Катандзара
Катандза́ра (па-італьянску: Catanzaro) — горад у Італіі, які месьціцца ў рэгіёне Калябрыя, адміністрацыйны цэнтар аднайменнай правінцыі.
| Катандзара | |||
| |||
| |||
| Краіна: | Італія | ||
| Плошча: |
| ||
| Насельніцтва: |
| ||
| Тэлефонны код: | 0961 | ||
| Паштовы індэкс: | 88100 | ||
| Нумарны знак: | CZ | ||
| Геаграфічныя каардынаты: | 38°54′36″ пн. ш. 16°35′15″ у. д. / 38.91° пн. ш. 16.5875° у. д.Каардынаты: 38°54′36″ пн. ш. 16°35′15″ у. д. / 38.91° пн. ш. 16.5875° у. д. | ||
Катандзара на мапе Італіі   Катандзара | |||
 Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
| |||
| http://www.comune.catanzaro.it | |||
Гісторыя рэдагаваць
Лічыцца, што Катандзара было старажытнагрэцкай калёніі, якая існавала, як мяркуюць, на руінах старажытнага гораду Трыскінэс. Іншыя крыніцы паказваюць, што Катандзара паўстала з розных паселішчаў, раскіданых у рэгіёне. У пачатку X стагодзьдзя[3] бізантыйскі горад Катандзара быў заняты сарацынамі, якія заснавалі эмірат. Аб арабскай прысутнасьці сьведчаць знаходкі ў нэкропалі VIII стагодзьдзя, дзе былі прадметы з арабскімі надпісамі.
Каля 1050 году Катандзара паўстаў супраць панаваньня сарацынаў і вярнуўся на кароткі час пад бізантыйскую ўладу. У 1069 годзе места было апошнім горадам у Калябрыі пасьля многіх месяцаў супраціўленьня, які трапіў пад аблогу нарманаў Робэрта Гвіскара, які пабудаваў нармандскі замак, які існуе і дасюль. У гэтую эпоху ў рэгіёне квітнела мастацтва і рамёствы, асабліва апрацоўка шоўку, якім гандлявалі зь іншымі рэгіёнамі Італіі, іншымі краінамі і Усходняй Эўропай. Шоўк з Катандзара забясьпечваў амаль усю Эўропу і прадаваўся на вялікіх кірмашам гішпанскімі, вэнэцыянскімі, генуэскімі і галяндзкімі купцамі. Горад быў сусьветна вядомы сваімі вырабамі з шоўку, аксаміту, штофу і парчы[4][5]. У XIII стагодзьдзі імпэратар Фрыдрых II перадаў Катандзара ў беспасярэднае валоданьне каронай. Нарманы ўзьвялі Катандзара ў шляхетнае графства. Цягам чатырнаццаці гадоў ён быў каралеўскім дамэнам нэапалітанскага караля Ўладзіслава, а ў 1420 годзе зноў быў вернуты нарманамі. Пасьля паўстаньня сельскіх жыхароў, кароль Альфонса V узяў пад свой кантроль горад.
У 1466 годзе кароль Людовік XI пастанавіў разьвіць нацыянальную шаўковую прамысловасьць у Ліёне і заклікаў вялікую колькасьць італьянскіх рабочых, галоўным чынам з Калябрыі. Слава майстроў па ткацтву шоўку з Катандзара распаўсюдзілася ва ўсёй Францыі, і іх запрасілі ў Ліён, каб навучыць тэхніцы ткацтва. У 1470 годзе адзін з гэтых ткачоў, вядомы як Жан лё Калябрэ[6], вынайшаў першы прататып ткацкага станка жакардавага тыпу[7]. Ён прадставіў новы тып варштата, якая магла апрацоўваць ніткі хутчэй і больш дакладна. На працягу многіх гадоў удасканаленьне ткацкай прылады працягвалася. У 1519 годзе імпэратар Карл V дазволіў гораду заснаваць консульства шаўковага рамяства, якому даручана было рэгуляваць і кантраляваць розныя этапы вытворчасьці, якое квітнела ўсьцяж XVI стагодзьдзя. На момант стварэньня гільдыі ў Катандзара мелася больш за 500 ткацкіх станкоў. Да 1660 году, калі ў горадзе было каля 16 тысячаў жыхароў, у ягонай шаўковай прамысловасьці было занятае прынамсі 5 тысяч чалавек. Шаўковыя тканіны Катандзара ня толькі прадаваліся на рынках каралеўства, але і экспартаваліся ў Вэнэцыю, Францыю, Гішпанію і Ангельшчыну[8]. У 1528 годзе Карл V дазволіў Катандзара займець імпэрскага арла на сваім гербе.
Крыніцы рэдагаваць
- ^ Superficie di Comuni Province e Regioni italiane al 9 ottobre 2011 — ISTAT.
- ^ https://demo.istat.it/?l=it
- ^ «Catanzaro Italy: Catanzaro guide, city of Catanzaro, Calabria Italy». Initalytoday.
- ^ «The Ancient and Noble Art of Silk». MadeinItalyfor.me.
- ^ «Catanzaro». Britannica.
- ^ Rossi, Cesare; Russo, Flavio (2016). «Ancient Engineers’ Inventions: Precursors of the Present».
- ^ Rubino, Angela (2006). «La seta a Catanzaro e Lione. Echi lontani e attività presente». Calabria Letteraria. — ISBN 8875741271.
- ^ Sakellariou, Eleni (2011). «Southern Italy in the Late Middle Ages: Demographic, Institutional Change in the Kingdom of Naples, c.1440—c.1530». Brill.
Вонкавыя спасылкі рэдагаваць
- Афіцыйны сайт. (італ.)