Другі Кантынентальны Кангрэс

Другі Кантынентальны Кангрэс
Другі Кантынентальны Кангрэс
Дата заснавання / стварэння	10 мая 1775
Краіна	ЗША;
Месцазнаходжанне	Філадэльфія;
Орган улады	President of the Continental Congress[d]
Размяшчэнне штаб-кватэры	Індэпендэнс-хол;
Папярэдні ў спісе	Першы Кантынентальны Кангрэс
Наступны ў спісе	Congress of the Confederation[d]
Пераемнік	Congress of the Confederation[d]
Папярэднік	Першы Кантынентальны Кангрэс
Дата пачатку	10 мая 1775
Дата заканчэння	1 сакавіка 1781
Колькасць удзельнікаў	65
Дата спынення існавання	1 сакавіка 1781

Другі Кантынентальны Кангрэс (англ.: The Second Continental Congress; 10 мая 1775 — 1 сакавіка 1781) — з’езд дэпутатаў ад 13 амерыканскіх калоній Вялікабрытаніі. Рашэнне аб скліканні другога Кантынентальнага Кангрэса было прынятае падчас першага Кантынентальнага Кангрэса ў 1774. Падчас работы другога Кантынентальнага Кангрэса прынімалі ўдзел 65 дэпутатаў ад усіх амерыканскіх калоній, хоць прадстаўнікі ад Джорджыі далучыліся да Кангрэсу толькі 20 ліпеня. Фактычна другі Кантынентальны Кангрэс узяў на сябе ролю нацыянальнага ўраду ў хадзе Вайны за незалежнасць ЗША.

Вынікі працы Кангрэса правіць

14 ліпеня 1775 года Кангрэс прыняў рашэнне аб стварэнні Кантынентальнай арміі і прызначыў Джорджа Вашынгтона галоўнакамандуючым амерыканскім апалчэннем.
10 мая 1776 года Кангрэс выдаў рэзалюцыю, па якой любой калоніі, якая не мае ўрада, вынікала сфармаваць такое.
15 мая 1776 года Кангрэс выдаў прэамбулу, у якой прапанавалася адмовіцца ад клятвы вернасці англійскай кароне.
4 ліпеня 1776 года была падпісана Дэкларацыя Незалежнасці, якая стала самым важным дакументам, выпрацаваным падчас працы кангрэса. Дэкларацыя незалежнасці стала першым дакументам, у якім калоніі называліся, як «Злучаныя Штаты Амерыкі».
15 лістапада 1777 гады былі выдадзены «Артыкулы Канфедэрацыі», якія сталі першым канстытуцыйным дакументам Злучаных Штатаў.

Дакументы, распрацаваныя Кангрэсам правіць

Літаратура правіць

Андрэй Берастоўскі. Гісторыя ЗША ў апавяданнях і дакументах. Мінск: выдавец А. М. Вараксін, 2019—176 с. ISBN 978-985-7220-59-5