ดาวน์โหลดบทความดาวน์โหลดบทความX
บทความนี้ ร่วมเขียน โดย Dale Prokupek, MD. เดล โปรคูเพ็กเป็นแพทย์ทางระบบทางเดินอาหารที่มีใบรับรองซึ่งเปิดคลินิกในลอสแองเจลิส และยังเป็นแพทย์ประจำโรงพยาบาลซีดาร์-ไซนายและเป็นอาจารย์ผู้ช่วยของคณะแพทยศาสตร์มหาวิทยาลัย UCLA เขามีประสบการณ์กว่า 25 ปีในการรักษาโรคทางระบบทางเดินอาหารเช่น โรคไวรัสตับอักเสบ มะเร็งลำไส้ ริดสีดวงทวารและหูดหงอนไก่ เขาจบปริญญาตรีด้านสัตววิทยาจากมหาวิทยาลัยวิสคอนซินแห่งเมดิสันและปริญญาโทจากวิทยาลัยแพทย์วิสคอนซิน และผ่านการเป็นแพทย์ฝึกหัดแห่งศูนย์แพทย์ซีดาร์-ไซนาย
บทความนี้ถูกเข้าชม 62,493 ครั้ง
ในบางจุดของชีวิตของคุณ แพทย์อาจจะขอให้คุณเก็บอุจจาระของคุณเองมาให้ การเก็บตัวอย่างอุจจาระนั้นจะนำมาใช้วินิจฉัยอาการและโรคหลายชนิด เช่น โรคในระบบทางเดินอาหารที่ร้ายแรง ซึ่งได้แก่ การติดเชื้อปรสิต เชื้อไวรัส เชื้อแบคทีเรีย หรือแม้แต่เชื้อมะเร็ง[1] แม้ว่ามันจะฟังดูไม่น่าอภิรมย์นัก แต่การทดสอบเช่นนี้จะช่วยยืนยันได้ว่าคุณมีสุขภาพอยู่ในระดับดีหรือไม่
ขั้นตอน
หลีกเลี่ยงการทานยาที่จะส่งผลต่อตัวอย่างอุจจาระ. ตัวอย่างอุจจาระของคุณจะต้องเป็นก้อนแข็ง ดังนั้น คุณควรหลีกเลี่ยงยาบางชนิดก่อนที่จะต้องเก็บตัวอย่าง ซึ่งยาเหล่านี้ได้แก่ยาอะไรก็ตามที่จะทำให้อุจจาระของคุณอ่อนตัวลง เช่น Pepto Bismol, Maalox, Antacids, Kaopectate และน้ำมันมิเนอรัล ถ้าคุณจะต้องกลืนแป้งแบเรียมเพื่อตรวจพิเศษทางรังสีของหลอดอาหารหรือที่เรียกว่า Barium Swallow โดยแป้งแบเรียมเป็นสารประกอบโลหะที่ใช้ในการมองเห็นความผิดปกติในหลอดอาหารและกระเพาะในขณะที่คุณเอ็กซเรย์ คุณควรที่จะเลื่อนการเก็บตัวอย่างอุจจาระออกไป[2]
ปรึกษากับแพทย์. แพทย์จะให้อุปกรณ์ที่จำเป็นกับคุณในการเก็บตัวอย่างอุจจาระ ซึ่งได้แก่ภาชนะที่ใช้เก็บอุจจาระ ถามเกี่ยวกับขั้นตอนและถามว่าแพทย์มีอุปกรณ์ลักษณะคล้าย “หมวก” ให้คุณหรือไม่ ทำตามขั้นตอนที่แพทย์บอกและอ่านขั้นตอนที่มาพร้อมกับอุปกรณ์อย่างละเอียด- ระลึกไว้ว่าน้ำในโถส้วม ปัสสาวะ กระดาษชำระ และสบู่ จะทำให้ตัวอย่างอุจจาระนั้นใช้ไม่ได้ ดังนั้นขอให้แน่ใจว่าคุณมีวิธีดูแลตัวอย่างของคุณไม่ให้ปนเปื้อนกับสิ่งเหล่านี้ คิดหาวิธีก่อนล่วงหน้าเพื่อที่จะเก็บอุจจาระได้[3]
เตรียมอุปกรณ์ทรงหมวกที่โถส้วม. อุปกรณ์ชนิดนี้ทำมาจากพลาสติกและมีลักษณะคล้ายหมวกเพื่อใช้ในการรองรับอุจจาระ ดังนั้น อุจจาระจะไม่สัมผัสกับน้ำในโถส้วม ถามแพทย์ว่ามีอุปกรณ์นี้หรือไม่เพราะว่าถ้ามีอุปกรณ์นี้แล้วจะทำให้ขั้นตอนการเก็บตัวอย่างง่ายขึ้น อุปกรณ์หมวกพลาสติกจะพอดีกับโถส้วม- ในการใส่อุปกรณ์หมวกลงไป ให้ยกฝาโถส้วมขึ้น วางอุปกรณ์ที่โถส้วมจากนั้นให้ปิดฝาโถส้วมลงมา นั่งให้ตำแหน่งของคุณอยู่ตรงบริเวณโถส้วมที่มีหมวกรองรับอยู่
คลุมโถส้วมด้วยพลาสติกแรป. ถ้าแพทย์ของคุณไม่ได้ให้อุปกรณ์หมวกมา คุณก็สามารถใช้พลาสติกแรปพันปิดที่โถส้วมได้ ในการใช้พลาสติกแรปนั้น ให้ยกฝาโถส้วมขึ้นมา จากนั้นยืดพลาสติกแรปปิดลงไปที่ปากโถ ปิดฝาโถลงไปที่พลาสติกเพื่อทำให้มันอยู่แน่นขึ้น- คุณสามารถใช้เทปติดพลาสติกกับด้านข้างของโถส้วมเพื่อให้แน่นยิ่งขึ้น
- ก่อนที่คุณจะอุจจาระ ให้กดลงไปที่พลาสติกเพื่อให้มันเป็นหลุมเล็กๆ ที่จะรองรับอุจจาระได้[4]
วางแผ่นหนังสือพิมพ์ที่ปากโถส้วม. เมื่อไม่มีทางเลือกจริงๆ คุณสามารถใช้กระดาษหนังสือพิมพ์ใหญ่ๆ เพื่อเก็บตัวอย่างอุจจาระได้ ในการใช้แผ่นหนังสือพิมพ์นั้น ให้ยกฝาโถส้วมขึ้นและวางหนังสือพิมพ์เหนือปากโถจากนั้นให้ปิดฝาโถเพื่อให้กระดาษอยู่แน่น- คุณสามารถติดเทปที่กระดาษหนังสือพิมพ์กับด้านข้างของโถส้วมเพื่อให้มันอยู่กับที่
- คุณอาจจะกดตรงกลางของกระดาษหนังสือพิมพ์ให้หย่อนลงไปเพื่อให้ตรงนั้นเป็นที่เก็บตัวอย่างอุจจาระ[5]
อุจจาระลงไปในอุปกรณ์. ขอให้แน่ใจว่าคุณได้ปัสสาวะไปก่อนในตอนแรกแล้วเพื่อจะได้ไม่เป็นการทำให้ตัวอย่างปนเปื้อน ไม่ว่าจะทำเองที่บ้านหรือทำที่คลินิกของแพทย์ ให้ใช้อุปกรณ์หมวกหรือพลาสติกแรป ขอให้แน่ใจว่าตัวอย่างทั้งหมดได้ถูกรองรับไว้แล้วและไม่ได้สัมผัสกับน้ำในโถส้วมโฆษณา
วางตัวอย่างลงในภาชนะ. เปิดฝาภาชนะที่แพทย์ให้ออก มันจะมีเครื่องมือคล้ายๆ ที่ตักติดอยู่ที่ฝาด้านในของภาชนะ ใช้มันตักตัวอย่างอุจจาระขึ้นมาเป็นก้อนเล็กๆ แล้วใส่ลงไปในภาชนะ ลองเก็บตัวอย่างจากทางด้านปลายและจากตรงกลางของอุจจาระ- ขนาดของตัวอย่างนั้นแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับการตรวจ บางครั้งแพทย์อาจจะให้ภาชนะที่มีขีดสีแดงและมีของเหลวอยู่ภายใน คุณจะต้องใส่ตัวอย่างให้เพียงพอเพื่อให้ระดับของเหลวอยู่สูงกว่าขีดสีแดง ถ้าไม่ได้ใช้ภาชนะแบบนี้ ก็เก็บมาประมาณขนาดของเม็ดองุ่น
ทิ้งอุปกรณ์ที่ใช้เก็บอุจจาระ. เทอุจจาระที่อยู่ในอุปกรณ์หมวกหรือพลาสติกแรปลงไปในส้วมและกดทำความสะอาด ทิ้งอุปกรณ์ที่เป็นหมวก พลาสติกแรป และขยะอื่นๆ ลงไปในถุงขยะ มัดถุงขยะและเอาไปทิ้งในที่ที่คุณจะไม่ได้กลิ่น
เอาตัวอย่างไปแช่เย็น. คุณควรที่จะเอาตัวอย่างไปให้แพทย์อย่างทันที แต่ถ้าไม่สามารถทำได้ ก็ควรนำตัวอย่างไปแช่เย็น ใส่ภาชนะที่มีอุจจาระอยู่ข้างในลงไปในถุงซิปล็อคและเก็บไว้ในตู้เย็น เขียนระบุชื่อของคุณ วัน และเวลาในการเก็บ ลองใช้ถุงที่ทึบแสงเพื่อที่คนอื่นจะได้ไม่เห็นตัวอย่างอุจจาระของคุณ[6]
เอาตัวอย่างไปให้แพทย์ให้เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้. ไม่ว่าในกรณีใดๆ ก็ตาม คุณไม่ควรรอนานกว่า 24 ชั่วโมงในการส่งตัวอย่างให้แพทย์ แบคทีเรียในอุจจาระจะเติบโตและเปลี่ยนแปลง ปกติแล้วแพทย์จะต้องการตัวอย่างคืนภายใน 2 ชั่วโมงเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่แม่นยำที่สุด[7]- ติดตามข่าวจากแพทย์เพื่อรับผลการตรวจอุจจาระ
โฆษณา
เคล็ดลับ
- เนื่องจากเหตุผลเรื่องความสะอาด คุณควรสวมถุงมือยางขณะที่เก็บตัวอย่างอุจจาระ[8]
- บางครั้งการเก็บตัวอย่างโดยใช้ไม้ป้ายทวารหนัก (Rectal swab) ก็เป็นอีกวิธีหนึ่งที่ง่ายและใช้การได้นอกเหนือจากการเก็บตัวอย่างอุจจาระ อย่างไรก็ตาม มีข้อสงสัยเกี่ยวกับประสิทธิภาพของวิธีนี้ในการตรวจโรคบางโรค แต่ทั้งนี้ ก็ควรทำตามที่แพทย์บอก[9]
โฆษณา
คำเตือน
- ของเหลวที่อยู่ในอุปกรณ์นั้นมีพิษรุนแรงมาก ล้างมือให้สะอาดเมื่อคุณทำเสร็จแล้วและอย่าดื่มของเหลวนั้น
โฆษณา
สิ่งของที่ใช้
- อุปกรณ์จากแพทย์
- "หมวก" พลาสติก
- ยาระบาย (เป็นทางเลือกหากคุณท้องผูก)
- ถุงขยะ
- น้ำและสบู่เพื่อล้างมือเมื่อทำเสร็จแล้ว
ข้อมูลอ้างอิง
- ↑ http://www.webmd.com/digestive-disorders/stool-analysis
- ↑ https://www.carteretgeneral.com/patient_ed/stool_collection.shtml
- ↑ http://www.nhs.uk/chq/Pages/how-should-i-collect-and-store-a-stool-faeces-sample.aspx?CategoryID=69
- ↑ https://www.seattlechildrens.org/pdf/PE810.pdf
- ↑ https://www.carteretgeneral.com/patient_ed/stool_collection.shtml
- ↑ http://www.nhs.uk/chq/Pages/how-should-i-collect-and-store-a-stool-faeces-sample.aspx?CategoryID=69
- ↑ http://www.nhs.uk/chq/Pages/how-should-i-collect-and-store-a-stool-faeces-sample.aspx?CategoryID=69
- ↑ http://www.webmd.com/a-to-z-guides/stool-culture?page=2
- ↑ http://cid.oxfordjournals.org/content/34/2/167.full
เกี่ยวกับวิกิฮาวนี้
แพทย์ทางระบบทางเดินอาหารที่มีใบรับรอง
บทความนี้ ร่วมเขียน โดย Dale Prokupek, MD. เดล โปรคูเพ็กเป็นแพทย์ทางระบบทางเดินอาหารที่มีใบรับรองซึ่งเปิดคลินิกในลอสแองเจลิส และยังเป็นแพทย์ประจำโรงพยาบาลซีดาร์-ไซนายและเป็นอาจารย์ผู้ช่วยของคณะแพทยศาสตร์มหาวิทยาลัย UCLA เขามีประสบการณ์กว่า 25 ปีในการรักษาโรคทางระบบทางเดินอาหารเช่น โรคไวรัสตับอักเสบ มะเร็งลำไส้ ริดสีดวงทวารและหูดหงอนไก่ เขาจบปริญญาตรีด้านสัตววิทยาจากมหาวิทยาลัยวิสคอนซินแห่งเมดิสันและปริญญาโทจากวิทยาลัยแพทย์วิสคอนซิน และผ่านการเป็นแพทย์ฝึกหัดแห่งศูนย์แพทย์ซีดาร์-ไซนาย บทความนี้ถูกเข้าชม 62,493 ครั้ง
หมวดหมู่: สุขภาพ
มีการเข้าถึงหน้านี้ 62,493 ครั้ง
บทความนี้เป็นประโยชน์กับคุณไหม
⚠️ Disclaimer:
Content from Wiki How ไท language website. Text is available under the Creative Commons Attribution-Share Alike License; additional terms may apply.
Wiki How does not encourage the violation of any laws, and cannot be responsible for any violations of such laws, should you link to this domain, or use, reproduce, or republish the information contained herein.
- - A few of these subjects are frequently censored by educational, governmental, corporate, parental and other filtering schemes.
- - Some articles may contain names, images, artworks or descriptions of events that some cultures restrict access to
- - Please note: Wiki How does not give you opinion about the law, or advice about medical. If you need specific advice (for example, medical, legal, financial or risk management), please seek a professional who is licensed or knowledgeable in that area.
- - Readers should not judge the importance of topics based on their coverage on Wiki How, nor think a topic is important just because it is the subject of a Wiki article.
โฆษณา
