Honden laten paren

Pdf downloaden

Pdf downloaden

In dit artikel:

Je hond voorbereiden op het paren

Een ideale paaromgeving creëren

Zorgen dat de honden gaan paren

Gerelateerde artikelen

Bronnen

Honden laten paren is niet zo eenvoudig als ze bij elkaar zetten en wachten tot het gebeurt. Sterker nog, honden fokken is een tijdrovende en prijzige onderneming. Overweeg je hond dan ook alleen te laten paren als je denkt dat je daarmee hun ras kunt verbeteren.

Stappen

Deel 1

Deel 1 van 3:

Je hond voorbereiden op het paren

Pdf downloaden

1. 
   1
   Laat je reu paren als hij minstens anderhalf is, en laat je teefje paren als ze haar tweede of derde loopsheid bereikt heeft. Zo kun je er zeker van zijn dat de honden oud genoeg zijn om te paren.

   • Als je probeert om je vrouwelijke hond te laten paren met een mannetje, probeer de frequentie van het fokken dan laag te houden. Las ten minste een seizoen zonder paring in tussen de fokbeurten door. Dit dien je te doen om ervoor te zorgen dat je teefje uit kan rusten en haar kracht kan terugvinden. Een teefje dat zich te vaak voortplant bevalt vaak van zwakke pups die een hoger sterfterisico hebben.
   • Houd in je achterhoofd dat bepaalde gezondheidsonderzoeken, zoals test op heup- en elleboogdysplasie, pas gedaan kunnen worden als de hond minstens twee jaar oud is. Deze tests zijn ontzettend belangrijk en dienen dan ook afgenomen te worden voordat je je hond gaat fokken.
2. 
   2
   Zoek naar de potentiële gezondheidsrisico's van jouw hondenras. Elk ras heeft een verschillende set van potentiële erfelijke en gezondheidsrisico's. Labrador Retrievers kunnen bijvoorbeeld oogaandoeningen erven, en Duitse Herders hebben vaak last van erfelijke heupdysplasie.

   • Je zult de bloedlijnen ook moeten onderzoeken om te kijken of je hond snel last van andere problemen zou kunnen krijgen.
3. 
   3
   Laat de ogen van je hond testen. De dierenarts zou de ogen van je hond jaarlijks moeten checken op Progressieve Retinale Atrofie (PRA) (die totale blindheid kan veroorzaken), Retinale Dysplasie (die uiteindelijk blindheid zal veroorzaken), Collie Eye Anomaly (CEA) (meestal erfelijk), staar (erfelijk) en entropion (waarbij de oogleden van de hond naar binnen of buiten vouwen).
4. 
   4
   Laat je hond checken op heupdysplasie. Deze aandoening doet zich meestal voor bij middelgrote tot grote rassen, maar ook kleinere hondenrassen kunnen er last van krijgen, zoals Cocker Spaniels en Shelties. Sommige honden vertonen geen symptomen van deze aandoening, maar dienen desondanks niet gefokt te worden als ze er last van hebben.

   • Heupdysplasie is een aandoening waarbij het heupgewricht van de hond niet goed ontwikkeld is, waardoor de aansluiting tussen de kop en kom onvoldoende is. Deze aandoening kan tot artritische veranderingen leiden die het beschermende kraakbeen vernietigen en ernstige pijn kunnen veroorzaken.
   • Een radioloog zal röntgenfoto's van de hondenheupen moeten maken om te checken op heupdysplasie.
5. 
   5
   Laat je hond checken op Osteochondrosis Dessicans (OCD), een probleem met het ellebooggewricht. Ook hier zal de dierenarts een röntgenfoto voor moeten maken. Veel hondenrassen die vatbaar zijn voor heupdysplasie, zijn dat ook voor OCD.
6. 
   6
   Laat je kleinere hond onderzoeken op patellaluxatie. Dit is een aandoening die de knieschijven van de hond betreft, waarbij de knieschijven van zijn plaats schieten en hun poten op slot kunnen zetten. Kleinere honden lopen en hoger risico op patellaluxatie dan grotere.

   • De diagnose voor deze aandoening spreekt voor zich, en de aandoening kan operatief gecorrigeerd worden. Honden met patellaluxatie dienen echter niet gefokt te worden, omdat het een erfelijke aandoening is.
7. 
   7
   Steriliseer je hond als hij/zij de BAER-test niet haalt. Voor sommige honden kan doofheid een probleem zijn. Als de BAER-test niet gehaald wordt dient de hond niet gefokt te worden.
8. 
   8
   Laat je hond controleren op eventuele hartaandoeningen. Veel hondenrassen moeten getest worden op hartproblemen als subaortastenose en andere afwijkingen aan het hart of de hartkleppen.
9. 
   9
   Stel vast dat jouw hond het juiste temperament voor zijn/haar ras heeft. Voor veelvoorkomende rassen zijn er specifieke gedragstesten ontwikkeld, zoals de WAC-test voor Dobermans. Ook zijn er meerdere gedragstests die voor alle honden beschikbaar zijn. Deze tests geven een indicatie van het temperament van de hond, en de mate van training.

   • Als je hond gedragsproblemen heeft, als hij/zij wantrouwend, erg agressief, prikkelbaar, of bijterig is, fok hem/haar dan niet. Dat dien je ook niet te doen als de hond verlegen of onderdanig is.
   • Fok honden die gelukkig, zelfverzekerd en gehoorzaam, en goed op kunnen schieten zijn met andere dieren.
   • Het fokken van honden met gedragsproblemen heeft tot de ontaarding van het temperament van vele hondenrassen geleid, zoals bij Doberman Pinchers en Rottweilers.
10. 
    10
    Zorg ervoor dat zowel het teefje als de reu voor het fokken getest is op brucellose. Brucellose zal uiteindelijk tot onvruchtbaarheid leiden bij beide geslachten, en kan ervoor zorgen dat een nestje puppy's geaborteerd wordt of kort na de geboorte sterft.

    • Bij honden wordt brucellose vaak overgedragen via seksueel geslachtsverkeer. Een hele kennel kan echter geïnfecteerd raken door in aanraking te komen met afscheiding.
    • Brucellose kan zo nu en dan ook overgedragen worden op mensen. Dit gebeurt via de urine of ontlasting van een geïnfecteerde hond.
11. 
    11
    Bevestig voorafgaand aan het fokken dat reu en teef in goede gezondheid verkeren. De reu dient in uitstekende gezondheid te verkeren, dus schroom niet om de andere hondenbezitter te vragen om medische gegevens. Het teefje dient ook gezond te zijn om de stress en ontberingen van de zwangerschap te kunnen weerstaan. Nogmaals, schroom dus niet om de eventuele andere hondenbezitter te vragen om medische gegevens.

    • De vaccinaties van beide honden dienen up-to-date te zijn.
    • Weet dat het baasje van de reu meestal niet betaald wordt voor de dekking. Hij/zij kiest een paar pups uit het nest als vergoeding. De eigenaar van het teefje verdient geld met de verkoop van de overgebleven pups, maar neemt ook alle kosten op zich—zoals de kosten voor de dierenarts, de inwoning, het ontwormen en de vaccinaties.
12. 
    12
    Overweeg kunstmatige inseminatie als de hond onervaren of zeer jong is. Kunstmatige inseminatie (KI) wordt steeds vaker toegepast door dierenartsen en fokkers om de bepaalde raseigenschappen te waarborgen.

    • Je kunt kunstmatige inseminatie-kits kopen in de dierenwinkel of online.
    • Houd in je achterhoofd dat kunstmatige inseminatie nog niet zo succesvol is als natuurlijke paring. Verwacht een slagingskans van 65 tot 85%. De kans op slagen is groter bij kleinere nestjes.

Deel 2

Deel 2 van 3:

Een ideale paaromgeving creëren

Pdf downloaden

1. 
   1
   Laat de honden paren in het huis/de ruimte van de reu. Een mannelijke hond uit zijn natuurlijke omgeving halen kans onzekerheid en afleiding veroorzaken.
2. 
   2
   Richt een fokgebied in. Dit zou een afzonderlijke en besloten ruimte moeten zijn in de woonruimte van de reu—bij voorkeur buiten, zodat de honden kunnen paren zonder afgeleid te worden.

   • Normaal gesproken zouden er slechts twee mensen bij moeten zijn—bij voorkeur jij en het baasje van de andere hond.
3. 
   3
   Stel de honden aan elkaar voor, en laat ze elkaar leren kennen. Het paringsproces dient niet opgehaast te worden. Het kan enige uren of dagen duren voordat de honden zich bij elkaar op hun gemak voelen. Hoeveel tijd je hiervoor uit moet tellen hangt af van hoe ervaren de honden zijn op het gebied van paren, hun aard, en de timing van de fokpogingen.
4. 
   4
   Scheer het haar onder de staart van het teefje weg. Hiermee vergroot je de kans dat de hond gedekt wordt, vooral als je langharige honden fokt.
5. 
   5
   Wacht tot het teefje loops of bronstig is. Als je haar bij het achterwerk krabt zal ze haar staart opzij krullen, haar vulva zal beginnen op te zwellen, en er zal vaginale afscheiding te zien zijn.

   • Het teefje is negen tot twaalf dagen na het begin van de loopsheid het meest vruchtbaar.

Deel 3

Deel 3 van 3:

Zorgen dat de honden gaan paren

Pdf downloaden

1. 
   1
   Kijk of de reu aan het achterwerk van het teefje snuffelt, en of zij haar staart omhoog trekt voor hem. Het snuffelen wijst erop dat de reu geïnteresseerd is in het teefje. Hij kan ook aan haar vulva gaan likken, en haar proberen te bestijgen als ze welwillend en gereed lijkt.
2. 
   2
   Houd de honden te allen tijde onder toezicht om hun veiligheid te waarborgen. Houd de honden aan de lijn en doe het teefje een snuitje (zachte muilkorf) om, vooral als ze nog maagd is.

   • Praat op zachte, aanmoedigende stem tegen te honden om ervoor te zorgen dat ze zich zeker en op hun gemak voelen. Schreeuw nooit naar ze als je gefrustreerd of geïrriteerd raakt door mislukte pogingen tot dekking.
3. 
   3
   Houd het teefje vast als ze niet stil blijft staan. Het kan zijn dat ze te opgewonden of afgeleid is als het mannetje interesse in haar toont. Om haar stil te houden kun je haar hoofd in de kromming van haar poten doen en haar met je handen staande houden. Je kunt haar vervolgens bewegen zodat ze voor de reu komt te staan.

   • Het andere baasje kan haar staart uit de weg houden.
4. 
   4
   Gebruik glijmiddel als de reu moeite heeft met de penetratie. Je kunt bijvoorbeeld Vaseline smeren op de vulva van het teefje. Probeer niet om de geslachtsdelen van de reu te manipuleren.

   • Sommige mensen proberen het mannetje vast te houden en de penis zo te positioneren dat maximale penetratie wordt bereikt en blessures voorkomen worden.
5. 
   5
   Sta het reutje toe het teefje van achteren te penetreren. De bulbus glandis, een deel van de hondenpenis, zal opzwellen en zich in de vagina van het teefje nestelen.

   • Het teefje heeft sterke sluitspieren nabij de opening van de vagina. Deze kunnen zich om de gezwollen penis samentrekken, waardoor de penis nog steviger in de vagina gehouden wordt.
6. 
   6
   Schrik niet als de honden omdraaien en de andere kant opkijken tijdens het paren. Dit staat bekend als een 'koppeling'. Bij een koppeling zal het reutje meestal zijn ene voorpoot aan de ene kant van het teefje zetten, en zijn andere over haar rug tillen—zo komen de honden met de bipsen tegen elkaar aan te staan. Ze zijn nu 'gekoppeld' doordat de penis van het reutje in de vagina van het teefje zit.

   • De penis van het reutje kan deze rotatie aan, en een koppeling is volkomen natuurlijk tijdens het paren. De honden kunnen vrij lang gekoppeld blijven—bij de meeste rassen gemiddeld tussen de 15 en 45 minuten.
   • Aangezien het hele paringsproces minstens twintig minuten duurt, luidt een theorie dat deze draai gemaakt wordt zodat de honden niet te kwetsbaar zijn tijdens het paren. De gezichten en kaken van de honden wijzen allebei naar buiten, waardoor een uitstekende defensieve stelling aangenomen wordt die eventuele roofdieren en andere honden die met het vrouwtje zouden willen paren afschrikt.
7. 
   7
   Stel het teefje gerust als ze vocaal wordt tijdens de koppeling. Tijdens het eerste gedeelte van de koppeling kan het teefje haar ongerief uiten. In dat geval zal ze extra troost nodig hebben, en zal ze waarschijnlijk extra moeten worden tegengehouden.

   • Het is zeer gevaarlijk als de honden zich tijdens de koppeling los proberen te maken voordat ze daar lichamelijk toe in staat zijn. Houd het teefje daarom tijdens de koppeling vast om ervoor te zorgen dat ze niet los van elkaar kunnen komen.
   • Als de reu geëjaculeerd heeft zal de zwelling afnemen, en zullen de vaginale spieren van het teefje zich ontspannen. De honden zullen dan in staat zijn om veilig van elkaar los te komen.
8. 
   8
   Sta het teefje het eerste kwartier na de paring niet toe om te urineren. Laat het reutje uit tot zijn erectie weggetrokken is en de penis niet langer zichtbaar is.
9. 
   9
   Laat de honden na 48 uur opnieuw paren. Zo vergroot je de kans op een succesvolle dekking.