Կանաչ մեղվակեր

Մարմնի երկարությունը 27-31 սմ է, թևերի բացվածքը՝ 46-49 սմ, կենդանի զանգվածը՝ 47-50 գ։ Փետրածածկը հիմնականում կանաչ է, պոչի կենտրոնական փետուրները՝ երկար։ Հասունի մարմնի ընդհանուր գունավորումը կանաչ է, դիմային մասը՝ կապույտ, սև ու սպիտակ։ Կզակը դեղին է, թևատակի ծածկող փետուրները, կոկորդը՝ շիկակարմրավուն, գոտկատեղը՝ կապույտ երանգով։ Երիտասարդն ավելի խամրած է, փետուրների ծայրերը՝ բաց գույնի, պոչի դուրս ցցված հատվածը բացակայում է։

Թռիչքը ճարպիկ է, աշխույժ, ձայնը՝ սրնգային, զրնգուն։ Թռչում է ուղիղ գծով՝ թևերի ոչ հաճախակի թափահարումներով, գետնից ոչ բարձր և կարճատև, հաջորդ պահին թառում է էլեկտրալարերին կամ նստում գետնին։ Բնակվում է կավոտ զառիթափերով կիսաանապատներում, խուսափում է շինություններից, անտառապատ տարածքներից։ ՀՀ-ում միակ բնադրագաղութը Արարատի մարզի Սուրենավան և Արմաշ գյուղերի ծայրամասերում է՝ Արաքս գետի ձկնաբուծական տնտեսությունների տարածքում։ Առանձին գրանցումներ են կատարված Մեղրիից դեպի հարավ՝ Իրանի սահմանում։ Գարնանային ամենավաղ վերադարձը՝ մայիսի առաջին տասնօրյակից։ Բնադրվող է, հազվագյուտ։

Սնվում է թռչող միջատներով (մեղուներ, կրետներ)։

Տարածված է Հյուսիսային Եգիպտոսից և Մերձավոր Արևելքից մինչև Ղազախստան և Հյուսիսարևելյան Հնդկաստան։ Հայաստանում հայտնի է Արարատյան հարթավայրի կիսաանապատային տեղանքներում^[1]։

Սահմանափակ արեալով հազվագյուտ տեսակ է, որն ընդգրկված է ԲՊՄՄ Կարմիր ցուցակում քիչ մտահոգող կարգավիճակով և գնահատվում է որպես խոցելի տեսակ։

Պահպանման հատուկ միջոցառումներ չեն իրականացվում^[1]։