία του, νικώντας τον Ολυμπιακό με 73–70 στον τετράωρο (λόγω επεισοδίων) τελικό του κλειστού γυμναστηρίου της Λαμίας.^[79] Στο πρωτάθλημα θα καταλάβει την τρίτη θέση στην κανονική περίοδο αλλά θα αποκλειστεί από την πρώτη τετράδα στη διαδικασία των πλέι–οφ από την ΑΕΚ.

Το 2005 θα βρεθεί για τρίτη συνεχόμενη σεζόν στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος όπου θα ηττηθεί από τον Παναθηναϊκό με 72–68 στον τελικό που έγινε στο κλειστό γήπεδο Ηρακλειου, "Λίντο".^[80] Στο πρωτάθλημα επαναλήφθηκε το ίδιο σκηνικό με την προηγούμενη χρονιά, με τον Άρη να καταλαμβάνει την τρίτη θέση στην κανονική περίοδο και να αποκλείεται από την ΑΕΚ στα πλέι–οφ.

Ότι δεν κατάφερε τις δύο προηγούμενες σεζόν το πέτυχε το 2006 νικώντας τον Πανελλήνιο στον προημιτελικό γύρο και το Μαρούσι στον μικρό τελικό με μειονέκτημα έδρας.^[81] Η κατάκτηση της τρίτης θέσης έδωσε στον Άρη το δικαίωμα της συμμετοχής στην Ευρωλίγκα της επόμενης σεζόν, κάτι που εξασφάλιζε ο σύλλογος για πρώτη φορά μετά από 15 χρόνια. Ταυτόχρονα, προκρίθηκε στον τελικό του EuroCup όπου αντιμετώπισε την Ντιναμό Μόσχας στο Σαρλερουά μπροστά σε 5.000 οπαδούς του, αλλά ηττήθηκε με 73–60.^[82]

Στην πρώτη του συμμετοχή μετά από 15 χρόνια στην Ευρωλίγκα ο Άρης πραγματοποίησε αξιοσημείωτη πορεία προκρινόμενος ως πέμπτος από τον όμιλο του όπου είχε να αντιμετωπίσει τα μεγαθήρια Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ Μόσχας, Μπενετόν Τρεβίζο, κ.α. Στη φάση των '16 αποκλείστηκε σημειώνοντας μόνο μία νίκη σε έξι αγώνες εναντίον της ισπανικής Μάλαγα.^[83] Στο πρωτάθλημα εξασφάλισε για δεύτερη συνεχή χρονιά τη συμμετοχή του στην Ευρωλίγκα της επόμενης σεζόν κατακτώντας τη δεύτερη θέση στην κανονική περίοδο και την τρίτη μετά το πέρας των πλέι–οφ.

Το 2008 επανέλαβε παρόμοια πορεία στην Ευρωλίγκα καταλαμβάνοντας και πάλι την πέμπτη θέση στον πρώτο γύρο και αποκλειόμενος με 2 νίκες σε έξι αγώνες στη φάση των '16. Στο πρωτάθλημα θα περιοριστεί στην πέμπτη θέση μετά την ήττα του στα πλέι–οφ από το Μαρούσι. Την επόμενη χρονιά ο Άρης θα κατακτήσει την τρίτη θέση στην κανονική περίοδο με 19 νίκες σε 26 αγώνες αλλά θα καταταγεί τέταρτος μετά την ήττα του στον τελευταίο αγώνα των πλέι–οφ από το Μαρούσι με 72–76.^[84]

Το 2010 φθάνει ως τον προημιτελικό του EuroCup όπου και θα αποκλειστεί από την ισπανική Βαλένθια με δύο ήττες,^[85] ενώ στο πρωτάθλημα καταλαμβάνει την έβδομη θέση παρ' όλες τις προσθήκες μεγάλων ονομάτων όπως ο Μιχάλης Κακιούζης, ο Δήμος Ντικούδης και ο Νίκος Χατζηβρέττας ενώ το 2011 με περιορισμένο μπάτζετ θα προκριθεί στον μικρό τελικό των πλέι–οφ όπου θα ηττηθεί από τον ΠΑΟΚ με 3–2 στις νίκες.^[86]

Την σεζόν 2011–12, ξεκίνησε μία τριετής περίοδος που χαρακτηρίστηκε από σοβαρά οικονομικά προβλήματα και μέτριες πορείες στο πρωτάθλημα Ελλάδος. Ο Άρης κατέλαβε την 7η θέση σε σύνολο 13 ομάδων και αγωνίστηκε στο EuroCup, όπου προκρίθηκε στην φάση των '16' και αποκλείστηκε με μία νίκη σε έξι αγώνες.^[87]

Τη επόμενη χρονιά, οι οικονομικές οφειλές προς το δημόσιο και τρίτους οδήγησαν στην απαγόρευση μεταγραφών ξένων παικτών, αναγκάζοντας την ομάδα να αγωνιστεί με Έλληνες αθλητές, με μοναδικές εξαιρέσεις τον κοινοτικό Τζέρεμι Χαντ, ο οποίος την προηγούμενη σεζόν είχε αγωνιστεί στον Κ.Α.Ο. Δράμας και τον Βόσνιο Μοχάμεντ Πάσαλιτς.^[88] Ο Άρης κατέλαβε την έκτη θέση στο πρωτάθλημα, χάνοντας στον τελευταίο αγώνα την πρόκριση στο φάιναλ–φορ του πρωταθλήματος από τον Πανιώνιο.

Το 2013–14, ο Άρης συνέχισε την μέτρια πορεία και συνεχίζοντας να αγωνίζεται με ομογενείς αθλητές, κατέλαβε την έβδομη θέση του πρωταθλήματος, χάνοντας στα πλέι–οφ από τον Ολυμπιακό. Μοναδική αναλαμπή, η πορεία της ομάδας στην διοργάνωση του κυπέλλου, όπου απέκλεισε εκτός έδρας τον ΠΑΟΚ με 63–71 στον προημιτελικό και εντός έδρας τον Πανιώνιο με 88–79 στον ημιτελικό,^[89] για να ηττηθεί τελικά στον τελικό του Ηρακλείου από τον Παναθηναϊκό με 90–53, παρά το γεγονός ότι στο πρώτο ημίχρονο οι δύο ομάδες ήταν ισόπαλες με 40–40.^[90]

Την σεζόν 2014–15, ο προπονητής Δημήτρης Πρίφτης δημιούργησε ένα ομοιογενές σύνολο, βασισμένο γύρω από τον Αλέξανδρο Βεζένκοφ, ο οποίος αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ και δεύτερος ριμπάουντερ του πρωταθλήματος.^[91] Ο Άρης κατέλαβε την τέταρτη θέση στην κανονική περίοδο, παραμένοντας εκεί μετά τις αναμετρήσεις των πλέι–οφ με την ΑΕΚ, τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ.^[92] Η πορεία του αυτή, του έδωσε την δυνατότητα να επιστρέψει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, συμμετέχοντας στον θεσμό του Eurocup της σεζόν 2015–16.^[93]

Λίγο πριν το τέλος της αγωνιστικής περιόδου, έγινε γνωστό ότι ο επιχειρηματίας Νίκος Λάσκαρης αναλαμβάνει ως επενδυτής της ομάδας, διατηρώντας στο τιμόνι του συλλόγου τον Λευτέρη Αρβανίτη.^[94] Το μπάτζετ της ομάδας υπερδιπλασιάστηκε και οι "κίτρινοι" επανήλθαν στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, αγωνιζόμενοι στο Eurocup,^[95] όπου έφθασαν μέχρι τον δεύτερο γύρο της διοργάνωσης,^[96] αν και διατήρησαν το αήττητο στους οκτώ εντός έδρας αγώνες που έδωσαν στην Θεσσαλονίκη.^[97] Το ομοιογενές σύνολο που δημιούργησε ο Πρίφτης με την προσθήκη αξιόλογων ξένων παικτών όπως ο Οκάρο Γουάιτ και ο Τζερέλ ΜακΝίλ,^[98][99] κέρδισε σε είκοσι παιχνίδια της κανονικής περιόδου του πρωταθλήματος, σημειώνοντας το καλύτερο ρεκόρ του Άρη μετά το 2007.^[100] Στα πλέι–οφ, κατέλαβε την τέταρτη θέση, κερδίζοντας δύο φορές τον Παναθηναϊκό στην ημιτελική σειρά και οδηγώντας τον σε πέμπτο παιχνίδι, κάτι που δεν είχε συμβεί στους "πράσινους" για περισσότερα από δέκα χρόνια.^[101] Ο Γουάιτ αναδείχθηκε επιλαχών MVP πίσω από τον Σπανούλη^[102] και πιο θεαματικός παίκτης^[103] του πρωταθλήματος, μιας και ήταν τέταρτος σκόρερ, δεύτερος ριμπάουντερ και τρίτος στα κλεψίματα, ενώ ο ΜακΝίλ ήταν πέμπτος σκόρερ και ο Τζαμέλ Χάγκινς δεύτερος στα κοψίματα. Επίσης, ο Άρης ήταν πρώτος στην Α1 κατηγορία σε μέσο όρο εισιτηρίων, με περισσότερα από 3.800, ξεπερνώντας το 75% της χωρητικότητας του γηπέδου του.^[104]

Το 2016–17, ο Άρης διατήρησε στο τιμόνι της ομάδας τον Δημήτρη Πρίφτη και απέκτησε διπλασίασε το μπάτζετ του με αθλητές όπως ο Βίκτορ Σανικίτζε, ο Έρικ Μπάκνερ, ο Γουίλ Κάμινγκς, ο Ντέβιν Μαρμπλ, ο Βασίλης Καββαδάς, κ.α..^[105] Παρ' όλα αυτά, τα συνεχή προβλήματα τραυματισμών, με κυριότερο αυτόν του Σανικίτζε στην πρώτη αγωνιστική του πρωταθλήματος, ο οποίος τον άφησε εκτός αγωνιστικών χώρων για το υπόλοιπο της χρονιάς,^[106] δεν βοήθησαν ώστε η ομάδα να έχει την ίδια απόδοση με την προηγούμενη σεζόν, παρά το γεγονός ότι η πορεία του Άρη ήταν παρόμοια σε όλες τις διοργανώσεις. Στο ελληνικό πρωτάθλημα κατέκτησε την τέταρτη θέση, αλλά με πέντε λιγότερες νίκες σε σχέση με το 2015–16,^[107] ενώ στο Τσάμπιονς Λιγκ έφθασε ως την φάση των 16, όπου αποκλείστηκε από την Βιλερμπάν.^[108]

Για την διοργάνωση του κυπέλλου Ελλάδας, ο Άρης απέκλεισε την Κύμη στον προημιτελικό, νικώντας με 98–62,^[109] όπως και την ΑΕΚ στον ημιτελικό του Αλεξανδρείου με 77–76.^[110] Ο τελικός πραγματοποιήθηκε στην Θεσσαλονίκη για πρώτη φορά μετά από δεκαεπτά χρόνια, με τους "κίτρινους" να ηττώνται από τον Παναθηναϊκό με 68–59.^[111]

Ο Γουίλ Κάμινγκς αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος, αλλά οι υπόλοιποι ξένοι παίκτες που πέρασαν από την ομάδα δεν ολοκλήρωσαν την χρονιά, αφού δεν έπεισαν με την απόδοση τους.^[112]

Ο όμιλος του Νίκου Λάσκαρη αποχώρησε από τη διοίκηση της ομάδας στα τέλη του 2017, μετά από δικαστική διαμάχη που είχε με τον Λετονό επιχειρηματία Μιχάλ Σουμπότινς, μετά από καταγγελία του τελευταίου για υπεξαίρεση μεγάλου χρηματικού ποσού.^{[113][114][115]} Τον Φεβρουάριο του 2018, ο Λάσκαρης αποφάσισε να παραχωρήσει την πλειοψηφία του μετοχικού πακέτου της ομάδας, ενώ την ίδια περίοδο, ο πρόεδρος του ΑΣ Άρης Γιάννης Ψηφίδης, δήλωσε ότι τα χρέη της ΚΑΕ ανέρχονται στα 4.500.000 ευρώ.^[116][117] Ένα μήνα αργότερα, έγινε η μεταβίβαση των μετοχών μέσω πληρεξουσίου από τον Νίκο Λάσκαρη στον Δημήτρη Γουλιέλμο.^[118]

Ταυτόχρονα στο αγωνιστικό κομμάτι, η ομάδα προχώρησε στη στελέχωση της με έμπειρους παίκτες όπως ο Λευτέρης Μποχωρίδης, ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος, ο Γιάννης Αθηναίου και ο Μπρεντ Πέτγουεϊ, αλλά οι οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπιζε οδήγησαν τον Άρη στην ένατη θέση του πρωταθλήματος με δέκα νίκες και δεκαέξι ήττες.^[119] Ταυτόχρονα, η χρονιά σηματοδοτήθηκε από την επιστροφή του Παναγιώτη Γιαννάκη στον σύλλογο, πλέον στην θέση του προπονητή.^[120] Παρ' όλα αυτά, αντικαταστάθηκε μετά την 19η αγωνιστική από τον Βαγγέλη Αγγέλου, αφού είχε πετύχει μόλις έξι νίκες.^[121] Για τον θεσμό του κυπέλλου, ο Άρης έφθασε ως την ημιτελική φάση, όπου αποκλείστηκε από τον Ολυμπιακό.^[122] Ο Άρης αγωνίστηκε στη διοργάνωση του Τσάμπιονς Λιγκ, όπου έφθασε ως την φάση των ομίλων.

Η σεζόν 2018–19 ξεκίνησε με κακούς οιωνούς για τον σύλλογο, αφού ο Άρης έκανε αρνητικό ρεκόρ της ιστορίας του με πέντε συνεχόμενες ήττες στην έδρα του.^[123] Αυτό οδήγησε στη λύση της συνεργασίας με τον Βαγγέλη Αγγέλου και την πρόσληψη του Γιάννη Καστρίτη τον Δεκέμβριο του 2018.^[124] Η χρονιά ολοκληρώθηκε με την ομάδα να σημειώνει οκτώ μόλις νίκες, το δεύτερο χειρότερο ρεκόρ του συλλόγου, τερματίζοντας λόγω ισοβαθμίας στην ένατη θέση. Με πολύ μικρότερα έσοδα σε σχέση με τα έξοδα του συλλόγου, ο Άρης αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα, επιδεινούμενα από τις προσφυγές πρώην αθλητών στη FIBA.^[125] Οι "κίτρινοι" αγωνίστηκαν στην προκριματική φάση του Τσάμπιονς Λιγκ, όπου αποκλείστηκαν από τη Νίζνι Νόβγκοροντ και έπειτα στη φάση των ομίλων του FIBA Europe Cup.^[126]

Η επόμενη χρονιά είδε την ομάδα να συνεχίζει με τα ίδια προβλήματα, ενώ σε αυτά προστέθηκε η απαγόρευση μεταγραφών από την FIBA λόγω των οφειλών προς παλιότερους αθλητές του συλλόγου.^[127] Κατά το ξέσπασμα της πανδημίας του κορονοϊού, ο Άρης βρισκόταν αντιμέτωπος με το φάσμα του υποβιβασμού, αφού μαζί με τον συμπολίτη του ΠΑΟΚ βρίσκονταν στις δύο τελευταίες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα.^[128] Το πρωτάθλημα διακόπηκε στις 13 Μαρτίου 2020, με την οριστικοποίηση της τρέχουσας βαθμολογίας να γίνεται στις 21 Μαΐου 2020,^[129] όπου με απόφαση του ΕΣΑΚΕ δεν υποβιβάστηκε καμία ομάδα δίνοντας βαθιά ανάσα στον σύλλογο.^[130]

• 10 Πρωταθλήματα Ελλάδας
  • 1930, 1979, 1983, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991
• 8 Κύπελλα Ελλάδας
  • 1985, 1987, 1988, 1989, 1990, 1992, 1998, 2004
• 1 Σούπερ Καπ Ελλάδας
  • 1986
• 1 Κύπελλο Κυπελλούχων Ευρώπης
  • 1993
• 1 Κύπελλο Κόρατς
  • 1997
• 1 EuroCup Challenge
  • 2003
• 1 Διεθνές Τουρνουά Λιέγης
  • 1959^[131]
• 6 Πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης
  • 1926, 1927, 1928, 1929, 1930, 1958

• 5 Πανελλήνια πρωταθλήματα εφήβων
  • 1979, 1989, 2009, 2011, 2013
• 7 Πανελλήνια πρωταθλήματα παίδων
  • 1979, 1980, 1981, 1989, 1994, 1997, 2011

• 
  Σμας Πάρκερ
• 
  Δήμος Ντικούδης
• 
  Πι Τζέι Τάκερ
• 
  Μιχάλης Κακιούζης
• 
  Κώστας Παπανικολάου
• 
  Τζέρεμι Μάσεϊ

Ο Άρης είναι η μία από τις δύο ομάδες που δεν έχουν απουσιάσει από καμία διοργάνωση του πρωταθλήματος Α' και Α1 κατηγορίας, από τη θέσπισή της την περίοδο 1963–64. Κορυφαία του περίοδος ήταν η δεκαετία του '80, όπου οι κατακτήσεις των πρωταθλημάτων είχαν συνοδευτεί από ένα σημαντικό ρεκόρ, το γεγονός ότι είχε παραμείνει αήττητος εντός των ελληνικών συνόρων για 3 χρόνια. Από την ήττα του από τον Πανιώνιο με 84–82 το 1985 μέχρι την ήττα του από τον ΠΑΟΚ με 81–78 το 1988. Στο διάστημα αυτό, η μόνη ήττα που γνώρισε από ελληνική ομάδα ήταν από τον Παναθηναϊκό με σκορ 87–84 στον ημιτελικό κυπέλλου του 1986.

Την διετία 2014–2015, η ΑΡΗΣ Κ.Α.Ε. διοργάνωσε στις αρχές της κάθε σεζόν, ένα φιλικό τουρνουά προς τιμή του Νίκου Γκάλη.

Year		Τελικός				Μικρός τελικός
		Πρώτη θέση	Σκορ	Δεύτερη θέση		Τρίτη θέση	Σκορ	Τέταρτη θέση
2014		Άρης	60 – 59	ΤΣΣΚΑ Μόσχας		Μπάνβιτ	77 – 74	Παναθηναϊκός
2015		Πινάρ Καρσίγιακα	84 – 74	Άρης		Λοκομοτίβ Κουμπάν	72 – 50	Ολίμπια Λουμπλιάνας

Η ομάδα του Άρη χρησιμοποιεί ως έδρα της το Αλεξάνδρειο Μέλαθρο, του οποίου η βασική σάλα ονομάστηκε "Nikos Galis Hall" προς τιμή του Νίκου Γκάλη. Η επίσημη χωρητικότητα του, πλέον, είναι 5.138 θεατές, αφού όταν λειτούργησε αρχικά το 1966 ξεπερνούσε τους 6.000. Ανακαινίστηκε το 2004 για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.

Από την ίδρυση του μέχρι το 1966, ο Άρης χρησιμοποιούσε για τους εντός έδρας αγώνες του το ανοικτό γήπεδο της ΧΑΝΘ, όπου κατέκτησε το πανελλήνιο πρωτάθλημα του 1930.

Για διάφορους λόγους, οι "κίτρινοι" χρησιμοποίησαν ως έδρα και άλλα γήπεδα της Θεσσαλονίκης, όπως το δικό τους γήπεδο της Βασιλίσσης Όλγας την σεζόν 1952–53 και από το 1955 ως το 1960, το γήπεδο του Ανατόλια από το 1947 ως το 1949 και από το 1961 ως το 1963, το γήπεδο του ΒΑΟ την σεζόν 1954–55, όπως και το Ιβανώφειο την σεζόν 2003-04.

Ο Άρης έχει αγωνιστεί στο Αλεξάνδρειο στους τελικούς του κυπέλλου Ελλάδας του 1984, 1989 και 1998 και στους τελικούς ευρωπαϊκών διοργανώσεων του 1997 και 2003.

Από το 1980 και έπειτα, ο Άρης έχει προμηθευτή και χορηγό για την φανέλα με την οποία αγωνίζεται. Ακολουθούν οι χορηγοί ανά έτος: