Փայաջուկ

գյուղ Իրանում

Փայաջուկ, նախկին հայկական գյուղ Իրանի Սալմաստ գավառում, Ուրմիա լճից հյուսիս–արևմուտք, Դիլման գյուղաքաղաքից 2-3 կմ արևելք, փոքրիկ գետակի զույգ ափերին։

Բնակավայր
Փայաջուկ
ԵրկիրԻրան Իրան
Փայաջուկ (Իրան)##
Փայաջուկ (Իրան)

Փայաջուկ (թուրքերեն «Փայաջիյ») բառը բաղկացած է թուրքերեն «փայա» (գոմ) և «ջըղ» (փափկացած «ջիք» կամ «ջիյ» - կրճատած ձևն է «ջըլըղ» կամ «չիլըզ» վերջավորության, որ համապատասխանում է հայերեն «պաննոց» բարդ վերջավորությնա) մասերից[1]։

1850-ական թվականների վերջին գյուղն ուներ 120 տուն[2], 1880-1890-ական թվաճկաններին` 250-300 տուն (մոտ 2000 բնակիչ), առաջին համաշխարհային պատերազմի նախօրեին՝ 350 տուն հայ բնակիչ։ Ըստ 1905 թ․ վիճակագրության գյուղն ուներ 294 տուն բնակիչ[1]։ Զբաղվում էին հացահատիկի մշակությամբ, այգեգործությամբ, անասնապահությամբ, արհեստներով և առևտրով։

Գյուղի տակով անցնում էր Հարզավ առուն[1]։ Գյուղի մոտ հոսում էր Ալոյան հովասուն աղբյուրը[3]։ Գյուղն ուներ եկեղեցի, 19-րդ դարի 60-ական թվականներից գործող դպրոց։

1905 թ․ գյուղում գործում էր երկդասյա-երկսեռ դպրոցը` մոտ 100 աշակերտ,, աշակերտուհիներով։ 1904 թ․ դպրոցի նոր շենքը կառուցվել է տեղացի Մանասերյանների ծախսով։ 1905 թ․ դպրոցում դասավանդում էին 4 ուսուցիչ և 1 ուսուցչուհի։

1905 թ․ դրությամբ դպրոցն ուներ Րաֆֆի անունով գրադարան` մոտ 1000 կտոր գրքով[4]։

Տարբեր ժամանակներում Փայաջուկից զգալի թվով հայեր գաղթել են Սովետական Հայաստան և այլ երկրներ։ Փայաջուկը այժմ փոքրիկ գյուղ է Իրանում։ Փայաջուկում է ծնվել Րաֆֆին։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. 1,0 1,1 1,2 Աթայան Ա․, Սալմաստ, Նոր Ջուղա, 1906 թ․, էջ 27։.
  2. Րաֆֆի, Երկերի ժողովածու, հտ․ ութերորդ. Հայպետհրատ. 1963. էջ 369. {{cite book}}: |first= missing |last= (օգնություն)
  3. Րաֆֆի, Երկերի ժողովածու, հտ․ ութերորդ, Երևան, 1963, էջ 393.
  4. Աթայան Ա․, Սալմաստ, Նոր Ջուղա, 1906 թ․, էջ 28։.
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։