Новазэляндзкая манархія
Новазэляндзкая манархія — сыстэма канстытуцыйнага манархізму ў каралеўстве Новай Зэляндыі пры якой тытул кіраўніка дзяржавы належыць манарху й мае спадчынны характар перадачы. Становішча манарха вызначаецца прынцыпам «пануе, але не кіруе» (па-ангельску: reign but not rule)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0d/Queen_Elizabeth_II_of_New_Zealand_%28cropped%29.jpg/220px-Queen_Elizabeth_II_of_New_Zealand_%28cropped%29.jpg)
З 6 лютага 1952 году манархам Новай Зэляндыі зьяўляецца каралева Лізавета II. Ейны афіцыйны тытул — Лізавета Другая, Божай літасьцю Каралева Новай Зэляндыі й ейных іншых каралеўстваў і тэрыторыяў, Галава Садружнасьці, Абаронца Веры.
Каралеўства Новай Зэляндыі складаецца з Новай Зэляндыі, Такелаў, тэрыторыі Роса й свабодна асацыяванай дзяржавы Астравы Кука й Ніуе. Спадчыньнікам стальцу зьяўляецца прынц Ўэйлскі Чарлз, старэйшы сын каралевы Лізаветы II.
У Новай Зэляндыі каралеву прадстаўляе генэрал-губэрнатар.