Արճակ

Գյուղը շրջապատված էր լեռներով։ Մինչև 1915 թվականին ուներ փարթամ մարգագետիններ և ծառաստաններ։

Բնակիչները գործուն մասնակցություն են ունեցել Վանի 1915 թվականի հերոսամարտին։ Արճակն ավերվել ու ամայացել է առաջին համաշխարհային պատերազմի տարիներին։ Բնակչության մի մասը զոհվել է 1915 թվականի Մեծ եղեռնի ժամանակ, մյուս մասը գաղթել ու ապաստանել է Արևելյան Հայաստանում և Հյուսիսային Կովկասում։

1850-ական թվականներին ուներ 71 տուն՝ 495 հայ բնակիչ, իսկ 1909 թվականին՝ 160 տուն հայ բնակիչ։

Զբաղվում էին այգեգործությամբ, երկրագործությամբ, անասնապահությամբ, մասամբ՝ մեղվաբուծությամբ։ Գյուղը տեղական ճանապարհով կապված էր Վան քաղաքի հետ։

Արճակն ուներ Ս. Գեորգ անունով եկեղեցի, որը կառուցված էր XIX դարում ավելի քան 450 տարվա հնություն ունեցող տաճարի մոտ։ Ուներ Թուխ Մանուկ անուներով 3 սրբատեղիներ։

Գյուղն ուներ նախակրթական ուսումնարան^[1][2]։

• Արծրուն Կծոյան, հայ բժիշկ-պատմաբան
• Սենեքերիմ Մկրտչյան, հայ համաճարակաբան։ ՀԽՍՀ վաստակավոր բժիշկ (1961)։

• Վանի նահանգի հայաբնակ բնակավայրեր

• «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 2, էջ 87)։