منطقهٔ پاریس در سال ۲۰۱۷ تولید ناخالص داخلی ۷۰۹ میلیارد یورویی (۸۰۸ میلیارد دلار) داشت. طبق نظرسنجی جهانی هزینه زندگی واحد اطلاعات اکونومیست در سال ۲۰۱۸، پاریس پس از سنگاپور و بالاتر از زوریخ، هنگ کنگ، اسلو و ژنو، دومین شهر گران جهان در جهان بود. منبع دیگری، پاریس را در سال ۲۰۱۸ به عنوان گرانترین، همتراز با سنگاپور و هنگ کنگ، رتبهبندی کرد. پاریس یک مرکز راهآهنی، بزرگراهی و مرکز حملونقل هوایی است و دو فرودگاه بینالمللی است. پاریس– شارل دوگل (دومین فرودگاه شلوغ اروپا) و پاریس–اورلی. سیستم متروی شهر، متروی پاریس که در سال ۱۹۰۰ افتتاح شد، روزانه به ۵٫۲۳ میلیون مسافر خدمات رسانی میکند. مترو پاریس دومین سیستم متروی اروپا پس از متروی مسکو است. گق دو نوق بیست و چهارمین ایستگاه راهآهن پرتردد در جهان است، اما شلوغترین ایستگاه راهآهن در خارج از ژاپن با ۲۶۲ میلیون مسافر در سال ۲۰۱۵ است. پاریس بهویژه بهخاطر موزهها و معماری بناهایش معروف است: موزه لوور با ۲٬۶۷۷٬۵۰۴ نفر بازدیدکننده در سال ۲۰۲۰، با وجود تعطیلی طولانی موزهها به دلیل ویروس کووید-۱۹، پربازدیدترین موزه شناخته شد. موزههای اورسی، موزه مارموتان مونه و موزه اورانژری بهخاطر مجموعههای هنری امپرسیونیستی فرانسه مورد توجه قرار گرفتهاند. موزه ملی هنر مدرن مرکز پمپیدو دارای بزرگترین مجموعه هنر مدرن و معاصر در اروپا است. موزه رودن و موزه پیکاسو آثار دو شهروند مشهور پاریس را به نمایش میگذارند. منطقه تاریخی در امتداد رود سن در مرکز شهر از سال ۱۹۹۱ به عنوان میراث جهانی یونسکو طبقهبندی شده است. دیدنیهای معروف آنجا عبارتند از کلیسای نوتردام پاریس در ایل دو لا سیته که اکنون پس از آتشسوزی ۱۵ آوریل ۲۰۱۹ برای بازسازی بسته شده است. سایر مکانهای توریستی محبوب عبارتند از کلیسای سلطنتی گوتیک سنت شاپل، همچنین در Île de la Cité. برج ایفل که برای نمایشگاه جهانی پاریس در سال ۱۸۸۹ ساخته شد. کاخ بزرگ و قصر کوچک، ساخته شده برای نمایشگاه جهانی پاریس در سال ۱۹۰۰. طاق پیروزی در شانزه لیزه و تپه مونمارتر با تاریخ هنری و کلیسای ساکر کوئور از دیگر مراکز دیدنی پاریس هستند. پاریس در سال ۲۰۲۰، ۱۲٫۶ میلیون بازدیدکننده داشته است که با معیار اقامت در هتل اندازهگیری میشود، این اندازه با کاهش ۷۳ درصدی نسبت به سال ۲۰۱۹ به دلیل ویروس کوید ۱۹ رو به رو بوده است. منطقه پاریس یکی از ثروتمندترین مناطق اروپاست. در سال ۱۹۸۹ به عنوان پایتخت فرهنگی اروپا و در سال ۲۰۱۷ به عنوان پایتخت نوآوری اروپا انتخاب شد.
پاریس در سال ۲۰۱۹ توسط KPMG به عنوان دومین شهر جذاب جهانی در جهان رتبهبندی شده است. La Défense، منطقه تجاری مرکزی پاریس، توسط Ernst & Young در سال ۲۰۱۷ به عنوان منطقه تجاری پیشرو در قاره اروپا و چهارمین منطقه در جهان رتبهبندی شد. دفتر مرکزی OECD در پاریس، پایتخت مالی کشور قرار دارد.
نام پاریس برگرفته از نام گروهی از افراد قوم گل به نام پاریزیها است.[۴] در دوره استیلای جمهوری روم نام این شهر به «لوتشیا» تغییر کرد، اما در زمان یولیانوس، امپراتورروم، نام شهر دوباره به پاریس تغییر یافت.[۵]
پاریس دارای القاب متعدد زیادی است، اما مهمترین نام آن «شهر نور» (به فرانسوی: La Ville lumière) است. این نام هم به مرکزیت این شهر در زمینه علم و تحصیلات و هم به پر نور بودن این شهر در شبها برمیگردد.[۶]
اولین آثار زندگی و تمدن دائمی در مکان فعلی پاریس و حاشیه آن به ۴۲۰۰ سال قبل از میلاد بر میگردد.[۷] از حدود ۲۵۰ سال قبل از میلاد مسیح، پاریزیها که شاخهای از تیره سلتها بوده و عمدتاً به شغل قایقرانی و تجارت اشتغال داشتند ساکن این مکان شدند. رومیها در حدود سال ۵۲ قبل از میلاد پاریس را تصرف کردند.[۸]
در زمان جمهوری روم نام این شهر به «لوتشیا» تغییر کرد. در این عصر عمارتهای زیادی نظیر: سالنها، کاخها، حمامها، معابد، تئاترها و یک آمفی تئاتر در پاریس ساخته شد.[۹] تعدادی از این آثار از جمله حمام رومی و آمفی تئاتر هنوز پا برجاست. پس از پایان سلطه امپراتوری روم غربی در قرن سوم و چهارم میلادی پاریس به شهر کوچکی تبدیل شد، اما پس از مدت کوتاهی توانست جایگاه سابق خود را بهدستآورد.[۱۰]
دانشگاه پاریس در سده چهاردهم میلادی نام پایتخت فرانسه را به اوج رساند و شهرت دانشآموختگان و اعتبار مطالعات آن در الهیات و فلسفه سایر دانشگاهها را به زیر سایه خود برد. این دانشگاه که در این زمان بیش از ۵۰۰ دانشکده و تعداد بی شماری دانشجو از کشورهای مختلف در آن وجود داشت، همانند مغناطیسی عمل میکرد که بزرگترین متفکران را به سمت خود میکشید. برخی به دلیل همین دانشگاه، عنوان «آتنِ اروپا» را بر پاریس نهادند.[۱۳]
طبق گزارش وقایعنگاران در جریان همهگیری طاعون در میانه سده چهاردهم میلادی موسوم به مرگ سیاه، روزانه قریب به ۸۰۰ نفر از ساکنان پاریس جان خود را از دست میدادند. بدین ترتیب حدود ۵۰ هزار نفر معادل نیمی از جمعیت این شهر از بین رفتند.[۱۴]
پاریس پس از جنگ صدساله فرانسه و انگلستان دوباره به عنوان پایتخت فرانسه برگزیده شد.
در زمان جنگهای مذهبی فرانسه و کشتار سن بارتلمی در زمان شارل نهم، پاریس به عنوان قطب مذهب کاتولیک در اروپا مطرح شد. پس از انتقال سلطنت از دودمان والوآ به بوربون در فرانسه و روی کار آمدن لوئی چهاردهم، مرکز سیاسی فرانسه به ورسای که شهری در نزدیکی پاریس بود، منتقل شد؛ اما پاریس جایگاه خود را از منظر جمعیت، هنر، فرهنگ، علم و آموزش حفظ کرد. یک سده بعد، در جریان انقلاب فرانسه و فتح زندان باستیل در سال ۱۷۸۹ و برقراری سلطنت مشروطه، لوئی شانزدهم، پادشاه فرانسه به درخواست انقلابیون به پاریس نقل مکان کرد و پاریس دوباره به عنوان پایتخت فرانسه شد.[۱۵]
با انقلاب صنعتی و ظهور امپراتوری دوم در فرانسه، پاریس بیشترین رشد را در تاریخ خود شاهد بود. در سال ۱۸۴۰ راهآهن پاریس به کار افتاد. در زمان ناپلئون سوم و شهرداری بارون هاوسمن تغییرات فاحشی در پاریس رخ داد. خیابانهای باریک تخریب و به خیابانهای زیبا و عریض تبدیل شدند. این تغییرات باعث زیباتر و مدرنتر شدن پاریس شد. در طول قرن نوزدهم، پاریس چهار دوره میزبان نمایشگاه جهانی بود که در آن کشورهای صنعتی آخرین پیشرفتهای علمی، صنعتی و هنری خود را به نمایش میگذاشتند.[۱۶][۱۷]
درسالهای ۱۸۳۲ و ۱۸۴۹ بیماری وبا باعث مرگ و میر فراوانی در پاریس شد. تنها در سال ۱۸۳۲ در اثر شیوع این بیماری ۲۰٬۰۰۰ نفر از جمعیت ۶۵۰٬۰۰۰ نفری شهر جان خود را از دست دادند.[۱۸]همچنین در طول محاصرهٔ پاریس که باعث پایان جنگهای بین فرانسه و پروس شد، این شهر صدمات زیادی را متقبل گشت. علاوه بر این، درگیریهای مابین مردم و گروههای آزادیخواه با نیروهای دولتی طی سقوط دولت ناپلئون سوم در سال ۱۸۷۱ باعث کشته شدن بیش از ۲۰٬۰۰۰ نفر و به آتش کشیده شدن بسیاری از آثار و اماکن تاریخی در پاریس شد. این دوره در تاریخ فرانسه به «هفته خونین» مشهور است.[۱۹]
در سال ۱۸۸۹ به مناسبت بزرگداشت صدمین سال انقلاب فرانسه و نمایشگاه جهانی صنعت و تکنولوژی، یک برج تمام فلزی توسط مهندس مشهور فرانسوی گوستاو ایفل در مرکز پاریس ساخته شد.[۲۰]این برج که به برج ایفل مشهور است، ابتدا به عنوان یک بنای موقت ساخته شد، اما پس از پایان نمایشگاه پابرجا ماند و نماد زیبای دیگری به پاریس افزود. برج ایفل تا سال ۱۹۳۰ بلندترین برج جهان بود.[۲۱][۲۲][۲۳][۲۴]متروی پاریس نیز همزمان با افتتاح نمایشگاه جهانی در سال ۱۹۰۰ گشایش یافت. برگزاری این نمایشگاه نماد مهمی از جایگاه برتر پاریس به عنوان قطب فناوری، توریستی و تجارت در جهان آن روز بهشمار میرفت.[۲۰]
پاریس تنها پنج هفته پس از ورود فرانسه به جنگ جهانی دوم در ژوئن ۱۹۴۰ توسط ارتش آلمان نازی اشغال شد، و تا اوت ۱۹۴۴ تحت اشغال نازیها بود.[۲۶]با وجود فتح پاریس بهدست آلمانیها بسیاری از آثار تاریخی و فرهنگی پاریس از آسیب و صدمات در امان ماندند. از دلایل این امر میتوان عدم مواجههٔ آلمانها با مقاومت زیاد و عدم وجود اهداف استراتژیک برای بمباران در مرکز شهر بر میگردد.[۲۷][۲۸]
دوره بعد از جنگ بزرگترین دوران توسعهٔ پاریس پس از دوران حکومت جمهوری سوم (تا ۱۹۱۴) بود. در این دوران احداث تراموای شهری و اتوبانهای مدرن در دستور کار قرار گرفت. علاوه بر آن اتوبان کمربندی عظیمی نیز به دور پاریس کشیده شد. شروع احداث منطقه اقتصادی لا دفانس نیز در این دوره رخ داد.[۲۹]
در دهه هفتاد صنایع بهطور کامل از درون شهر خارج شدند و موسسات از شکل سنتی خود به شکلی مدرن تبدیل گشتند. رونق اقتصادی پاریس را به یکی از گرانترین نقاط شهری دنیا تبدیل کرد و پاریسیها نیز یکی از بالاترین درآمدهای سرانه اروپا را بهدست آوردند. به خاطر این رشد سریع و ایجاد فاصله طبقاتی بین پاریس و حومه آن در طول دهه ۱۹۸۰، در طی سالهای اخیر تظاهرات و درگیریهای فراوانی بین ساکنان حومه پاریس و نیروهای دولتی صورت گرفته است، که از این جمله میتوان به تظاهرات گسترده حاشیهنشینان و مهاجران در سال ۲۰۰۵ اشاره کرد.[۳۰]
پاریس در مرکز کمان رود سن قرار دارد و شامل دو قسمت جزیره مانند است. ایل سن لویی بخش کوچکتر و ایل دو لا سیته قسمت بزرگتر را تشکیل داده و شامل بخش قدیمی شهر است. پاریس در زمینی بسیار هموار و صاف قرار گرفته است. ارتفاع شهر پاریس از سطح دریادر حدود ۳۵ متر است. ارتفاع پستترین نقطه پاریس از سطح دریا در حدود ۲۴ متر از سطح دریا و بلندترین نقطه آن که مونمارتر نام دارد دارای ارتفاع ۱۳۰ متر از سطح دریاست.[۳۱] مساحت هستهٔ اصلی پاریس حدود ۱۰۵ کیلومتر مربع است، اما منطقهٔ شهری پاریس و حومهٔ آن در حدود ۱۴۵۷ کیلومتر مربع مساحت دارد که ۱۳۸ برابر هستهٔ اصلی شهر است. منطقهٔ شهری پاریس و حومه شامل چند شهر و تعداد زیادی روستا بوده که با توسعهٔ پاریس در دهههای گذشته به صورت قسمتی از شهر درآمدهاند. وسعت هسته اصلی شهر پاریس به غیر از دو پارک وسیع به نامهای پارک بولونی و پارک ونسن در حدود ۸۷ کیلومتر مربع است.[۳۲]
پاریس دارای آب و هوایی اقیانوسی است و تحت تأثیر جبهههای هوای اقیانوس اطلس شمالی قرار دارد.
متوسط دمای سالیانه پاریس ۱۵ درجه سانتیگراد است. بالاترین دمای ثبت شده در پاریس برابر ۴۰٫۴ درجه سانتیگراد در سال ۱۹۴۸ است. پایینترین دمای ثبت شده در این شهر نیز برابر ۲۳٫۹- درجه سانتیگراد در سال ۱۸۷۹ است.[۳۳]
بارندگی در تمام طول سال در پاریس اتفاق میافتد. پاریس به خاطر بارانهای ناگهانیاش معروف است. متوسط میزان بارش سالانه در پاریس حدود ۶۴۱ میلیمتر است.[۳۴] بارش برف در این شهر به ندرت اتفاق میافتد، و در بیشتر موارد میزان بارش برف به حدی است که بیش از ۲۴ ساعت بر روی زمین باقی نمیماند.
پاریس مدرن امروزی حاصل تغییرات میانه سده ۱۹ میلادی است. برای قرنها پاریس دارای خیابانهای باریک و کم عرض بود، اما از سال ۱۸۵۲ با شروع عملیات بارون هاوسمن خیابانهای باریک به خیابانهای عریض تبدیل شدند. از این دوران تا به امروز ارتفاع ساختمانهای هر خیابان در پاریس با توجه به عرض آن خیابان انتخاب شده است. بسیاری از ساختمانهای قرن نوزدهم کماکان در پاریس پابرجا هستند و استفاده میشوند.
[[پرونده:Defense10.jpg|بندانگشتی|چپ|200px|نمایی از منطقه اقتصادی تجاری لا دفانس از ورای پارک بولونیبا توجه به وجود قوانین بسیار سخت برای ساخت و ساز و عدم اجازه برای ساخت ساختمانهای بلند بسیاری از موسسات نظیر موسسات تجاری، دانشگاهها، موسسات تحقیقاتی و وزارت خانهها به حاشیه شهر پاریس و به ویژه منطقه لا دفانس انتقال یافتهاند.
این قوانین باعث شده است که شهر پاریس چهرهای تاریخی به خود گرفته و به قول اروپاییها به موزهفیکاسیون (muséification) یا موزه بصری تبدیل شود.[۳۶][۳۷]
بسیاری از ساختمانهای اداری پاریس که هنوز در محدوده مرکزی شهر قرار دارند قصد انتقال دفاتر خود را به حومه شهر و به ویژه به منطقه لا دفانس دارند. منطقه اقتصادی دفنس میزبان دفاتر و مراکز مهم اداری، تجاری، اقتصادی و فرهنگی فرانسه و اروپا است. منطقه اقتصادی لا دفانس، دفاتر شرکتهای بزرگ تولید مواد غذایی درRungis، دانشگاههای مهمی چون دانشگاه پلی تکنیک پاریس، HEC, ESSEC, INSEAD و…، تعدادی از معروفترین آزمایشگاههای تحقیقاتی جهان (در منطقه سالکی و ایوری)، مجموعههای عظیم ورزشی نظیر استاد دو فرانس در سن دنی و بعضی از وزراتخانهها مانند وزارت حمل و نقل فرانسه در حومه پاریس قرار گرفتهاند.طبق اعلام مسئولان آرشیو ملی فرانسه نیز تا سال ۲۰۱۰ به حومه پاریس منتقل میشود.
نیاز به پاریسی بزرگتر از سوی دولتمردان فرانسوی نیز درک شده بهطوریکه این موضوع از سال ۲۰۰۷ در دستور کار قرار گرفته و نتیجه نهایی آن نیز در انتخابات بهار ۲۰۰۸ شورای شهر پاریس مشخص خواهد شد.
میدان باستیل[۳۸](Place de la Bastille): این میدان هم به خاطر نقش تاریخی و هم به خاطر فعالیتهای سیاسی صورت گرفته در آن از شهرت برخوردار است. بسیاری از اتفاقات اثرگذار تاریخ فرانسه در این مکان حادث شده است. امروزه نیز به خاطر بُعد تاریخی آن از این محل برای برگزاری اجتماعات اجتماعی، سیاسی و راهپیماییها استفاده میشود. از جمله میتوان از تظاهرات و اعتراضات سندیکاهای کارگری فرانسه در ۲۸ ماه مارس سال ۲۰۰۶ میلادی در این میدان نام برد.[۳۹]
خیابان شانز الیزه (Champs-Elysées): خیابان قرن هفدهمی پاریس با درختان زیبای حاشیه خود یکی از پرجاذبهترین نقاط گردشگری در دنیا محسوب میشود. این خیابان حدفاصل میدان کنکورد و تاق نصرت تریومف قرار گرفته و یکی از مهمترین مراکز خرید و تفریح در پاریس محسوب میشود. این خیابان در نزد فرانسویها ملقب به (La plus belle avenue du monde) به معنی «زیباترین خیابان جهان» است.[۳۹][۴۰][۴۱]
میدان کنکورد: این میدان در منتهیالیه خیابان شانز الیزه قرار گرفته است. در گذشته این میدان به نام لویی پانزدهم نامیده میشد.
در این میدان و در حاشیه خیابان رویال ساختمان وزارت بحریه فرانسه، هتل کریلیون و سفارت ایالات متحده آمریکا قرار دارد. در سوی دیگر میدان، باغ تویلری که به موزه لوور منتهی میشود، قرار گرفته است. یکی از اضلاع میدان کنکورد به میدان دیگری به نام وندوم متصل است در این میدان نیز هتلهای مجلل ریتز و وندوم و تعداد بسیار زیادی جواهر فروشی مجلل و معروف قرار دارد. علاوه بر این در این ۲ میدان سالنهای مد بسیاری از معروفترین طراحان لباس دنیا و شرکتهای مشهور مُد قرار دارند.
در مرکز این میدان ستون تاریخی ابلیسک قرار دارد. این ستون از سوی والی مصر، محمدعلی پاشا در زمان پادشاهی شارل دهم، به فرانسه هدیه شده است. قدمت این ستون ۳۳۰۰ سال بوده و به دوره رامسس دوم بازگشته و قدیمیترین اثر موجود در فضای شهری پاریس است.[۳۹][۴۳]
محله لهال (Les Halles): این محله جایگاه قبلی بازارهای عرضه محصولات پروتئینی پاریس است. تا سال ۱۹۷۰ این بازار در این مکان قرار داشت. در کنار این بازار ایستگاه مرکزی متروی پاریس با نام ایستگاه شاتل له ال قرار دارد. این ایستگاه بزرگترین ایستگاه مترو در جهان است.[۳۹][۴۴][۴۵]
در سال ۱۹۷۱ این بازار تخریب و به مکان جدیدی تحت عنوان «Rungis» در حومه پاریس منتقل شد. این مرکز هماکنون بزرگترین مرکز ارائه محصولات پروتئینی در جهان است.[۴۶][۴۷][۴۸]
خیابان مونتاین (Avenue Montaigne): خیابانی است جنب خیابان شانز الیزه؛ این خیابان پذیرای تعداد زیادی از سالنهای مُد معروف جهان نظیر شنل (Chanel)، دیور(Dior)، ولنتینو (Valentino)، لویی ویتون (Louis Vuitton)، ژیوونشی (Givenchy)، نینا ریچی (Nina Ricci)، سلین (Céline)، امانوئل آنگارو (Emmanuel Ungaro) و جواهرفروشیهای مشهوری چون بولگاری (Bulgari) و سن دوپونت (ST Dupont) است.[۳۹][۵۳]
محله مونمارتر (Montmartre): تپهای است تاریخی که بر فراز آن کلیسای مشهور سکره کر قرار دارد. مونتمارتر همیشه به خاطر وجود تعداد بسیار زیاد استودیوها و کافههای مملو از هنرمندان خود مشهور بوده است.[۳۹]
محله مون پارناس (Mont Parnasse): محلهای است در ساحل چپ رود سن. این مکان به علت استودیوهای موسیقی و کافههای خود مشهور است. ایستگاه بزرگ مترو مون پارناس و بلندترین برج مسکونی تجاری و اداری پاریس با نام برج مون پارناس نیز در این محله واقع است.[۳۹][۵۴][۵۵]
خیابان لوپِرا (L'opéra): به محدوده اطراف کاخ گارنیه یا اپرا گارنیه محله لوپرا گفته میشود. این محل جایگاه اصلی دفاتر و موسسات اعتباری و فروشگاههای زنجیرهای است. به عنوان مثال میتوان از فروشگاههای زنجیرهای پرنتام (Printemp) و لافایت (Galeries Lafayette) نام برد. همچنین دفاتر موسسات عظیم مالی چون کردیت لیونه (crédit Lyonnais) و امریکن اکسپرس (American Express) نیز در این محله قرار دارد.[۳۹]
سنت اونوره (Faubourg saint-Honoré): این محله نیز یکی دیگر از مراکز مُد پاریس است. سالنهای مد مارکهایی همچون[۶۰][۶۱] هرمز (Hermès)، کریستین دیور (Chiristian Dior)، کریستین لاکروآ (Christian Lacroix)، ورساچه (Versace)، ژیوونشی (Givenchy)، لانوین (Lanvin)، گای لاروش (Guy Laroche)، ایو سن لورن (Yves Saint-Laurent)، ژان پل گولتیه (Jean-Paul Gaultier) و کلوئه[۶۲] (Chloé) در این مکان قرار دارد.[۳۹] علاوه بر این، مراکز مهم سیاسی چون کاخ الیزه وزارت کشور فرانسه، سفارت ژاپن، سفارت بریتانیا و ایرلند و اقامتگاه سفیر آمریکا و کانادا در این محله قرار دارند.
محله لا دفانس (La Défense): حومه مهم شهر پاریس است این منطقه یکی از بزرگترین و مهمترین مراکز اقتصادی تجاری جهان محسوب میشود. منطقه دفانس در حاشیه غربی شهر پاریس واقع شده و در امتداد محور خیابان شانز الیزه قرار دارد. این منطقه میزبان بسیاری از دفاتر و شرکتهای بزرگ و رده اول جهان است. این منطقه در سال ۱۹۵۸ توسط دولت فرانسه بدین منظور ساخته شد. در مجموع حدود ۳٫۵ میلیون متر مربع فضای اداری در این منطقه قرار دارد که تشکیل دهنده بزرگترین منطقه تجاری و اقتصادی اروپا است.[۶۳][۶۴][۶۵][۶۶][۶۷][۶۸][۳۹]
تاق بزرگ در منطقه لادفانس که میزبان وزارت حمل و نقل فرانسه است نیز در این محله قرار دارد.
محله سندُنی (Plaine Saint-Denis): این مکان سابقاً محلهای صنعتی بود اما در طول ۱۰ سال گذشته تغییر ماهیت داده است. امروزه این محل میزبان مجموعه ورزشی استاد دو فرانس و منطقه اقتصادی لندی فرانس است. چندین آسمانخراش و ۲ خط سریعالسیر مترو نیز در این منطقه وجود دارد. همچنین دفاتر تعدادی از شبکههای تلویزیونی فرانسه و استودیوهای فیلمسازی این کشور نیز در این محله قرار دارد. صومعه مشهور سن دنی، میزبان آرامگاه بسیاری از پادشاهان قدیم فرانسه، نیز در این منطقه واقع است.[۶۹]
محله وال دو سن (Val de Seine): دفاتر رسانههای اصلی پاریس و فرانسه در این منطقه قرار گرفته است. شبکههای تلویزیونی مشهور فرانسه و جهان نظیر TF1 , France2 , Canal+ , France24 , EuroSport , Arté , TPS از جمله این دفاتر هستند. همچنین شرکتهای بزرگ ارتباطات و IT مانند Neuf Cegetel و دفتر اروپا، آفریقا و خاورمیانه شرکت مایکروسافت در این منطقه قرار دارند.
معروفترین آثار شهر پاریس کلیسای قرن دوازدهمی نوتردام واقع در ایل دو لا سیته، برج ایفل و تاق نصرت (تریومف) میباشند. برج ایفل ابتدا به صورت موقت جهت نمایشگاه جهانی سال ۱۸۸۹ توسط گوستاو ایفل بنا شد، اما با حفظ آن پس از این تاریخ امروزه در نزد جهانیان به عنوان نماد شهر پاریس شناخته میشود.[۷۰][۷۱]
علاوه بر این ۲ منطقه آثار متعدد فراوانی نیز در سرتاسر شهر پاریس وجود دارند. موزه انولید که مقبره بسیاری از سربازان و افتخارآفرینان فرانسه از جمله ناپلئون است، قلعه کونسیرژری که محل نگهداری لویی شانزدهم، ماری آنتوانت و خانواده سلطنتی فرانسه قبل از اعدام در جریان انقلاب بود، ۲ مجسمه ملقب به آزادی واقع در ایل دوسیژن و کاخ لوکزامبورگ که نمونه بزرگ آنها در سال ۱۸۸۶ از سوی ملت فرانسه به ملت آمریکا هدیه داده شد، بخش دیگری از این آثار دیدنی هستند.
کاخ گارنیه یا اپرا گارنیه که در زمان امپراتوری دوم ساخته شده نیز از دیگر بناهای دیدنی شهر پاریس محسوب میشود. موزه لوور که امروزه یکی از مشهورترین موزههای جهان است نیز در بنای کاخ سابق لوور قرار دارد. دانشگاه سوربن نیز که بخش اصلی دانشگاه پاریس را تشکیل میدهد نیز در محله لاتین قرار گرفته است.
یکی از دو باغ قدیمی معروف پاریس باغ تویلری است که در قرن ۱۶ در حاشیه رود سن نزدیک کاخ لوور و در قسمت چپ پارک لوکزامبورگ ساخته شده است که برای کاخ خصوصی کاترین دو مدیچی ساخته شده است.[۷۲][۷۳] دیگر باغ معروف پاریس باغ گیاهان است. این باغ به دستور گای دو لابروس پزشک مخصوص لویی سیزدهم برای پرورش گیاهان دارویی ساخته شد، و نخستین باغ عمومی پاریس است.[۷۴] قدمت دیگر باغهای بزرگ پاریس به دوران امپراتوری دوم بر میگردد. پارکهای بوت شامون، مونتسوری و مونسو که به وسیله ژان شارل آلفان، یکی از مهندسان ناپلئون سوم، ساخته شدهاند. دیگر پارکها به دستور بارون هاوسمن ساخته شدهاند که شامل پارک جنگلی بولونی و ونسن میشوند. از دیگر پارکهای بزرگ پاریس میتوان پارک دولاویل ساخته شده توسط آرشیتکت معروف برنارد شومی را نام برد. پاریس با دارا بودن ۴۷۵٬۰۰۰ درخت از ۱۲۰ گونه مختلف گیاهی سبزترین پایتخت اروپا است.[۷۵] در مجموع پاریس دارای بیش از ۴۰۰ پارک عمومی است.[۷۵]
ساخت گورستانهای امروزی پاریس به سال ۱۸۰۴ میلادی برمیگردد. تا قبل از این تاریخ هر یک از کلیساهای پاریس دارای یک گورستان اختصاصی بودند اما از اواخر قرن ۱۸ میلادی تصمیم به ساخت گورستانی واحد برای پاریس گرفتهشد. با توسعه شهر پاریس و پر شدن این گورستان، گورستانهای دیگری نیز جهت تدفین مردگان در حاشیه این شهر ساخته شد که از معروفترین آنها میتوان به گورستان مشهور پرلاشز، گورستان مون پارناس، گورستان مون مارتر و گورستان پاسی نام برد.
در قرن بیستم نیز بنا به توسعه این شهر گورستانهایی به آن افزوده شدند که میتوان به گورستان سن اوون، گورستان دیوری و گورستان باژنو نام برد.
از بزرگترین اپراهای پاریس میتوان از اپرای قرن نوزدهمی گارنیه و اپرا باستیل نام برد. در این اپراها انواع بالههای کلاسیک و اپراهای ترکیبی کلاسیک و مدرن اجرا میشود.
تئاتر به صورت سنتی جایگاه ویژهای در فرهنگ پاریسی دارد. گرچه امروزه بسیاری از بازیگران مشهور تئاتر، بازیگر تلویزیونهای فرانسوی نیز هستند. تعدادی از تئاترهای اصلی پاریس را میتوان به این ترتیب نامبرد:تئاتر اودئون، تئاتر بوبینو، تئاتر موگادور و تئاتر دولاگیته مون پارناس.
بهطور کل در حدود ۱۴۳ سالن تئاتر در شهر پاریس وجود دارد.[۷۶]
بعضی از سالنهای تئاتر در پاریس، همزمان به عنوان سالن کنسرت نیز مورد بهرهبرداری قرار میگیرند. بسیاری از خوانندگان مشهور فرانسوی نظیر ادیت پیاف، موریس شوالیه، جورج براسون و شارل آزناوور شهرت خود را از اجرا در این سالنها کسب کردهاند.
سالن الیزه مون مارتر نیز امروزه به عنوان سالن کنسرت مورد استفاده قرار میگیرد. کلوب نیومورنینگ نیز یکی از ندرتاً کلوبهایی است که هنوز کنسرت جاز در آنها اجرا میشود.
سالن زنیت در پاریس، محله لاویه و استادیوم پارکومنی اسپورت در محله برسی نیز به عنوان محل اجرای کنسرتهای عظیم سبک راک مورد استفاده قرار میگیرند.
کافههای پاریس از دیرباز شهرت جهانی داشتهاند. این کافهها با فضای کوچک داخلی و صندلیهای چیده شده در کنار خیابان و قهوههای خوشطعم و کیکهای خوشمزه نظر هر رهگذری را به سمت خود جلب میکند. از کافههای معروف پاریس میتوان از کافه دولاپه، کافه دوماگوت و کافه فلور نام برد.
فرانسه به عقیده اکثر مردم جهان خوشمزهترین غذاهای دنیا را داراست، پس در نتیجه رستورانهای پاریسی نیز باید نمونه و نمودار کاملی از یک رستوران فرانسوی با غذاهای خوشطعم باشند. به همین خاطر است که پاریس رستورانهای درجهیک و عالی فراوانی دارد.بهطور کل در حدود ۵۰۰۰ رستوران در پاریس به تهیه و طبخ غذا میپردازند.
تعدادی از رستورانهای معروف پاریس شهرت بینالمللی دارند که میتوان به تعدادی از آنها اشاره کرد: رستوران لالزاس، رستوران ماکسیم، رستوران پییر گاگز، رستوران لزامباسادور، رستوران لاتراس و رستوران ویکند.
به انتخاب «مجله رستوران» از ۵۰ رستوران برتر جهان در سال ۲۰۰۷ نه تا از این رستورانها در پاریس قراردارند.[۷۷]
کابارههای پاریس نیز در نزد جهانیان شهرت فراوانی دارند. در میان این کابارهها میتوان از کاباره قرن نوزدهمی «مولن روژ» نام برد. این کاباره بارها محل اجرای کنسرتهای بزرگانی همچون الویس پریسلی، فرانک سیناترا و لاتویا جکسون بوده است. این کاباره در محله مونتمارتر قرار دارد.[۷۸]
از دیگر کابارههای پاریس که شهرتی جهانی دارند میتوان از «کاباره لیدو» نام برد. این کاباره روزگاری میزبان کنسرتهای الویس پریسلی بوده است. این کاباره در خیابان شانز الیزه قرار دارد.[۷۹]
نایت کلابها و کابارههای مشهور دیگری نیز در پاریس واقع هستند که میتوان از: کاباره پاریس اولمپیا، فولی برگر، بوبینو، کریزی هورس، کلوب رکس، بودابار و کلوب جرج نام برد.[۸۰]
گردشگران زیادی سالیانه به پاریس وارد میشوند و پاریس نیز دارای تعداد زیادی هتل میباشد. بعضی از هتلهای پاریس شهرت جهانی دارند. این هتلها تاکنون میزبان مشاهیر و ثروتمندترین افراد جهان بودهاند.
فرانسه دارای دومین صنعت سینما در جهان میباشد و مردم آن به سینمای کشور توجه دارند. در سرتاسر فرانسه در حدود ۴۵۰۰ سالن سینما وجود دارد که ۳۷۵ عدد از این سینماها در پاریس واقعشده است.[۷۶]
بزرگترین سالن سینمای پاریس گراند رکس نام داشته که ۲۸۰۰ نفر ظرفیت دارد. امروزه مجموعههای عظیمی با تعداد زیادی سالن نمایش (در حدود ۱۰ تا ۲۰ سالن) در پاریس ساخته شده است.
سالانه ۳۰ میلیون بلیت سینما در پاریس فروش میرود.[۷۶] بهای بلیط سینما در این شهر در حدود ۸ یورو بوده و در روزهای دوشنبه هر هفته به صورت نیمبها به فروش میرسد.[۸۳]
همچنین جشنوارهای به نام «فرنچ راندوو» بهطور سالانه در پاریس برگزار میشود که پس از جشنواره کن و جشنواره برلین سومین جشنواره مهم سینمایی قاره اروپا محسوب میشود.[۸۴]
پاریس در گذشته نیز همیشه مقصدی برای تجار، دانشجویان و زائران مذهبی بوده است. اما صنعت توریسم در مقیاس بزرگ امروزی با ظهور راهآهن در سال ۱۸۴۸ در پاریس آغاز شد. اولین باری که پاریس به عنوان مقصد مورد توجه توریستها مورد نظر قرار گرفت به برگزاری نمایشگاه جهانی در سال ۱۸۵۵ بازمیگردد. برگزاری نمایشگاههای جهانی در پاریس عامل مؤثری در جذب توریست و توسعه در پاریس قرن نوزدهم بوده است. برج ایفل نیز حاصل نمایشگاه جهانی۱۸۸۹ پاریس است. همچنین تلاشهای صورت گرفته در زمان امپراتوری دوم در پاریس و توسعه آن نقش بسزایی در توسعه توریسم در پاریس داشته است.
بناها و موزههای مشهور پاریس در بین پربازدیدکنندهترین آثار توریستی جهان جای دارند. پاریس با دارا بودن بیش از ۳۰ میلیون توریست در سال در صدر پربازدیدترین شهرهای جهان قرار دارد.[۸۵][۸۶][۸۷][۸۸]
موزه لوور در پاریس سالیانه هشت میلیون توریست را به خود جذب میکند که به همین دلیل به عنوان پربینندهترین موزه جهان شناخته میشود.[۸۹][۹۰][۹۱][۹۲]کلیسای نوتردام با ۱۳ میلیون و کلیسای سکره کر با ۱۲ میلیون بازدید سالیانه توسط توریستها از دیگر قطبهای جذب توریست در پاریس هستند.[۹۳][۹۴]برج ایفل نیز به عنوان مشهورترین اثر شهری پاریس سالانه بهطور متوسط ۶٫۵ میلیون بازدیدکننده دارد. این برج از زمان شروع به کار تاکنون بیش از ۲۳۰ میلیون بازدیدکننده را به خود جذب کرده است.[۹۵]دیزنیلند پاریس که پربینندهترین اثر توریستی قاره اروپا محسوب میشود نیز در پاریس قرار داشته و سالانه بیش از ۱۴٫۵ میلیون بازدیدکننده دارد.[۹۶]
موزه تازه تأسیس کوا برانلی که در سال ۲۰۰۶ گشایش یافت نیز سومین موزه بزرگ پاریس بوده و آثاری از قارههای آفریقا، آسیا، اقیانوسیه و آمریکا را دارد.
همچنین برخی از مجموعه داران خصوصی، مانند کارتیه و لوی ویتون، در این شهر موزه تأسیس کردهاند.علاوه بر موزهها و ساختمانهای مشهور، مکانهایی همچون کابارهها، رستورانها، هتلها، پارکها، باغها و کاخهای مشهور پاریسی نیز از جمله نقاط توریستی پاریس محسوب میشوند و سالانه میلیونها توریست را از سراسر جهان به سمت خود جلب میکنند.
پاریس میزبان تیم فوتبال پاری سن ژرمن (Paris Saint-Germain FC)، تیم بسکتبال پاریس بسکت ریسینگ (Paris Basket Racing) و تیم راگبی استاد فرانسه (Stade Français) است.[۹۷]
پاریس میزبان بازیهای المپیک تابستانی سالهای ۱۹۰۰ و ۱۹۲۴ و جامهای جهانی فوتبال ۱۹۳۸ و ۱۹۹۸ بوده است. همچنین مکان آغاز و پایان بزرگترین مسابقات دوچرخهسواری جهان یعنی تور دو فرانس در این شهر میباشد. همچنین سالانه مسابقات تنیس آزاد فرانسه (رولند گاروس) که یکی از ۴ گرانداسلم بزرگ تنیس در جهان است نیز در پاریس برگزار میشود. علاوه بر این مسابقات همچنین میتوان از مسابقات بینالمللی دو ماراتون پاریس، مسابقات تنیس مسترز پاریس، مسابقات اسبدوانی رپوبلیک و جام اسبدوانی گراند پریکس لارک تریومف نام برد.[۹۹][۱۰۰]
مردم پاریس نیز به ورزش بسیار علاقهمند بوده و از امکانات ورزشی این شهر بهره میبرند در پاریس هزاران مجموعه کوچک و بزرگ عمومی و خصوصی ورزشی وجود دارد که از آن جمله میتوان به ۱۳۹ مجموعه ورزشی عمومی، ۳۷ استادیوم ورزشی، ۴۶ مجموعه زمینهای تنیس و ۳۷ مجموعه استخر[۱۰۱] اشاره کرد. علاوه بر این ۲۰٫۰۰۰ دوچرخه نیز در ۱٫۴۵۱ ایستگاه در اختیار مردم قرار دارد. در مجموع در پاریس بیش از ۳۷۰ کیلومتر مسیر اختصاصی دوچرخه موجود است.[۷۵]
رم، ایتالیا، از سال ۱۹۵۶ (Seule Paris est digne de Rome; seule Rome est digne de Paris / Solo Parigi è degna di Roma; Solo Roma è degna di Parigi / "تنها پاریس شایسته رم است؛ تنها رم شایسته پاریس است").[۱۰۳]
↑"Le Cholera" (به فرانسوی). Archived from the original on 23 February 2006. Retrieved April 10 2006. {{cite web}}: Check date values in: |تاریخ بازدید= (help)
↑کتاب Paris: The Biography of a City اثر Jones, Colin صفحات ۳۲۴–۳۲۵چاپ ۲۰۰۵
↑ ۲۰٫۰۲۰٫۱کتاب Paris: The Biography of a City اثر Jones, Colin صفحه ۳۳۴ چاپ ۲۰۰۵
↑"Epad website" (به انگلیسی). Archived from the original on 13 November 2008. Retrieved 27–08–2008. {{cite web}}: Check date values in: |تاریخ بازدید= (help)
↑"Le Marais" (به انگلیسی). Archived from the original on 18 February 2004. Retrieved 25–09–2008. {{cite web}}: Check date values in: |تاریخ بازدید= (help)
↑"Media area" (به انگلیسی). Archived from the original on 13 September 2008. Retrieved 1–09–2008. {{cite web}}: Check date values in: |تاریخ بازدید= (help)
↑"Stade de France" (به فرانسوی). Archived from the original on 19 November 2008. Retrieved 19 February 2009. {{cite web}}: Unknown parameter |تارخ بازدید= ignored (help)
↑"Media area" (به انگلیسی). Archived from the original on 13 September 2008. Retrieved 1–09–2008. {{cite web}}: Check date values in: |تاریخ بازدید= (help)*سایت رسمی کلیسای نوتردام*