Աղաբաբյանի ոսկեբզեզ

Տափակ, նեղ մարմնով և 10,5-13,5 մմ երկարությամբ ոչ խոշոր բզեզ է։ Գունավորումը բրոնզագույն է՝ պղնձակարմրավուն կամ պղնձականաչավուն փայլով^[1]։

Հայաստանի էնդեմիկ տեսակ է։ Հայտնի է միայն Մեղրի քաղաքի շրջակայքից (Սյունիքի մարզ)^[1]։

Ապրում է նուշի գերակայությամբ վարդազգիների կամ գիհու մասնակցությամբ չոր նոսրանտառներում։

Բզեզները հանդիպում են հունիսի վերջին և հուլիսի առաջին կեսին, թռիչքը նկատվում է ցերեկը․ նստում են տափաստանամորու փշերի վրա, որի բների արմատամերձ հատվածում զարգանում են թրթուրները։ Զարգացումը միամյա է^[1]։

Խիստ սահմանափակ արեալով հազվագյուտ տեսակ է։ Բնության պահպանության միջազգային միության Կարմիր ցուցակում գրանցված է որպես կրիտիկական վիճակում գտնվող տեսակ։

Թվաքանակը չափազանց բարձր է, իսկ փոփոխության միտումները հայտնի չեն։

Սպառնացող վտանգներից են անասունների՝ հատկապես այծերի չկարգավորված արածեցումը և տեղանքի՝ որպես պոչհանքի հավանական օգտագործումը։

Աղաբաբյանի ոսկեբզեզը պահպանվում է «Արևիկ» ազգային պարկում^[1]։