Սարգիս Հովիվյան

Սարգիս Հովիվյանը ծնվել է 1938 թվականին, Սուխումում, որտեղ ծնողները հաստատվել էին փախչելով Թուրքիայից։ Ընտանիքի չորրորդ երեխան է եղել, անունը դրել են Սարգիս, որ Սուրբ Սարգիսը նրան պահապան լինի։ 17-ը չբոլորած՝ խաղացել է տեղի ակումբում։ 1955 թվականին տեղափոխվել է Երևան։

1969 թվականին ավարտել է Երևանի պետական համալսարանը։ 1957 թվականին խաղացել է Քութայիսի «Լոկոմոտիվ», 1957-1970 թվականներին` Երևանի «Սպարտակ», 1963 թվական «Արարատ», 1967 թվականին Մոսկվայի «Սպարտակ» թիմերում, 1970-1972 թվականներին եղել է ԽՍՍՀ Բ խմբում հանդես եկող Գյումրիի «Շիրակ» և Վանաձորի «Լոռի» թիմերի ավագ մարզիչ, 1972-1978 թվականներին՝ Երևանի օլիմպիական հերթափոխի ֆուտբոլի մարզադպրոցի տնօրեն։ 1978-1979 թվականներին աշխատել է Ինդոնեզիայում, 1980-1981 թվականներին՝ Երևանի «Արարատ» թիմի մարզիչ, 1982-1984 թվականներին ԽՍՀՄ երկրորդ խմբում հանդես եկող Արտաշատի «Օլիմպիա» և Հոկտեմբերյանի «Սպարտակ» թիմերի ավագ մարզիչ, 1988-1989 թվականներին՝ ՀՍՍՀ Սպորտկոմիտեի Սպորտային խաղերի վարչության ֆուտբոլի բաժնի պետ, 2001-2004 թվականներին եղել է Հայաստանի պատանեկան հավաքականի գլխավոր մարզիչ^[1][2]։

Հայաստանի ֆուտբոլիստներից առաջինը 1959 թվականին Մոսկվայի «Սպարտակի» կազմում (ԽՍՀՄ այլ ակումբների խաղացողներով ուժեղացված), հաջողությամբ հանդես է եկել հարավամերիկյան թիմերի հետ ընկերական խաղերում։ Արարատի կազմում անցկացրել է 147 խաղ, խփել 29 գոլ։

• 1960, Երևանի «Սպարտակի» կազմում
• 1961, ԲԿՄԱ, Մինսկում՝ «Դինամոյի» դարպաս
• 1964, Բեյրութ, միջազգային ընկերական հանդիպման ժամանակ

• ԽՍՀՄ սպորտի վարպետ, 1959 թվական
• ՀՀ վաստակավոր մարզիչ, 1971 թվական
• Փոքր ոսկե մեդալակիր