Ժան Էկար
Ժան Ֆրանսուա Վիկտոր Էկար (ֆր.՝ Jean François Victor Aicard, փետրվարի 4, 1848[2][3][4][…], Տուլոն[3][5][1] - մայիսի 13, 1921[2][3][4][…], Փարիզի 7-րդ շրջան, Փարիզ[3][6]), ֆրանսիացի բանաստեղծ, վիպասան, թատերագիր, էսսեիստ. ռոմանտիզմ գրական ուղղության ներկայացուցիչ։ Ֆրանսիական ակադեմիայի անդամ (1901 թ.), Պատվո լեգեոնի շքանշանի ասպետ[10]։
Ժան Էկար ֆր.՝ Jean Aicard | |
|---|---|
 | |
| Ծննդյան անուն | ֆր.՝ Jean François Victor Aicard[1] |
| Ծնվել է | փետրվարի 4, 1848[2][3][4][…] |
| Ծննդավայր | Տուլոն[3][5][1] |
| Վախճանվել է | մայիսի 13, 1921[2][3][4][…] (73 տարեկան) |
| Վախճանի վայր | Փարիզի 7-րդ շրջան, Փարիզ[3][6] |
| Գերեզման | Cimetière central de Toulon |
| Մասնագիտություն | գրող, բանաստեղծ, դրամատուրգ և վիպասան |
| Լեզու | ֆրանսերեն |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Ֆրանսիա[3] |
| Կրթություն | Պոլ Սեզանի համալսարան |
| Անդամակցություն | Ֆրանսիական ակադեմիա[7] |
| Պարգևներ | |
 | |
 Jean Aicard Վիքիպահեստում | |
Կենսագրություն խմբագրել
Ժան Էկարը ծնվել է 1848 թվականի փետրվարի 4-ին, Տուլոնում։ Հայրը, որ հանրապետական էր, սեն-սիմոնական և հուլիսյան միապետության տարիներին ընդդիմադիր թերթեր էր խմբագրում, մահացել է, երբ տղան եղել է հինգ տարեկան[11]։ Ժանը լավ կրթություն է ստացել. սովորել է Մակոն քաղաքի Լամարթինի անվան լիցեյում, ապա՝ Նիմի լիցեյում, որից հետո իրավունք է ուսումնասիրել Էքս ան Պրովանսում։ 1868 թվականին եկել է Փարիզ, լույս է ընծայել իր բանաստեղծությունների առաջին ժողովածուն՝ Jeunes Croyances-ը («Պատանեկան հավատալիքներ»-ը), որտեղ իր հարգանքի տուրքն է մատուցել Լամարթինին[12]։ Գիրքը ջերմորեն է ընդունվել ընթերցողների ու գրաքննադատության կողմից և հեղինակի առջև բացել դռները դեպի մայրաքաղաքի պառնասյան շրջանակներ։
1869 թվականին նա հրատարակել է իր բանաստեղծական երկրորդ ժողովածուն՝ Parnasse Contemporain խորագրով[13]։ 1870 թվականին Մարսելի թատրոնում բեմադրվել է նրա հեղինակած թատերգությունը։ Ֆրանս-պրուսական պատերազմից հետո Էկարը մասնակցել է գրական-արվեստագիտական La Renaissance ամսագի հիմնադրմանը[14]։ 1874 թվականին լույս է ընծայել Poèmes de Provence ժողովածուն, որի շնորհիվ հռչակվել է Ֆրանսիայի այդ պատմական երկրամասի՝ Պրովանսի երգիչ։ 1876-ին հրատարակել է Parnasse Contemporain խորագիրրը կրող երրորդ ժողովածուն։ Տաղանդավոր բանաստեղծի՝ նրա նվաճած համբավին 1908 թվականին գումարվել է ոչ պակաս շնորհալի արձակագրի հռչակը. լույս է տեսել Maurin des Maures վեպը։ Դրան հաջորդած L'illustre Maurin-ը ամրապնդել է նրա համբավը որպես վարպետ արձակագրի։ Ընդհանրացնելով՝ կարելի է եզրահանգել, որ Էկարի ստեղծագործական ներշնչանքի ակունքը մանկության հուշերն ու տպավորություններն են[15]։ Paris-Parisian պարբերականը 1899 թվականին լույս տեսած մի գրախոսականում նրա ստեղծագործության առավել բնութագրական հատկանիշը համարել է «հարավային ռոմանտիզմը»[16]։
Ժան Էկարը 1894 թվականին ընտրվել է Գրչի մարդկանց ընկերության նախագահ, 1909 թվականին՝ Ֆրանսիական ակադեմիայի անդամ, 1920 թվականին՝ Solliès-ville-ի քաղաքապետ։
Վախճանվել է 1921 թվականի մայիսի 13-ին, Փարիզի 7-րդ շրջանի «Ուդինո» հիվանդանոցում[17]։ Հուղարկավորվել է Տուլոնի քաղաքային գերեզմանատանը[18]։
Ուշագրավ փաստեր խմբագրել
- Լեոն Դոդեն վկայում է, որ Ժան Էկարն օժտված էր ասմունքելու զարմանալի տաղանդով և մինչև անգամ միջակ բանաստեղծությունն այնպես էր արտասանում, որ գլուխգործոցի տպավորություն էր թողնում[19]։ Արտյուր Ռեմբոյին դա բոլորովին դուր չէր գալիս, և նա նման դեպքերում չէր վարանում ամեն անգամ արտահայտելու իր դժգոհությունը[20]։ Չնայած դրան՝ Էկարը Ռեմբոյին է նվիրել իր լավագույն բանաստեղծություններից մեկը՝ Les Effarés-ը[21]։
- Տուլոնի երկաթուղային կայարանի մոտ գտնվող հին շենքը, որտեղ մի ժամանակ ապրել է Ժան Էկարը, վերածվել է նրան նվիրված թանգարանի[22]
- Բանաստեղծի տունը Տուլոնի մերձակայքում գտնվող Solliès-Ville-ում[23]
Երկեր խմբագրել
Պոեզիա խմբագրել
- Jeanne d'Arc (Le rachat de la Tour)
- Les Jeunes Croyances, Alphonse Lemerre, 1867
- Au clair de la lune, 1870, Alphonse Lemerre
- Rébellions et Apaisements, 1871, Alphonse Lemerre
- Mascarille, 1873, Alphonse Lemerre
- Pierre Puget, 1873, L. Laurent, Toulon (médaille d'or au concours de poésie de Toulon)
- Poèmes de Provence, 1874, Alphonse Lemerre - couronné par l'Académie française
- La Chanson de l'enfant, 1876, Fischbacher - couronné par l'Académie française
- Le Petit Peuple, 1879, Cayer
- Les Poèmes de Provence ; les cigales, 1878
- Miette et Noré, idylle provençale, 1880, Charpentier
- Lamartine, 1883, Ollendorff
- Le Dieu dans l’homme, 1885, Ollendorff
- L'Éternel Cantique, 1885, Fischbacher
- Maternités, 1886
- Le Livre des petits, 1886, Delagrave
- Le Livre d’heures de l'amour, 1887, Alphonse Lemerre
- Jésus, 1896, Flammarion
- Sauveteurs, 1898, Mouillet
- Italie et France (vers), 1903, Crété
- Hollande, Algérie (poèmes et prose), 1913, Flammarion
- Le Témoin, 1914 - 1916, Flammarion
- Le Jardin des enfants, 1914, Flammarion
- La Légende du Chevrier, (adaptation musicale de Emile Dens), 1914, J. Poulalion
- Le Sang du sacrifice, 1917, Flammarion
Վեպեր և վիպակներ խմբագրել
- Roi de Camargue, 1890, Testard
- Le Pavé d'amour, 1892, Ollendorff
- L'Ibis Bleu, 1893, Flammarion
- Fleur d'abîme, 1894, Flammarion
- L'Été à l'ombre (nouvelles), 1895, Flammarion
- Diamant noir (roman), 1895, Flammarion
- Notre-Dame-d'Amour, 1896, Flammarion - texte en ligne
- L'Âme d'un enfant, 1898, Flammarion
- Mélita (roman bohème), 1898, Flammarion
- Tata, 1901, Flammarion
- Benjamine, 1906, Flammarion
- Maurin des Maures, 1908, Flammarion
- L'Illustre Maurin, 1908, Flammarion
- Arlette des Mayons (roman de la terre et de l'école), 1917, Flammarion
- Gaspard de Besse։ un bandit à la française, 1918, Flammarion
- Le Fameux Chevalier Gaspard, 1908, Flammarion
- Des cris dans la mêlée, (prose), 1916, Flammarion
- Le Rire de Maurin, 1923, Flammarion
- La Gueuse des Marais, 1928, Flammarion
Թատերգություններ խմբագրել
- Au clair de la lune, comédie en un acte en vers, Alphonse Lemerre, 1870
- Pygmalion, poème dramatique en un acte, Alphonse Lemerre, 1872
- Othello ou le More de Venise, drame en 5 actes en vers, Charpentier, 1881
- Smilis, drame en 4 actes en prose, Ollendorff
- Mascarille, à-propos en vers pour l'anniversaire de Molière, Alphonse Lemerre,
- La Comédie française à Londres, Jouaust
- La Comédie française à Alex. Dumas, Ollendorff
- Smilis, drame en quatre actes et en prose, 1884, Ollendorff
- Le Père Lebonnard, 1889 ; pièce produite pour la première fois au Théâtre-Libre. et tournée au cinéma en 1939
- La Légende du Cœur, Théâtre antique d'Orange, Flammarion
- Le Manteau du Roi, Théâtre de la Porte-Saint-Martin, Flammarion
- Don Juan ou la Comédie du siècle, 1889, poème dramatique en 5 actes
- Forbin de Solliès, pièce en 2 actes, 1920, Flammarion
- La Milésienne, 1924, Flammarion
Էսսեներ խմբագրել
- La Vénus de Milo։ recherches sur l'histoire de la découverte, d'après des documents inédits, 1874, Sandez
- Leconte de Lisle, librairie Fischbacher, 1887, texte sur Gallica.
- Alfred de Vigny, conférence de la Revue Hebdomadaire, Flammarion
- Comment rénover la France (prose), 1918, Flammarion
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Base Léonore (ֆր.) — ministère de la Culture.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 3,11 Roux P. d. Nouveau Dictionnaire des œuvres de tous les temps et tous les pays (ֆր.) — 2 — Éditions Robert Laffont, 1994. — Vol. 1. — P. 27. — ISBN 978-2-221-06888-5
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 Encyclopædia Britannica
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Aicard, Jean François Victor // Encyclopædia Britannica: a dictionary of arts, sciences, literature and general information / H. Chisholm — 11 — New York, Cambridge, England: University Press, 1911. — Vol. 1. — P. 434.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Aicard, Jean François Victor // The Enciclopædia Britannica: New Volumes — 12 — London, NYC: 1922.
- ↑ Ֆրանսիական ակադեմիա (ֆր.) — 1635.
- ↑ Base Léonore (ֆր.) — ministère de la Culture.
- ↑ Base Léonore (ֆր.) — ministère de la Culture.
- ↑ Beleg in der Datenbank der Ehrenlegion, abgerufen am 25. März 2013
- ↑ Victor Duclos, Jean Aicard : Simple notice sur sa vie et ses écrits, éditions L. Duc, 1894.
- ↑ Constantin Lecigne, Jean Aicard, Éditions Sueur-Charruey, 1901.
- ↑ Violette Bouyer-Karr, Jean Aicard, Éditions du Var, 1921.
- ↑ Tony Marmottans, Jean Aicard, du poème au roman, éditions Université de Toulon et du Var, 2000.
- ↑ |langue=|auteur1=|prénom1=Nieres-Chevrel, Isabelle, 1941-|nom1=...|prénom2=Perrot, Jean, 1937-|nom2=...|titre=Dictionnaire du livre de jeunesse : la littérature d'enfance et de jeunesse en France|passage=12|lieu=|éditeur=Electre-Ed. du Cercle de la Librairie|date=DL 2013|pages totales=|isbn=9782765414018|isbn2=2765414017|oclc=862208705|lire en ligne=https://www.worldcat.org/oclc/862208705%7Cconsulté le=2019-02-05}}
- ↑ |titre=Paris-Parisien|éditeur=Ollendorff|année=1899|passage=48}}
- ↑ Archives de Paris 7e, acte de décès Կաղապար:Numéro, année 1921 (page 22/31)
- ↑ Tombeaux des Immortels, Où sont inhumés les académiciens français ?
- ↑ «Léon Daudet - Souvenirs des milieux littéraires, politiques, artistiques». https://fr.wikisource.org/wiki/. Վերցված է 4 février 2019-ին.
{{cite web}}: External link in|website= - ↑ Cet épisode est discuté par Daniel A. De Graaf dans Arthur Rimbaud : sa vie, son œuvre, publié par L'Harmattan en 2005, 2-7475-8303-1, p. 93-94. Voir ici.
- ↑ «rimbaud lettre à aicard». abardel.free.fr. Վերցված է 4 février 2019-ին.
- ↑ Musée Jean Aicard Paulin Bertrand
- ↑ «Արխիվացված պատճենը». Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ փետրվարի 2-ին. Վերցված է 2020 թ․ փետրվարի 3-ին.
Արտաքին հղումներ խմբագրել
- Ժան Էկարին վերաբերող կայք
- L'Univers littéraire de Jean Aicard voyageant aux Pays-Bas en 1878
- Ժան Էկարի բարեկամներ ընկերության պաշտոնական կայքը
- Ժան Էկարը և Solliès-Ville-ը
- Ժան Էկարը գուտենբերգի նախագծում
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ժան Էկար» հոդվածին։ |